The Noble Qur'an Encyclopedia

Нун.[1] (Оо, Мухаммад), калемге жана ал жазган нерселерге ант ичип (айтамын):

Сен Раббиңдин нээматы (пайгамбарлык) себептүү акылынан адашкан киши эмессиң.[1]

(Пайгамбарлык түйшүгүн көтөргөнүң үчүн) сага түгөнгүс сыйлыктар бар!

Жана сен улук ахлактын үстүндөсүң.[1]

Жакында (Кыямат болуп, чындык ашкереленгенде) көрөсүң, алар да көрүп (билип) алышат -

Кимиңер азгырылган экениңерди.

Сенин Раббиң, Өзүнүн жолунан ким адашып кеткенин жана ким туура жол тапканын эң жакшы билет.[1]

(Динди) жалган дегендерге моюн сунба!

Сен алар менен макул болсоң, алар да сени менен келишип алууну каалашат.

Сен моюн суна бербегин: көрүнгөн эле кадырсыз анткорго,

(адамдардын арасын бузуу үчүн) ушак таратып жүрүүчү шылдыңчыларга,

чектен чыккан, күнөөкөр, жакшылыкка бут тосуучуларга,

орой жана андан соң..., атасынын дайыны жок (тексиз) адамдарга![1]

Ал бай жана перзенти көп болгондуктан,

ага биздин аяттарыбыз окулганда: «(бул) байыркылардын жөө-жомоктору го» – деди.

Биз жакында (Кыяматта) аны тумшугунан тамгалап койобуз![1]

Биз аларды бак-бостон ээлерин сынаганыбыз сыяктуу сынадык.[1] Бир кезде (бак ээлери) бакты(н түшүмүн) таңга маал (эч ким тура элек мезгилде) жыйнап алууга ант ичишти.

Алар (ниеттеринде “Аллах кааласа” деген сөздү) эсепке алышпады.

Анан алар уктап жатканда бактын үстүндө Сенин Раббиң тарабынан (жиберилген) бир айлануучу (от) айланып турду (дагы...)

(Күйдүрүп, чычаласын чыгарганда) караңгы түн сыяктуу болуп калды.

Анан таң азанда бири-бирин чакырышты:

«Эгерде (түшүмүңөрдү) жыйнай турган болсоңор эртерээк барбайсыңарбы».

(Бардыгы үйүнөн чыгып) жолго түшүштү шыбырашып:

«Бүгүн силердин үстүңөргө – бактын ичине бир дагы кедей кирип калбасын».

Алар эч кимге билдирбей (ушундай катаал, мээримсиз абалда кембагалдарды түшүмдөн) куржалак калтырууга кудуреттүүбүз деп, эрте таңда бара жатышты.

Анан..., (кара чычала болуп калган) бакты көрүп: «Биз адашып (башка бакка келип) калыптырбыз» – дешти.

“Жок! Биз (бактан) кол жууп калыптырбыз!”

(Ошондо) алардан адилеттүүрөөк бирөөсү: «Мен силерге «Аллахты даңазалагыла» (“Аллах кааласа” деп айткыла) дебедим беле?» – деди.

(Дагы) айтышты: «Раббибиз (кемчилдиктүү сыпаттардан) Аруу-Таза! Биз (өзүбүзгө) зулум кылуучулардан болуп калдык!»

Анан бири-бирине карап, бири-бирин айыптай баштады.

Жана (мындай) дешти: «Шорубуз курусун! Биз (чындап) чектен чыгып кетиптирбиз!

Раббибиз анын ордуна андан жакшыраагын бергей эле! Биз Раббибизге умтулуучубуз го!».

(Азгырылган адамдарга сыноо дүйнөдөгү) азап ушундай! Ал эми, Акырет азабы (мындан) чоңураак, эгер билишсе!

Албетте, такыба кишилер үчүн Раббисинин алдында эң мыкты бейиштер бар.

(Эй, Мекке мушриктери!) эмне, биз мусулмандарды (силерге окшогон) күнөөкөрлөр сыяктуу кылат бекенбиз?![1]

Силерге эмне болгон?! Кандай өкүм чыгарып жатасыңар?!

Же силердин алдыңарда аны сабак кылып окуган (Ыйык) Китеп бар беле?!

(Же) Ал (китептин ичинде) силер үчүн өзүңөр каалаган нерсе (бар бекен)?!

Же болбосо, силер үчүн Биздин мойнубузда Кыямат күнүнө чейин жете турган «Силер каалаган (бардык) нерсе(лер) силер үчүн мүмкүн» деген ант-убада бар бекен?!

(Оо, Мухаммад), алардан сурачы, кимиси буга кепил боло алат?!

Же алардын (каалоо тилектерин орундатып бере турган Аллахтан башка) кудайлары барбы?! Эгер чынчыл болушса, (ошол) кудайларын алып келишсин!

(Кыямат) күнү Балтыр ачылып, (бардык элдер) сажда кылууга чакырылганда, алар (мушриктер сажда кылууга) жарабай калышат.[1]

Көздөрү жерге кадалып, аларды кордук орогон абалда (турушат). Алар (дүйнө жашоосунда) сак-саламат болуп (сажда кылууга жарап) турганда саждага чакырылышкан эле.

(Оо, Мухаммад!) Сен бул Сөздү (Куранды) жалган дегендерди Мага кой! Биз аларды билбеген тарабынан эч билгизбей азапка салабыз![1]

Мен аларга мөөнөт беремин. Менин амалкерлигим бекем!

Же болбосо (оо, Мухаммад) сен алардан (өзүңдүн дааватың үчүн) акы сурап, алар болсо төлөөдөн кыйналып жатышабы?

Же алардын алдында кайып (ааламындагы Тагдыр Китеби) барбы (жана) алар (ошондон окугандарын) жазышабы?[1]

Эми (оо, Мухаммад) сен Раббиңдин өкүмүнө сабыр кыл! Балыктын «ээси» (Юнус пайгамбар) сыяктуу (элиңе сабырсыз) болбо! Бир кезде ал (балыктын ичине) жутулган бойдон (капкараңгы курсакта отуруп) Раббисине дуба кылган болчу.[1]

Эгерде ага Раббисинин нээматы (жакшылыгы) жетпегенде, жек көрүлгөн абалда жайдак жерге (кароосуз) таштап коюлмак.[1]

Анан Раббиси аны (кайрадан пайгамбарлык үчүн) тандап, салих (жакшы) инсандардан кылды.

(Оо, Мухаммад) каапыр болгон адамдар зикирди (Куранды) уккан мезгилде (ичи өрттөнүп) сени көздөрү менен оодара сала жаздашат жана: «Ал жинди!» – дешет.

Ал (Куран) бүт ааламдар үчүн (эң даанышман) насаат-эскермеден башка нерсе эмес!