The Noble Qur'an Encyclopedia

Ал – Хаакка!

«Ал – Хаакка» дегени эмне?!

(Оо, Мухаммад!) «Ал – Хаакка» эмне экенин сен кайдан билмек элең?[1]

«Самуд» менен «Аад» (коому) Кыяматты жалганга чыгарышкан эле.[1]

Анан… Самуд (эли жүрөк жарган) ач айкырык менен кыйратылды.

Ал эми, Аад болсо, кутурган бороон шамал менен өлтүрүлдү.

(Аллах) ал шамалды алардын үстүнө жети түн, сегиз күн токтоосуз «кызмат кылдырып» койду. Анан сен (оо, көрүүчү) ал жердеги адамдарды оонап, айкалышып жаткан курма дарагынын денелери сыяктуу кароосуз өлүп жаткандарын көрөсүң!

Эми, карачы (алардан бирөө-жарымынын) өлбөй калганын көрөөр бекенсиң?!

Анан Фараон, андан мурунку (каапыр) адамдар жана көңтөрүлгөн шаар (элдери – Лут коому) каапырчылык (иштерди) жасашып,

Раббисинин пайгамбарына каршы чыгышты эле, (Рабби) аларды өтө катуу азап менен кыйратты!

(Нух доорундагы топон) суу ташкан убакытта, Биз (каапырларды кыйратып) силерди кемеде көтөрүп койгон элек.

Аны (кемени) силерге үлгү-сабак кылуу үчүн жана акылдуу адамдар (сабак катары) билип жүрүү үчүн.

Эми, качан «Сур» (деп аталган чоор) бир ирет тартылганда,[1]

жер менен тоолор көтөрүлүп, бир ирет кагыштырылып (тоолор упадай урап, жер менен тегиз болуп калганда,)

Дал ошол күндө Ваакеьа (кыямат) болот.

Жана ал күндө үлпүлдөк (алсыз) болуп калган асман жарылганда,

жана асмандын ар тарабында периштелер (Аллахтын кызматына даяр туруп), алардын үстүндө сегиз (күч - кубаттуу периште) Раббиңдин Аршын көтөргөндө,[1]

дал ошол күндө силер (Раббиңерге) жолуктуруласыңар. Силердин эч бир сыр(ыңар) жашыруун калбайт.[1]

Кимге китеби оң тарабынан берилсе, ал (сүйүнгөн бойдон мындай) дейт: «Эй,! Мына, менин китебимди окуп көргүлө!

Мен бул эсеп-китебиме жолугууга анык ишенген болчумун!»

Анан ал өзү ыраазы болгон жашоодо -

– эң жогорку бейиште болот.

Анын мөмөлөрү (отурган жерден кол сунсаң эле жеткидей аралыкта) ийилип турут.

(Анан аларга айтылат) «Өткөн (дүйнө жашоосунда) жасаган (сооптуу) ишиңер себептүү жегиле, ичкиле – аш болсун!»

Ал эми, (амал) китеби сол тарабынан берилген (бактысыз адамдар кайгырып мындай) дешет: «Атаганат! Менин китебим берилбей эле койсо экен

жана эсебим кандай экенин билбей эле калсам экен...,

Кана эми, ал (менин өлүмүм) чечүүчү болсо! (кайра тирилүү деген болбосо!)

Мал-дүйнөм мага пайда бербей калды!

Менин күч-кубатым (салтанат-бийлигим) жок болуп кетти!»[1]

(Оо, периштелер!) Аны кармап, кишендегиле!

Кийин тозокко таштагыла!

Андан соң узундугу жетимиш чыканак келген чынжырга өткөргүлө!»[1]

(Себеби), Ал Улук Аллахка ыйман келтирбеди.

жана бей-бечараларды тамактандырууга (эч кимди) кызыктырбады.

Ал (азаптуу) күндө ал жерде ага (эч бир) дос-жардамчы болбойт.

Тамак-аш да болбойт. Бир гана «гислийн» (деген «тамак»)[1] болот.

Аны күнөөлүү адамдар гана жейт.

Мен силер көргөн нерселер менен ант ичип...,

Жана силерге көрүнбөгөн (бардык) нерселер менен ант ичип (айтамын):

«Ал (Куран) Улук пайгамбардын (Аллах үйрөткөн) Сөзү!

Ал акындын сөзү эмес! Өтө аз ыйман келтирип жатасыңар!

Ал бакшы-көзү ачыктын да сөзү эмес![1] (Аллахты) өтө аз эскерип жатасыңар!

Ал – ааламдардын Раббиси тарабынан түшүрүлгөн.

Эгер ал (Мухаммад) (Курандагы) кээ бир сөздөрдү (ойлоп чыгарган жана «ушул – Аллахтын сөзү» деп, аны) Бизге оодарган болсо,

Биз аны күч менен кармап, өч алмакпыз.

Кийин жүрөк тамырын үзүп жибермекпиз!

Анан силердин араңардан эч ким аны (Бизден) куткарып кала алмак эмес!

Ал (Куран) такыба кишилер үчүн эскерме-сабак.

Силердин араңарда (Куранды) «жалган» дегендер бар экенин Биз эң жакшы билебиз!

Ал каапырларга кайгы![1]

Ал – анык Чындык!

Демек, Улук Раббиңдин ысымын (эстеп) аруулагын![1]