The Noble Qur'an Encyclopedia

Алиф, Лам, Раа.[1] Булар Китептин - Анык Курандын аяттары.

(Ошол кезде) Каапырлар мусулман болууну эңсеп калаары бышык.[1]

(О, Мухаммад!) Аларды жөн кой, жеп-ичип, пайдаланып, («биз дүйнөдө түбөлүк калабыз» деген жалган) кыялдарына алданып жүрө беришсин. Кийин тез эле билип алышат.

Биз эч бир айыл(-шаардын элин) өзүнө белгиленген (тагдырдагы) жазмыш(ы) келмейинче өлтүрбөдүк.

Эч бир эл (өзүнө жазылган) мөөнөтүнөн озуп да кетпейт, артта да калбайт.

(Мушриктер Мухаммадга): “О, Зикир (Куран) түшүрүлгөн адам, сен – жиндисиң.

Эгер чынчыл болсоң, бизге (сөзүндү тастыктаган) периштелерди таап келчи?!» дешти.[1]

Биз (азаптоочу) периштелерди Акыйкат менен гана түшүрөбүз. Ал убакытта аларга мөөнөт берилбейт!

«Биз Зикирди (Куранды) Өзүбүз түшүрдүк жана аны Өзүбүз сактайбыз».[1]

Чынында, Биз сенден мурда, абалкы жамааттарга да (сага окшогон) пайгамбарларды жибергенбиз.

Алардан кимисине бир пайгамбар келчү болсо, аны мыскылдап күлүшкөн.

Биз аны (мазактоону) кылмышкерлердин жүрөктөрүнө ушинтип салып койобуз.

(Ошондуктан,) ага ыйман келтиришпейт. Мурункулардын (үлгүлүү) жолу өттү го!

Эгер Биз аларга асмандан эшик ачып, алар андан көтөрүлө баштаса да, (ишенбей):

«Көзүбүздү бойоп коюлду! Биз сыйкырланып калдык!» дешет.[1]

Чынында, Биз асманда топ жылдыздарды жаратып, аларды көрүүчүлөр үчүн зыйнат кылып койдук.

Жана асманды бардык каргыш тийген жин-шайтандардан сактадык. (Асманда Аллахтын кайып кабарлары бар. Жин-шайтандар ошол кабарларга жакын жолой албайт. Мунун себеби кийинки аятта.)

Ал эми, (жин-шайтандардан) кимиси асман кабарларын уурдаганга аракет кылса, аны бир нурдуу жылдыз кууп жетет (жана өлтүрөт).

Биз жерди(н үстүн) жайык кылып, анда тоолорду орноттук жана ар түрдүү пайдалуу нерселерди өстүрдүк.

Жана жер үстүндө, силер үчүн жана силер ырыскы бере албай турган (кол астыңардагы) калк-макулуктар үчүн тиричилик (шарттарын) жараттык.[1]

Бардык нерселердин казынасы Биздин алдыбызда. Биз андан эмнени (пендебизге) түшүрсөк, (мурдатан) белгиленген өлчөм (тагдыр) менен түшүрөбүз.

Жана Биз (булуттарды) боозутуучу шамалдарды[1] жибердик. Кийин асмандан суу түшүрдүк жана аны менен силерди (эгиниңерди жана айбанаттарыңарды) сугардык. (О,инсандар!) Өзүңөр аны сактай албайт элеңер.[2]

Чынында, Биз гана тирилтип, Биз гана өлтүрөбүз. Жана Өзүбүз гана мурас алуучубуз.[1]

Албетте, Биз силерден байыркыларды да, кийинкилерди да билгенбиз.

(О, Мухаммад) Раббиңдин Өзү гана аларды (Кыяматка сот-сурак үчүн) чогултат. Чынында Ал Даанышмаи (жана) Билерман.

Биз инсанды (Адам-Атаны) чалчык ылайдан (жана) кургап, зыңылдап калган чоподон жараттык.[1]

Андан мурда жиндерди(н атасы Иблисти) жалындуу оттон жаратканбыз.

(О, Мухаммад, эстегин) бир кезде Раббиң периштелерге: «Албетте, Мен карарган ылайдан жасалган чоподон Адам жаратамын.

Качан аны(н дене түзүлүшүн) жасап, ага Өзүмдүн Рухумдан үйлөгөндө (жан киргизгенде) ага (урмат көргөзүп) сажда кылып жыгылгыла» - деди.

Бардык периштелер сажда кылышты.

Бир гана Иблис сажда кылуучулар менен (бирге) сажда кылуудан баш тартты.

(Аллах): «0о, Иблис! Эмне үчүн сен сажда кылуучулардан болбодуң?!» - деди.

«Мен (эч качан) адамга сажда кылбаймын! (Себеби,) Сен аны чалчык ылай - чоподон жараттың. (А, мен оттон жаралганмын)» - деди.

(Аллах) Айтты: «Анда, Бейиштен жогол! Сен айдалдың!

Сага Кыяматка чейин каргыш болсун!»

(Иблис) Айтты: «О, Раббим! Анда мага, алар кайра тирилүүчү күнгө (Кыяматка) чейин (өлбөй жашаганга) мөөнөт бер!»

(Аллах) айтты: «Албетте, сен мөөнөт берилгендерден болдуң

белгилүү убакытка чейин».

(Иблис) айтты: «О, Раббим! Мени адаштырганың үчүн мен аларга жердеги(күнөө нерсе)лерди кооз көргөзүп, бардыгын азгырамын!

Алардын арасынан ыкластуу пенделериңден башкасын.[1]

(Аллах) айтты: «Бул - Мага (алып келүүчү) туура жол.

Албетте, Менин (ыкластуу) пенделеримдин үстүндө бийлигиң жок! Бир гана адашкандардан болуп, сага ээрчигендерге (өкүмүң өтөт).

Сени ээрчигендердин бардыгына убада жайы, албетте, тозок!

Анын (биринен бири төмөн жайгашкан) жети дарбазасы бар. Ар бир дарбазадан алардын бөлүк-бөлүк топтору (күнөөлөрүнүн даражаларына жараша азап чегип киришет).

Чынында, (күнөөдөн) сактанган адамдар булактарда, бейиштерде.

(Биз аларга:) «Тынчтык, саламаттык менен бейишке киргиле» (дедик).

Биз алардын көкүрөктөрүндө болгон (кек-көралбастык) сыяктуу нерселерди сууруп алганбыз. Алар бири-бирине бет-маңдай, дос-бурадар болушуп, сөрүлөрдө (отурушат).

Бейиште аларды кайгы-муң баспайт жана эч качан ал жерден чыгарылышпайт.

(О, Мухаммад!) Пенделериме кабар бер: Мен гана (тообо кылгандарды) Кечирүүчү Ырайымдуумун!

Чынында менин азабым - жан ооруткан азап!

(О, Мухаммад), аларга Ибрахимдин меймандары жөнүндөгү кабарды жеткир:[1]

Бир кезде алар анын алдына «салам» деп киришти. (Ибрахим) «Чынында, биз силерден коркуп жатабыз» - деди.

«Коркпогун, дешти алар, - биз албетте, сага илимдүү бир перзенттин сүйүнчүсүн билдиребиз».[1]

(Ибрахим) айтты: «Мага карылык келгенде сүйүнчүлөп жатасыңарбы? Эмне менен сүйүнчүлөйсүңөр?”

«Биз сага акыйкатты сүйүнчүлөдүк. Эми, сен үмүтү жоктордон болбогун» дешти.

(Ибрахим) айтты: «Раббисинин ырайымынан залым адамдар гана үмүтсүз болушат.

(Дагы мындай) деди: «О, элчилер, эмне жумуш менен келдиңер?»

Айтышты: «Биз кылмышкер коомго (аларды жазалоо үчүн) жиберилгенбиз.

Бирок, Луттун үй-бүлөсүнүн бардыгын куткарабыз.

Аялынан башкасын. Биз, аны (Аллахтын буйругу менен, азапта) калуучулардан болот деп өкүм кылдык».

Элчилер Луттун үй-бүлөсүнө келгенде,

Ал: «Силер бейтааныш коомсуңар(бы)?» - деди.

(Элчилер) айтышты: «Жок, биз бузулган коомуң күмөн санаган нерсени (азапты) алып келдик.

Биз сага чындыкты гана алып келдик. Биз чынчылбыз.

Эми, түндүн бир бөлүгүндө (таңга маал) үй-бүлөңдү (айылдан) алып чык дагы, өзүң артынан түш. Силерден эч бир адам карбаластабасын (тез баскыла) жана буюрулган тарапка көте бергиле».

Биз ага (Лутка) таңга маал ошол (бузук) коомдун «куйругу кыркылышы»[1] жөнүндөгү ушул буйрукту вахий кылдык.

Анан, шаардын (бузук) элдери сүйүнгөн бойдон жетип келишти.[1]

(Лут): «Булар менин мейманым. Мени шерменде кылбагыла!

Аллахтан корккула! Абийиримди төкпөгүлө!» – деди.

(Бузукулар) айтты: «Биз сени ааламдардан кайтарбадык беле?!»[1]

(Лут): «Эгер бул иштен кайра тартпасаңар, мына, менин кыздарым» деди.[1]

(О, Мухаммад!) Өмүрүңө ант, алар (ышкы-кумардын) мастыгында көздөрүнө эч нерсе көрүнбөй калган эле![1]

Анан, Күн чыгаар мезгилде аларды (коркунучтуу) ач айкырык кармады.[1]

Анан Биз шаардын асты жагын үстүнө көңтөрүп, алардын үстүнө чопо-таштарды жамгырдай жаадырдык!

Албетте бул окуяда парасаттуу адамдар үчүн (Аллахтын кудуретине) белгилер бар.

Ал (ойрон болгон шаар) кан жолдун боюнда.[1]

Албетте, мында момун адамдар үчүн (Аллахтын кудуретине) белгилер бар.

Бак-бостон кожоюндары залым (каапыр) болушкан.[1]

Биз алардан да өч алдык! Чынында, экөө (Лут коому менен Шуайб коому) тең кең жолдун боюнда.

«Хижр» (өрөөнүнүн) жашоочулары да пайгамбарларды «жалганчы» дешти.[1]

Биз аларга аят-моожизаларыбызды (жи)бергенде, андан жүз бурушту.

Алар тоолордун боорун оюп-жонуп үйлөр куруп, тынч-аман жүрүшкөн.

Анан, аларды да таң мезгилинде (капысынан) ач айкырык кармап, (кыйрап калышты).

Жасаган нерселери аларга пайда берген жок![1]

Биз асмандарды, Жерди жана экөөнүн арасындагы нерселерди Акыйкат менен жараттык. Саат (Кыямат) сөзсүз келүүчү. Сен (оо, Мухаммад, наадан адамдардан) сылык-сыпаа жүз үйүр.

Албетте, сенин Раббиң - Ал гана (бардык макулуктарды) Жаратуучу, Билүүчү!

Биз сага кайталануучудан жетини жана Улук Куранды бердик.[1]

Алардын (каапырлардын) арасынан бир нече тайпаларга берген Биздин нээматтарыбызга карабай (көңүл бурбай) эле кой. (Ошондой эле, эгер баштарына Аллахтын бир азабы түшсө) аларга кайгырба! (Мээримдүүлүк) канатыңды ыймандууларга жайгын!

Айт: «Мен (башыңарга келүүчү азап жөнүндө) анык эскертүүчүмүн!

Ошондой эле, Биз бөлүүчүлөргө (азап) түшүрдүк.

Алар Куранды бөлүктөргө ажыратышты![1]

Раббиңе ант! Биз алардын бардыгын суракка тартабыз.

жасаган иштерине жараша!

(Сен аларга көңүл бурбай) буюрулган ишке умтул жана мушриктерден жүз бур!

Албетте, сени шылдыңдаган адамдарга Өзүбүз жетиштүүбүз.

Алар Аллахка дагы башка «кудайларды» кошуп (шерик кылып) алышкан. Жакында (иштеринин натыйжасын) билишет.

Билебиз, алардын айткандарынан көкүрөгүң кысылып турат.

Эми сен (көкүрөгүң кайра кең болушу үчүн) Раббиңе (көп) тасбих (мактоо) айтып, (көбүрөөк) сажда кылуучулардан бол!

Жана сага өлүм келгенге чейин Раббиңе гана ибадат кыл!