عربيEnglish

The Noble Qur'an Encyclopedia

Towards providing reliable exegeses and translations of the meanings of the Noble Qur'an in the world languages

Those who set the ranks [As-Saaffat] - Amharic translation

Surah Those who set the ranks [As-Saaffat] Ayah 182 Location Maccah Number 37

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا [١]

መሰለፍን በሚሰለፉት፡፡

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا [٢]

መገሠጽንም በሚገሥጹት፤

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا [٣]

ቁርኣንንም በሚያነቡት እምላለሁ፡፡

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ [٤]

አምላካችሁ በእርግጥ አንድ ነው፡፡

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ [٥]

የሰማያትና የምድር በመካከላቸው ያለውም ፍጡር ሁሉ ጌታ ነው፡፡ የምሥራቆችም ጌታ ነው፡፡

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ [٦]

እኛ ቅርቢቱን ሰማይ በከዋክብት ጌጥ አጌጥናት፡፡

وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ [٧]

አመጸኛም ከሆነ ሰይጣን ሁሉ መጠበቅን ጠበቅናት፡፡

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ [٨]

ወደላይኛው ሰራዊት አያዳምጡም፡፡ ከየወገኑም ሁሉ ችቦ ይጣልባቸዋል፡፡

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ [٩]

የሚባረሩ ሲሆኑ (ይጣልባቸዋል)፡፡ ለእነሱም ዘውታሪ ቅጣት አላቸው፡፡

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ [١٠]

ንጥቂያን የነጠቀ ወዲያውም አብሪ ኮከብ የተከተለው ሲቀር፤ (እርሱ ይሰማዋል)፡፡

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۭ [١١]

ጠይቃቸውም፤ እነርሱ በአፈጣጠር ይበልጥ የበረቱ ናቸውን? ወይስ እኛ (ከእነርሱ በፊት) የፈጠርነው? (ፍጡር) እኛ ከሚጣበቅ ጭቃ ፈጠርናቸው፡፡

بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ [١٢]

ይልቁንም (በማስተባበላቸው) ተደነቅህ፤(ከመደነቅህ) ይሳለቃሉም፡፡

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ [١٣]

በተገሠጹም ጊዜ አይመለሱም፡፡

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ [١٤]

ተዓምርን ባዩም ጊዜ ለመሳለቅ ይጠራራሉ፡፡

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ [١٥]

ይላሉም «ይህ ግልጽ ድግምት እንጂ ሌላ አይደለም፡፡

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ [١٦]

«በሞትንና ዐፈርና አጥንቶችም በኾን ጊዜ እኛ የምንቀሰቀስ ነን?

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ [١٧]

«የቀድሞዎቹ አባቶችንም? (ይላሉ)፡፡

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ [١٨]

«አዎን እናንተ ወራዶች ሆናችሁ (ትነሳላችሁ)» በላቸው፡፡

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ [١٩]

እርሷም አንዲት ጩኸት ብቻ ናት፡፡ እነርሱም ወዲያውኑ (ምን እንደሚፈጸምባቸው) ያያሉ፡፡

وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ [٢٠]

«ዋ ጥፋታችን! ይህ የፍርዱ ቀን ነው» ይላሉም፡፡

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ [٢١]

«ይህ ያ በእርሱ ታስተባብሉ የነበራችሁት መለያው ቀን ነው» (ይባላሉ)፡፡

۞ ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ [٢٢]

(ለመላእክቶችም) «እነዚያን ነፍሶቻቸውን የበደሉትን ሰዎች ጓደኞቻቸውንም ይግገዟቸው የነበሩትንም (ጣዖታት) ሰብስቡ፡፡

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ [٢٣]

«ከአላህ ሌላ (የሚገዙዋቸውን ሰብስቧቸው) ወደ እሳት መንገድም ምሩዋቸው፡፡

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ [٢٤]

«አቁሟቸውም፡፡ እነርሱ ተጠያቂዎች ናቸውና» (ይባላል)፡፡

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ [٢٥]

(ለእነርሱም) «የማትረዳዱት ለእናንተ ምን አላችሁ? (ይባላሉ)፡፡

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ [٢٦]

በእርግጥ እነርሱ ዛሬ እጃቸውን የሰጡ ወራዳዎች ናቸው፡፡

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ [٢٧]

የሚወቃቀሱም ሆነው ከፊላቸው በከፊሉ ላይ ይመጣሉ፡፡

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ [٢٨]

(ለአስከታዮቹ) እናንተ ከስተቀኝ ትመጡብን ነበር ይላሉ፡፡

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ [٢٩]

(አስከታዮቹም) ይላሉ «አይደለም ፈጽሞ ምእምናን አልነበራችሁም፡፡

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ [٣٠]

«ለእኛም በእናንተ ላይ ምንም ስልጣን አልነበረንም፡፡ በእርግጥ እናንተ ጠማሞች ሕዝቦች ነበራችሁ፡፡

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ [٣١]

«በእኛም ላይ የጌታችን ቃል ተረጋገጠብን፤ እኛ (ሁላችንም ቅጣቱን) ቀማሾች ነን፡፡

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ [٣٢]

«ወደ ጥምመት ጠራናችሁም፡፡ እኛ ጠማሞች ነበርንና» (ይላሉ)፡፡

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ [٣٣]

ስለዚህ እነርሱ በዚያ ቀን በቅጣቱ ተጋሪዎች ናቸው፡፡

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ [٣٤]

እኛ በአመጸኞች ሁሉ እንደዚሁ እንሠራለን፡፡

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ [٣٥]

እነርሱ ከአላህ ሌላ አምላክ የለም በተባሉ ጊዜ ይኮሩ ነበሩ፡፡

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ [٣٦]

እኛ ለዕብድ ባለቅኔ ብለን አማልክቶቻችንን የምንተው ነን? ይሉም ነበር፡፡

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ [٣٧]

አይደለም እውነቱን (ሃይማኖት) አመጣ፡፡ መልክተኞቹንም እውነተኛነታቸውን አረጋገጠ፡፡

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ [٣٨]

እናንተ አሳማሚውን ቅጣት በእርግጥ ቀማሾች ናችሁ፡፡

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ [٣٩]

ትሠሩትም የነበራችሁትን እንጂ ሌላን አትመነዱም፡፡

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ [٤٠]

ግን ምርጥ የሆኑት የአላህ ባሮች (ቅጣትን አይቀምሱም)፡፡

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ [٤١]

እነዚያ ለእነርሱ የታወቀ ሲሳይ አላቸው፡፡

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ [٤٢]

ፍራፍሬዎች (አሏቸው) እነርሱም የተከበሩ ናቸው፤

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ [٤٣]

በድሎት ገነቶች ውስጥ፡፡

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ [٤٤]

ፊት ለፊት የሚታያዩ ሲሆኑ በአልጋዎች ላይ (ይንፈላሰሳሉ)፡፡

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ [٤٥]

ከሚመነጭ ወይን ጠጅ በያዘ ብርጭቆ በእነርሱ ላይ ይዞርባቸዋል፡፡

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ [٤٦]

ነጭ ለጠጪዎች ጣፋጭ ከኾነች፡፡

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ [٤٧]

በእርሷ ውስጥም ምታት የለባትም፡፡ እነርሱም ከእርሷ የሚሰክሩ አይደሉም፡፡

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ [٤٨]

እነርሱም ዘንድ ዓይናቸውን (በባሎቻቸው ላይ) አሳጣሪዎች የኾኑ ዓይናማዎች አልሉ፡፡

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ [٤٩]

እነርሱ ልክ የተሸፈነ (የሰጎን) ዕንቁላል ይመስላሉ፡፡

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ [٥٠]

የሚጠያየቁም ሆነው ከፊላቸው ወደ ከፊሉ ይመጣሉ፡፡

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ [٥١]

ከእነርሱ የሆነ ተናጋሪ ይላል «እኔ ጓደኛ ነበረኝ፡፡

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ [٥٢]

«በእርግጥ አንተ ከሚያምኑት ነህን? የሚል፡፡

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ [٥٣]

«በሞትንና ዐፈር አጥንቶችም በሆን ጊዜ እኛ በእርግጥ እንመረመራለን?» (የሚል)፡፡

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ [٥٤]

እናንተ ተመልካቾች ናችሁን? ይላል፡፡

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ [٥٥]

ይመለከታልም፤ በገሀነም መካከልም (ጓደኛውን) ያየዋል፡፡

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ [٥٦]

ይላል «በአላህ እምላለሁ፤ በእርግጥ ልታጠፋኝ ቀርበህ ነበር፡፡

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ [٥٧]

«የጌታየም ጸጋ ባልነበረ ኖሮ ወደ እሳት ከሚቀርቡት እሆን ነበር፡፡»

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ [٥٨]

(የገነት ሰዎች ይላሉ) «እኛ የምንሞት አይደለንምን?

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ [٥٩]

«የመጀመሪያይቱ መሞታችን ብቻ ስትቀር፡፡ እኛም የምንቅቀጣ አይደለንምን?» (ይላሉ)፡፡

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ [٦٠]

ይህ (ለገነት ሰዎች የተወሳው) እርሱ በእርግጥ ታላቅ ዕድል ነው፡፡

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ [٦١]

ለዚህ ብጤ ሠሪዎች ይሥሩ፡፡

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ [٦٢]

በመስተንግዶነት ይህ ይበልጣልን? ወይስ የዘቁም ዛፍ?

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ [٦٣]

እኛ ለበዳዮች ፈተና አድርገናታል፡፡

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ [٦٤]

እርሷ በገሀነም አዘቅት ውስጥ የምትወጣ ዛፍ ናት፡፡

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ [٦٥]

እንቡጧ ልክ የሰይጣናት ራሶች ይመስላል፡፡

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ [٦٦]

እነርሱም ከእርሷ በይዎች ናቸው፤ ሆዶችንም ከእርሷ ሞይዎች ናቸው፡፡

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ [٦٧]

ከዚያም ለእነርሱ በእርሷ ላይ ከተኳሳ ውሃ ቅልቅል (መጠጥ) አልላቸው፡፡

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ [٦٨]

ከዚያም መመለሻቸው ወደ ተጋጋመች እሳት ነው፡፡

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ [٦٩]

እነሱ አባቶቻቸውን የተሳሳቱ ሆነው አግኝተዋልና፡፡

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ [٧٠]

እነሱም በፈለጎቻቸው ላይ ይገሰግሳሉና፡፡

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ [٧١]

ከእነርሱ በፊትም የቀድሞዎቹ (ሕዝቦች) አብዛኞቻቸው በእርግጥ ተሳስተዋል፡፡

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ [٧٢]

በውስጣቸውም አስፈራሪዎችን በእርግጥ ልከናል፡፡

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ [٧٣]

የተስፈራሪዎቹም መጨረሻ እንዴት እንደነበረ ተመልከት፡፡

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ [٧٤]

ምርጥ የሆኑት የአላህ ባሮች ብቻ ሲቀሩ፡፡

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ [٧٥]

ኑሕም በእርግጥ ጠራን፡፡ ጥሪውን ተቀባዮቹም ምንኛ አማርን!

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ [٧٦]

እርሱንም ቤተሰቦቹንም ከከባድ ጭንቅ አዳንን፡፡

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ [٧٧]

ዘሮቹንም እነርሱን ብቻ ቀሪዎች አደረግን፤

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ [٧٨]

በርሱም ላይ በኋለኞቹ ሕዝቦች ውስጥ (መልካም ዝናን) ተውን፡፡

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ [٧٩]

«በዓለማት ውስጥ ሰላም በኑሕ ላይ ይኹን፡፡»

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ [٨٠]

እኛ እንደዚሁ መልካም ሠሪዎችን እንመነዳለን፡፡

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ [٨١]

እርሱ ከምእምናን ባሮቻችን ነውና፡፡

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ [٨٢]

ከዚያም ሌሎቹን አሰጠምን፡፡

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ [٨٣]

ኢብራሂምም በእርግጥ ከተከታዮቹ ነው፡፡

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ [٨٤]

ወደ ጌታው በቅን ልብ በመጣ ጊዜ (የኾነውን አስታውስ)፡፡፡

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ [٨٥]

«ለአባቱና ለሕዝቦቹ ምንን ትግገዛላችሁ?» ባለ ጊዜ፡፡

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ [٨٦]

«ለቅጥፈት ብላችሁ ከአላህ ሌላ አማልክትን ትሻላችሁን?

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ [٨٧]

«በዓለማትም ጌታ ሃሳባችሁ ምንድን ነው?» አለ፡፡

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ [٨٨]

በከዋክብትም መመልከትን ተመለከተ፡፡

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ [٨٩]

«እኔ በሽተኛ ነኝም» አለ፡፡

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ [٩٠]

ከእርሱም የሸሹ ሆነው ኼዱ፡፡

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ [٩١]

ወደ አማልክቶቻቸውም ተዘነበለ፡፡ አለም፡- «አትበሉምን?»

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ [٩٢]

«የማትናገሩት ለናንተ ምን አላችሁ?»

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ [٩٣]

በኀይል የሚመታቸውም ሆኖ በእነርሱ ላይ በድብቅ ተዘነበለ፡፡

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ [٩٤]

ወደእርሱም (ሰዎቹ) እየሮጡ መጡ፡፡

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ [٩٥]

አላቸው «የምትጠርቡትን ትግገዛላችሁን?»

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ [٩٦]

«አላህ እናንተንም የምትሠሩትንም የፈጠረ ሲኾን፡፡»

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ [٩٧]

«ለእርሱም ግንብን ገንቡ በእሳት ነበልባል ውስጥ ጣሉትም» አሉ፡፡

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ [٩٨]

በእርሱም ተንኮልን አሰቡ፡፡ ዝቅተኞችም አደረግናቸው፡፡

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ [٩٩]

አለም «እኔ ወደ ጌታዬ ኼያጅ ነኝ፡፡ በእርግጥ ይመራኛልና፡፡»

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ [١٠٠]

ጌታዬ ሆይ! ከመልካሞቹ የሆነን (ልጅ) ስጠኝ፡፡

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ [١٠١]

ታጋሽ በሆነ ወጣት ልጅም አበሰርነው፡፡

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ [١٠٢]

ከእርሱ ጋርም ለሥራ በደረሰ ጊዜ «ልጄ ሆይ! እኔ በሕልሜ እኔ የማርድህ ሆኜ አያለሁ፡፡ ተመልከትም፤ ምን ታያለህ?» አለው፡፡ «አባቴ ሆይ! የታዘዝከውን ሥራ፡፡ አላህ ቢሻ ከታጋሾቹ ሆኜ ታገኘኛለህ» አለ፡፡

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ [١٠٣]

ሁለቱም ትዕዛዙን በተቀበሉና በግንባሩም ጎን ላይ በጣለው ጊዜ (የሆነው ሆነ)፡፡

وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ [١٠٤]

ጠራነውም፤ (አልነው) «ኢብራሂም ሆይ!

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ [١٠٥]

ራእይቱን በእውነት አረጋገጥክ፡፡» እኛ እንደዚሁ መልካም ሠሪዎችን እንመነዳለን፡፡

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ [١٠٦]

ይህ እርሱ በእውነት ግልጽ ፈተና ነው፡፡

وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ [١٠٧]

በታላቅ ዕርድም (መስዋዕት) ተቤዠነው፡፡

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ [١٠٨]

በእርሱም ላይ በኋለኞቹ ሕዝቦች ውስጥ መልካም ዝናን አስቀረንለት፡፡

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ [١٠٩]

ሰላም በኢብራሂም ላይ ይሁን፡፡

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ [١١٠]

እንደዚሁ መልካም ሠሪዎችን ሁሉ እንመነዳለን፡፡

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ [١١١]

እርሱ በእርግጥ ካመኑት ባሮቻችን ነው፡፡

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ [١١٢]

በኢስሐቅም አበሰርነው፡፡ ከመልካሞቹ የሆነ ነቢይ ሲሆን፡፡

وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ [١١٣]

በእርሱና በኢስሐቅ ላይም ባረክን፡፡ ከሁለቱም ዘሮች በጎ ሠሪ አልለ፡፡ ለነፍሱ ግልጽ በዳይም አለ፡፡

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ [١١٤]

በሙሳና በሃሩን ላይም በእርግጥ ለገስን፡፡

وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ [١١٥]

እነርሱንም ሕዝቦቻቸውንም ከታላቅ ጭንቅ አዳንን፡፡

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ [١١٦]

ረዳናቸውም፡፡ እነርሱም አሸናፊዎች ነበሩ፡፡

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ [١١٧]

በጣም የተብራራውንም መጽሐፍ ሰጠናቸው፡፡

وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ [١١٨]

ቀጥተኛውንም መንገድ መራናቸው፡፡

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ [١١٩]

በሁለቱም ላይ በኋለኞቹ ሕዝቦች ውስጥ መልካም ዝናን ተውንላቸው፡፡

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ [١٢٠]

ሰላም በሙሳና በሃሩን ላይ ይሁን፡፡

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ [١٢١]

እኛ እንደዚሁ በጎ አድራጊዎችን ሁሉ እንመነዳለን፡፡

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ [١٢٢]

ሁለቱም በእርግጥ ከአመኑት ባሮቻችን ናቸው፡፡

وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ [١٢٣]

ኢልያስም በእርግጥ ከመልክተኞቹ ነው፡፡

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ [١٢٤]

ለሕዝቦቹ ባለ ጊዜ (አስታውስ)፤ አላህን አትፈሩምን?

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ [١٢٥]

በዕልን ትገዛላችሁን? ከሰዓሊዎቹ ሁሉ ይበልጥ በጣም አሳማሪ የሆነውንም አምላክ ትተዋላችሁን?

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ [١٢٦]

አላህን ጌታችሁንና የቀድሞዎቹ አባቶቻችሁን ጌታ (ትተዋላችሁን)?

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ [١٢٧]

አስተባበሉትም፡፡ ስለዚህ እነርሱ (ለቅጣት) የሚጣዱ ናቸው፡፡

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ [١٢٨]

ንጹሕ የተደረጉት የአላህ ባሮች ብቻ ሲቀሩ፡፡

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ [١٢٩]

በእርሱ ላይም በኋለኞቹ ሕዝቦች ውስጥ መልካም ዝናን ተውንለት፡፡

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ [١٣٠]

ሰላም በኢልያሲን ላይ ይሁን፡፡

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ [١٣١]

እኛ እንደዚሁ መልካም ሠሪዎችን እንመነዳለን፡፡

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ [١٣٢]

እርሱ በእርግጥ ከምእመናን ባሮቻችን ነው፡፡

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ [١٣٣]

ሉጥም በእርግጥ ከመልክተኞቹ ነው፡፡

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ [١٣٤]

እርሱንና ቤተሰቦቹን ሁሉንም በአዳንናቸው ጊዜ (አስታውስ)፡፡

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ [١٣٥]

(በቅጣቱ ውስጥ) ከቀሪዎቹ የሆነችው አሮጊት ብቻ ስትቀር፡፡

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ [١٣٦]

ከዚያም ሌሎቹን አጠፋን፡፡

وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ [١٣٧]

እናንተም ያነጋችሁ ስትሆኑ በእነርሱ (መኖሪያዎች) ላይ (በቀን) ታልፋላችሁ፡፡

وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ [١٣٨]

በሌሊትም (ታልፋላችሁ)፤ ልብም አታደርጉምን?

وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ [١٣٩]

ዩኑስም በእርግጥ ከመልክተኞቹ ነው፡፡

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ [١٤٠]

ወደ ተመላው መርከብ በኮበለለ ጊዜ (አስታውስ)፡፡

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ [١٤١]

ዕጣም ተጣጣለ፡፡ ከተሸነፉትም ሆነ፡፡

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ [١٤٢]

እርሱም ተወቃሽ ሲሆን ዐሳው ዋጠው፡፡

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ [١٤٣]

እርሱ ለጌታው ከአወዳሾቹ ባልሆነም ኖሮ፤

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ [١٤٤]

እስከሚቀሰቀሱበት ቀን ድረስ በሆዱ ውስጥ በቆየ ነበር፡፡

۞ فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ [١٤٥]

እርሱ በሽተኛ ሆኖ በቃይ በሌለው (በባሕር) ዳርቻ ላይ ጣልነውም፡፡

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ [١٤٦]

በእርሱም ላይ (በአጠገቡ) ከቅል የሆነችን ዛፍ አበቀልን፡፡

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ [١٤٧]

ወደ መቶ ሺሕ ሰዎችም (ዳግመኛ) ላክነው፡፡ ከቶውንም ይጨምራሉ።

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ [١٤٨]

አመኑም፡፡ እስከ ጊዜ ድረስም አጣቀምናቸው፡፡

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ [١٤٩]

ጠይቃቸውም፡፡ «ለጌታህ ሴቶች ልጆች ለእነርሱም ወንዶች ልጆች ይኖራልን?»

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ [١٥٠]

ወይስ እኛ እነርሱ የተጣዱ ሆነው መላእክትን ሴቶች አድርገን ፈጠርን?

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ [١٥١]

ንቁ! እነርሱ ከቅጥፈታቸው (የተነሳ) ይላሉ፡-

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ [١٥٢]

«አላህ (መላእክትን) ወለደ፡፡» እነርሱም በእርግጥ ውሸታሞች ናቸው፡፡

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ [١٥٣]

በወንዶች ልጆች ላይ ይልቅ ሴቶችን ልጆች መረጥን?

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ [١٥٤]

ለእናንተ ምን (አስረጅ) አላችሁ? እንዴት ትፈርዳላችሁ!

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ [١٥٥]

አትገነዘቡምን?

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ [١٥٦]

ወይስ ለእናንተ ግልጽ አስረጅ አላችሁን?

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ [١٥٧]

«እውነተኞች እንደ ሆናችሁ መጽሐፋችሁን አምጡ» (በላቸው)፡፡

وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ [١٥٨]

በአላህና በአጋንንት መካከልም ዝምድናን አደረጉ፡፡ አጋንንትም እነርሱ (ይህን ባዮች በእሳት) የሚጣዱ መሆናቸውን በእርግጥ ዐውቀዋል፡፡

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ [١٥٩]

አላህ ከሚመጥኑት ሁሉ ጠራ፡፡

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ [١٦٠]

ግን የተመረጡት የአላህ ባሮች (በአላህ ላይ አይዋሹም)፡፡

فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ [١٦١]

እናንተም የምትገዟቸውም ሁሉ፤

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ [١٦٢]

በእርሱ (በአላህ) ላይ አንድንም አጥማሚዎች አይደላችሁም፡፡

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ [١٦٣]

ያንን እርሱ ገሀነምን ገቢ የሆነውን ሰው ቢሆን እንጅ፡፡

وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ [١٦٤]

(ጂብሪል አለ) ከእኛም አንድም የለም፤ ለእርሱ የታወቀ ደረጃ ያለው ቢሆን እንጅ፡፡

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ [١٦٥]

እኛም (ጌታን ለመግገዛት) ተሰላፊዎቹ እኛ ነን፡፡

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ [١٦٦]

እኛም (አላህን) አጥሪዎቹ እኛ ነን፡፡

وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ [١٦٧]

እነርሱም (ከሓዲዎቹ) በእርግጥ ይሉ ነበሩ፡-

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ [١٦٨]

«ከቀድሞዎቹ (መጻሕፍት) ገሳጭ መጽሐፍ እኛ ዘንድ በነበረን ኖሮ፤

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ [١٦٩]

«የአላህ ምርጦች ባሮች በሆን ነበር፡፡»

فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ [١٧٠]

ግን (ቁርኣኑ በመጣላቸው ጊዜ) በእርሱ ካዱ፡፡ ወደፊትም በእርግጥ ያውቃሉ፡፡

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ [١٧١]

(የእርዳታ) ቃላችንም መልክተኞች ለሆኑት ባሮቻችን በእውነት አልፋለች፡፡

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ [١٧٢]

እነርሱ ተረጂዎቹ እነርሱ ናቸው፡፡

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ [١٧٣]

ሰራዊቶቻችንም በእርግጥ አሸናፊዎቹ እነርሱ ናቸው፡፡

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ [١٧٤]

ከእነርሱም (ከመካ ከሓዲዎች) እስከ ጥቂት ጊዜ ድረስ ዙር (ተዋቸው)፡፡

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ [١٧٥]

እያቸውም ወደፊትም (የሚደርስባቸውን) ያያሉ፡፡

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ [١٧٦]

በቅጣታችንም ያቻኩላሉን?

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ [١٧٧]

በቀያቸውም በወረደ ጊዜ የተስፈራሪዎቹ ንጋት ከፋ!

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ [١٧٨]

እነርሱንም እስከ (ጥቂት) ጊዜ ድረስ ተዋቸው፡፡

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ [١٧٩]

ተመልከትም በእርግጥም ያያሉ፡፡

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ [١٨٠]

የማሸነፍ ጌታ የሆነው ጌታህ ከሚሉት ሁሉ ጠራ፡፡

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ [١٨١]

በመልክተኞቹም ላይ ሰላም ይኹኑ፤

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ [١٨٢]

ምስጋናም ለዓለማት ጌታ ለአላህ ይሁን፡፡