عربيEnglish

The Noble Qur'an Encyclopedia

Towards providing reliable exegeses and translations of the meanings of the Noble Qur'an in the world languages

The victory [Al-Fath] - Pashto Translation - Rowwad Translation Center

Surah The victory [Al-Fath] Ayah 29 Location Madanah Number 48

إِنَّا فَتَحۡنَا لَكَ فَتۡحٗا مُّبِينٗا [١]

بېشكه تاته مو برى دركړ، يو څرګند برى.

لِّيَغۡفِرَ لَكَ ٱللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنۢبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَيَهۡدِيَكَ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا [٢]

څو الله ستا مخکېنۍ او وروستۍ ګناه (ټوله) درته وبخښي او خپل نعمت درباندې بشپړ كړي او سيده لار درته وښايي.

وَيَنصُرَكَ ٱللَّهُ نَصۡرًا عَزِيزًا [٣]

او مرسته وکړي الله ستا سره مرسته د عزت والا.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لِيَزۡدَادُوٓاْ إِيمَٰنٗا مَّعَ إِيمَٰنِهِمۡۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا [٤]

خاص الله تعالی همغه ذات دى چې رالیږلې یې ده تسلي (یقین) په زړونو د مومنانو کې د دې لپاره چې زیات شي ایمان، سره د ایمان د دوی، او خاص الله تعالی لره دي لښکرې د آسمانونو او زمکې او الله تعالی دی ډېر پوه او حکمت والا.

لِّيُدۡخِلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَيُكَفِّرَ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عِندَ ٱللَّهِ فَوۡزًا عَظِيمٗا [٥]

د دې لپاره چې مومنان او مومنانې داسې جنتونو ته ننباسي چې ترې لاندې يې ويالې بهيږي، تلپاتې به وي په هغو كې او ګناهونه به ترې ورژوي او د الله پر وړاندې دغه يو ستر برى دى.

وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ وَٱلۡمُشۡرِكَٰتِ ٱلظَّآنِّينَ بِٱللَّهِ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِۚ عَلَيۡهِمۡ دَآئِرَةُ ٱلسَّوۡءِۖ وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَلَعَنَهُمۡ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَهَنَّمَۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرٗا [٦]

او تر څو منافقان او منافقانې او مشركان او مشركانې په عذاب كړي، هغوى چې په الله د بدۍ ګومان كوونكي دي، ناوړه پېر (دوران) دې پر هغوى وي، او الله پر هغوى غضب كړى، رټلي يې دي او جهنم يې ورته چمتو كړى او ډېر بد ځاى د ورتلو دى.

وَلِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا [٧]

او الله لره د آسمانونو او ځمكې لښكرې دي او الله برلاسى حكمت والا دى.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا [٨]

پرته له شکه ته مو د شاهد، زېرى وركوونكي او وېروونكي په توګه لېږلى يې.

لِّتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُۚ وَتُسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلًا [٩]

تر څو تاسي (مسلمانان) په الله او رسول يې ايمان راوړئ، مرسته يې وكړئ او درناوى يې وكړئ او سهار او ماښام د هغه (الله) تسبيح وواياست.

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ ٱللَّهَ يَدُ ٱللَّهِ فَوۡقَ أَيۡدِيهِمۡۚ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَوۡفَىٰ بِمَا عَٰهَدَ عَلَيۡهُ ٱللَّهَ فَسَيُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا [١٠]

كوم خلك چې تا سره بيعت كوي، پرته له شکه الله سره بيعت كوي، د هغوى لاسونو د پاسه د الله لاس دى، نو چا چې بې لوزي وكړه، هغه پر خپل ځان بې لوزي كوي او چا چې هغه لوز پوره كړ كوم چې الله سره يې كړى نو ژر به (ډېر) لوى اجر وركړي.

سَيَقُولُ لَكَ ٱلۡمُخَلَّفُونَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ شَغَلَتۡنَآ أَمۡوَٰلُنَا وَأَهۡلُونَا فَٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَاۚ يَقُولُونَ بِأَلۡسِنَتِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡۚ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ لَكُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔا إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ ضَرًّا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ نَفۡعَۢاۚ بَلۡ كَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرَۢا [١١]

له بانډه چيانو څخه چې كوم كسان (له لښكره) پاتې كړل شوي هغوى به تا ته وايي: موږ خپلو مالونو او خېلخانو بوخت كړلو نو (اوس) زموږ لپاره بخښنه وغواړه، هغوى په خپلو ژبو هغه څه وايي چې په زړونو كې يې نشته، ورته ووايه: نو څوک به ستاسي لپاره له الله څخه د څه اختيار ولري؟ كه چېرې هغه څه ضرر يا ګټه درته وغواړي؟ بلكې الله ستاسي په كړو وړو ښه خبر دى.

بَلۡ ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَنقَلِبَ ٱلرَّسُولُ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِلَىٰٓ أَهۡلِيهِمۡ أَبَدٗا وَزُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمۡ وَظَنَنتُمۡ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِ وَكُنتُمۡ قَوۡمَۢا بُورٗا [١٢]

بلكې تاسي خو انګېرلې وه چې دا رسول او مومنان به هيڅكله هم خپلو كورنيو ته را ونه ګرځي او همدا (خبره) مو په زړونو كې ښايسته شوې وه او ناوړه ګومانونه مو كول او تاسي تباه كېدونكى قوم ياست.

وَمَن لَّمۡ يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ فَإِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَعِيرٗا [١٣]

او چا چې پر الله او رسول يې ايمان نه وي راوړى، نو موږ (هم) كافرانو ته بل شوى اور چمتو كړى.

وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا [١٤]

او الله لره د آسمانو او ځمكې پاچايي ده، چاته يې چې خوښه شي بخښي يې او چاته يې چې خوښه شي عذابوي يې او الله بخښونكى مهربان دى.

سَيَقُولُ ٱلۡمُخَلَّفُونَ إِذَا ٱنطَلَقۡتُمۡ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأۡخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعۡكُمۡۖ يُرِيدُونَ أَن يُبَدِّلُواْ كَلَٰمَ ٱللَّهِۚ قُل لَّن تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمۡ قَالَ ٱللَّهُ مِن قَبۡلُۖ فَسَيَقُولُونَ بَلۡ تَحۡسُدُونَنَاۚ بَلۡ كَانُواْ لَا يَفۡقَهُونَ إِلَّا قَلِيلٗا [١٥]

كله چې تاسي غنیمت ټولولو ته روان شئ نو وروسته پاتې كړى شوي كسان به وايي چې موږ هم پرېږدئ چې درسره لاړ شو! هغوى غواړي چې د الله كلام بدل كړي، ورته ووايه: هيڅكله به راسره لاړ نه شئ، الله مخكې لا همداسې ويلي دي، بيا به هغوى وايي چې تاسي خو کينه راسره كوئ! په اصل كې هغوى نه پوهېدل (په اسلام) مګر لږ.

قُل لِّلۡمُخَلَّفِينَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ سَتُدۡعَوۡنَ إِلَىٰ قَوۡمٍ أُوْلِي بَأۡسٖ شَدِيدٖ تُقَٰتِلُونَهُمۡ أَوۡ يُسۡلِمُونَۖ فَإِن تُطِيعُواْ يُؤۡتِكُمُ ٱللَّهُ أَجۡرًا حَسَنٗاۖ وَإِن تَتَوَلَّوۡاْ كَمَا تَوَلَّيۡتُم مِّن قَبۡلُ يُعَذِّبۡكُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا [١٦]

له بانډه چيانو وروسته پاتې كړى شوو ته ووايه: تاسي به ډېر زر يو سخت جنګيالي قوم خواته وبلل شئ جګړه به کوئ دوی سره تر دې چې اسلام راوړي، نو بيا مو كه خبره ومنله، الله به غوره اجر دركړي او كه بېرته وګرځېدئ لكه پخوا چې ګرځېدلي وئ نو دردوونکی عذاب به دركړي.

لَّيۡسَ عَلَى ٱلۡأَعۡمَىٰ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡأَعۡرَجِ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡمَرِيضِ حَرَجٞۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَمَن يَتَوَلَّ يُعَذِّبۡهُ عَذَابًا أَلِيمٗا [١٧]

په ړانده څه ګناه نشته او نه په ګوډ څه ګناه ده، نه په ناروغ څه ګناه ده او څوك چې د الله او د هغه د رسول خبره ومني، داسې جنتونو ته به يې ننباسي چې ترې لاندې ويالې بهيږي او كه څوك مخ اړوي، دردوونکی عذاب به وركړي.

۞ لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمۡ فَأَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ عَلَيۡهِمۡ وَأَثَٰبَهُمۡ فَتۡحٗا قَرِيبٗا [١٨]

الله له هغو مومنانو څخه خوشحاله شو كله چې هغوى له ونې لاندې له تا سره بيعت كاوه، د هغو د زړونو حال هغه ته معلوم دى لدې امله يې پر هغو ډاډينه نازله كړه او هغوی ته يې په انعام كې نږدې فتحه وركړه.

وَمَغَانِمَ كَثِيرَةٗ يَأۡخُذُونَهَاۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا [١٩]

او (لا) ډېر غنیمتونه چې هغوى به يې ترلاسه كوي او الله خو دى برلاسى، حكمت والا.

وَعَدَكُمُ ٱللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةٗ تَأۡخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمۡ هَٰذِهِۦ وَكَفَّ أَيۡدِيَ ٱلنَّاسِ عَنكُمۡ وَلِتَكُونَ ءَايَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ وَيَهۡدِيَكُمۡ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا [٢٠]

الله د ډېرو غنیمتونو لوز دركړى چې تاسي به يې اخلئ نو دا (برى) يې زر دركړ او د خلكو لاسونه يې درنه ايسار كړل، د دې لپاره چې مومنانو ته يوه نښانه وي او تاسي ته سمه لار دروښايي.

وَأُخۡرَىٰ لَمۡ تَقۡدِرُواْ عَلَيۡهَا قَدۡ أَحَاطَ ٱللَّهُ بِهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا [٢١]

او څه نور (برى او غنیمتونه) هم دي چې لا پرې ځواکمن نه ياست خو (د) الله (علم) پرې چاپېر دى او الله پر هر څه ځواکمن دى.

وَلَوۡ قَٰتَلَكُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوَلَّوُاْ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا [٢٢]

او كه چېرى (په حديبيه كې) هغه کسان درسره جنګېدلي واى چې کفر يې کړی دی، هرومرو به يې شا در اړولې وای بيا به يې نه څوک ملګرى موندلى و او نه مرستندوى.

سُنَّةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلُۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا [٢٣]

دا د الله كړنلاره ده چې له پخوا راروانه ده، او ته به دالله په كړنلاره كې هيڅ بدلون ونه مومې.

وَهُوَ ٱلَّذِي كَفَّ أَيۡدِيَهُمۡ عَنكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ عَنۡهُم بِبَطۡنِ مَكَّةَ مِنۢ بَعۡدِ أَنۡ أَظۡفَرَكُمۡ عَلَيۡهِمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا [٢٤]

او الله همغه دى چې د مكې منځ كې يې د هغوى لاسونه له تاسي ايسار كړل او ستاسي لاسونه يې له هغوى، وروسته له هغه چې تاسي يې پرې برلاسي كړئ او الله پر هغو كارونو چې تاسي يې كوئ ليدونكى دى.

هُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّوكُمۡ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَٱلۡهَدۡيَ مَعۡكُوفًا أَن يَبۡلُغَ مَحِلَّهُۥۚ وَلَوۡلَا رِجَالٞ مُّؤۡمِنُونَ وَنِسَآءٞ مُّؤۡمِنَٰتٞ لَّمۡ تَعۡلَمُوهُمۡ أَن تَطَـُٔوهُمۡ فَتُصِيبَكُم مِّنۡهُم مَّعَرَّةُۢ بِغَيۡرِ عِلۡمٖۖ لِّيُدۡخِلَ ٱللَّهُ فِي رَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۚ لَوۡ تَزَيَّلُواْ لَعَذَّبۡنَا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ عَذَابًا أَلِيمًا [٢٥]

دوى همغه کسان دي چې كفر يې کړی او تاسې يې هم له مسجد حرام نه ايسار كړي وئ او د قربانۍ لپاره ساتل شوي څاروي يې هم د حلالې ځاى ته رسېدو نه ايسار كړي وو، او كه (هلته) داسې مومنان سړي او مومنانې ښځې نه واى چې تاسي نه پېژندل (او هسې نه) چې پیمال كړي مو واى، بيا به تاسو ته هم په ناپوهۍ د هغوى له امله څه زيان رسيدلى و. (نو ځكه جنګ ونه شو) تر څو الله هغه څوک په خپل رحمت كې داخل كړي چې غواړي يې، (او) كه سره بېل شوي واى نو له هغوى نه چې څوك كافر شوي، په دردوونکې سزا به مو كړولي وو.

إِذۡ جَعَلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَعَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَأَلۡزَمَهُمۡ كَلِمَةَ ٱلتَّقۡوَىٰ وَكَانُوٓاْ أَحَقَّ بِهَا وَأَهۡلَهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا [٢٦]

هغه مهال چې كافرانو په خپلو زړونو كې ننګ واچولو، د جاهليت ننګ، خو بيا الله پر خپل رسول او مومنانو له خپل لوري ډاډ نازل كړ او د تقوى په خبره يې ټينګ كړل او دوى هم د هغې ډېر حقدار او وړ وو، او الله په هر څه ښه پوه دى.

لَّقَدۡ صَدَقَ ٱللَّهُ رَسُولَهُ ٱلرُّءۡيَا بِٱلۡحَقِّۖ لَتَدۡخُلُنَّ ٱلۡمَسۡجِدَ ٱلۡحَرَامَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُءُوسَكُمۡ وَمُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَۖ فَعَلِمَ مَا لَمۡ تَعۡلَمُواْ فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَٰلِكَ فَتۡحٗا قَرِيبًا [٢٧]

يقيناً الله خپل رسول ته هغه خوب رښتينى په حقه ورښودلى و چې تاسي به ان شاء الله بې غمه مسجد حرام ته ننوزئ د خپلو سرو خريونكي او لنډوونكي به ياست، هيڅ به نه وېرېږئ، الله ته هغه څه معلوم و چې تاسي ته نه و معلوم نو له دې مخكې يې يوه نېږدې فتح دركړه.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدٗا [٢٨]

(الله) همغه ذات دى چې خپل رسول يې له لارښوونې او رېښتيني دين سره لېږلى تر څو یې پر ټولو دينونو برلاسى كړي او الله د شاهد په توګه بسنه کوي.

مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِۚ وَمَثَلُهُمۡ فِي ٱلۡإِنجِيلِ كَزَرۡعٍ أَخۡرَجَ شَطۡـَٔهُۥ فَـَٔازَرَهُۥ فَٱسۡتَغۡلَظَ فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِۦ يُعۡجِبُ ٱلزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَۗ وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنۡهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمَۢا [٢٩]

محمد د الله رسول دى. او هغه كسان چې ورسره دي پر كافرانو سخت (زړي) او خپلو منځو كې زړه سواندي دي. دوى به ركوع كوونكي، سجده كوونكي وينې، د الله فضل او رضا به لټوي د سجدو له امله يې په مخونو كې نښانې (ښكاره) دي. د هغوى دا مثال (صفت) په تورات كې دى او مثال يې په انجيل كې دى. لكه يو شینکی (کښت) چې خپل تیغ را وباسي بيا مضبوط شي او په خپل ډنډر نېغ ودرېږي چې كروندګر خوشالوي. (دا برى) د دې لپاره دی چې كافران پرې غوسه (او خپه) شي. الله له هغو كسانو سره چې ايمان يې راوړى او سم كارونه يې كړي د بخښنې او لوى اجر ژمنه كړې ده.