The Noble Qur'an Encyclopedia

তুমি তোমাৰ সুমহান প্ৰতিপালকৰ নামৰ পৱিত্ৰতা আৰু মহিমা ঘোষণা কৰা,

যিজনে সৃষ্টি কৰিছে, তাৰ পিছত সুঠাম কৰিছে।

আৰু যিজনে (ভাগ্য) নিৰ্ধাৰণ কৰিছে তাৰ পিছত সৎপথ প্ৰদৰ্শন কৰিছে,

আৰু যিজনে ঘাঁহ-বন তৃণ-লতা উৎপন্ন কৰিছে,

তাৰ পিছত সেইবোৰক ক'লা আৱৰ্জনাত পৰিণত কৰিছে।

অনতিপলমে আমি তোমাক পাঠ কৰাম, ফলত তুমি নাপাহৰিবা,

কেৱল আল্লাহে যি বিচাৰে তাৰ বাহিৰে। নিশ্চয় তেওঁ প্ৰকাশ্য আৰু অপ্ৰকাশ্য সকলো জানে।

আৰু আমি তোমাৰ বাবে (কল্যাণৰ পথ) সহজ কৰি দিম।

এতেকে উপদেশ দিয়া, যদি উপদেশ ফলপ্ৰসূ হয়;

উপদেশ সিয়েই গ্ৰহণ কৰিব যিয়ে ভয় কৰে।

আৰু যিজন দুৰ্ভগীয়া সিয়েই ইয়াক অগ্ৰাহ্য কৰিব,

সি ভয়াৱহ জুইত প্ৰৱেশ কৰিব।

তাৰ পিছত সি তাত মৃত্যুবৰণো কৰিব নোৱাৰিব আৰু জীৱিতও থাকিব নোৱাৰিব।

নিশ্চয় সিয়েই সফলতা লাভ কৰে, যিয়ে আত্মশুদ্ধি কৰে।

লগতে তাৰ প্ৰতিপালকৰ নাম স্মৰণ কৰে আৰু ছালাত আদায় কৰে।

কিন্তু তোমালোকে পৃথিৱীৰ জীৱনকহে প্ৰাধান্য দিয়া,

অথচ আখিৰাত হৈছে সৰ্বোত্তম আৰু স্থায়ী।

নিশ্চয় ইয়াৰ বৰ্ণনা আছে পূৰ্বৱৰ্তী ছহীফাসমূহত,

ইব্ৰাহীম আৰু মূছাৰ ছহীফাসমূহত।