The Noble Qur'an Encyclopedia

মই শপত কৰিছোঁ ক্বিয়ামতৰ দিৱসৰ,

মই আৰু শপত কৰিছোঁ আত্মনিন্দাকাৰী আত্মাৰ,

মানুহে ভাবে নেকি যে, আমি কেতিয়াও তাৰ অস্থিসমূহ একত্ৰিত কৰিব নোৱাৰিম?

কিয় নোৱাৰিম, আমি তাৰ আঙুলিৰ অগ্ৰভাগসমূহকো (পাববোৰকো) পুনৰ্বিন্যস্ত কৰিবলৈ সক্ষম।

বৰং মানুহে ভৱিষ্যতেও পাপকৰ্ম কৰিবলৈ ইচ্ছুক।

সি প্ৰশ্ন কৰে, ক্বিয়ামত দিৱস কেতিয়া আহিব?

এতেকে যেতিয়া চকু স্থিৰ হৈ যাব,

আৰু চন্দ্ৰ জ্যোতিবিহীন হৈ পৰিব,

আৰু যেতিয়া সূৰ্য আৰু চন্দ্ৰক একত্ৰিত কৰা হ’ব-

সেইদিনা মানুহে ক’ব, ‘আজি পলাবলৈ স্থান ক’ত’?

কেতিয়াও নহয়, কোনো আশ্ৰয়স্থল নাই।

সেইদিনা ঠাই হ’ব কেৱল তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ ওচৰত।

সেইদিনা মানুহক অৱহিত কৰোৱা হ’ব, সি আগলৈ কি পঠিয়াইছিল আৰু পিছফালে কি থৈ আহিছে।

বৰং মানুহে নিজেই নিজৰ বিষয়ে সম্যক অৱগত,

যদিও সি নানা অজুহাত দেখুৱায়।

ততাতৈয়াকৈ অহী আয়ত্ত্ব কৰাৰ বাবে তুমি তোমাৰ জিভাক দ্ৰুত সঞ্চালন নকৰিবা।

নিশ্চয় ইয়াৰ সংৰক্ষণ আৰু পাঠ কৰোৱাৰ দায়িত্ব আমাৰেই।

এতেকে আমি যেতিয়া (জিব্ৰীলৰ মাধ্যমত) ইয়াক পাঠ কৰোঁ তুমি তেতিয়া সেই পাঠৰ অনুসৰণ কৰিবা,

তাৰ পিছত ইয়াৰ বৰ্ণনাৰ দায়িত্বও নিশ্চিতভাৱে আমাৰেই।

কেতিয়াও নহয়, বৰং তোমালোকে পৃথিৱীৰ জীৱনকহে ভাল পোৱা;

আৰু তোমালোকে আখিৰাতক অৱহেলা কৰা।

সেইদিনা কিছুমান মুখমণ্ডল উজ্জ্বল হ’ব,

সিহঁত নিজ প্ৰতিপালকৰ প্ৰতি চাই থাকিব।

আৰু সেইদিনা কিছুমান মুখমণ্ডল বিবৰ্ণ হৈ পৰিব,

সিহঁতে ধাৰণা কৰিব যে, এটা ধ্বংসকাৰী বিপৰ্যয় সিহঁতৰ ওপৰত আপতিত হ’ব।

নিশ্চয়, যেতিয়া প্ৰাণ কণ্ঠাগত হ’ব,

আৰু কোৱা হ’ব, ‘কোনে তাক ৰক্ষা কৰিব’?

তেতিয়া তাৰ প্ৰত্যেয় হ’ব যে, এইটোৱে বিদায়ক্ষণ।

আৰু ভৰিৰ লগত ভৰি জোঁট খাই যাব।

সেইদিনা তোমাৰ প্ৰতিপালকৰ ওচৰতেই সকলোকে খেদি নিয়া হ’ব।

কাৰণ সি বিশ্বাস কৰা নাই আৰু ছালাতো আদায় কৰা নাই।

বৰং সি সত্য প্ৰত্যাখ্যান কৰিছিল আৰু মুখ ঘূৰাই লৈছিল।

তাৰ পিছত সি অহংকাৰ কৰি নিজ পৰিয়ালৰ ওচৰলৈ উভতি গৈছিল,

দুৰ্ভোগ তোমাৰ বাবে অতি দুৰ্ভোগ!

আকৌ দুৰ্ভোগ তোমাৰ বাবে অতি দুৰ্ভোগ!

মানুহে ভাবে নেকি যে, তাক এনেই এৰি দিয়া হ’ব?

সি বীৰ্যৰ শুক্ৰবিন্দু নাছিলনে, যিটো স্খলিত হয়?

তাৰ পিছত সেইটো ‘আলাক্বাত’ পৰিণত হয়। তাৰ পিছত আল্লাহে তাক সৃষ্টি কৰে আৰু সুঠাম কৰে।

তাৰ পিছত তেওঁ তাৰ পৰাই সৃষ্টি কৰে যোৰ যোৰকৈ নৰ-নাৰী।

সেইজন স্ৰষ্টা মৃতক পুনৰ্জীৱিত কৰিবলৈ সক্ষম নহয়নে বাৰু?