The Noble Qur'an Encyclopedia

[روزِ] واقع‌شدنیِ [رستاخیز]

آن واقع‌شدنی چیست؟

و تو چه دانی آن واقع‌شدنی چیست [و چگونه است]؟

[قوم] ثمود و [قوم] عاد، [قیامتِ] درهم‌کوبنده را تکذیب کردند.

و اما [قوم] ثمود، به بانگِ سهمگین هلاک شدند.

و اما [قوم] عاد، با تندبادی سرکش و سرد به هلاکت رسیدند.

[الله] هفت شب و هشت روز پیاپی آن [عذاب] را بر آنها مسلط نمود؛ پس [اگر آنجا ‌بودی، آن] قوم را [در اثرِ آن تندباد،] مانند تنه‌های پوسیده و توخالی درختان خرما، بر زمین‌افتاده [و هلاک‌شده] می‌دیدی.

آیا کسی از آنها را می‌بینی که باقی مانده باشد؟

و فرعون و کسانی ‌که پیش از او بودند و [مردم] شهر‌های ویران شده [= قوم لوط،] مرتکب گناهان [بزرگ] شدند.

آنها از [فرمان] فرستادۀ پروردگار‌شان سرپیچی کردند، آنگاه [الله] آنان را به عذاب بی‌نهایت سختی گرفتار کرد.

هنگامی ‌که آب طغیان کرد، ما [اجداد] شما را [به همراه نوح] در کشتی سوار کردیم،

تا پندی برای شما قرار دهیم و گوش‌های شنوا آن را بشنوند و به یاد بسپارند.

آنگاه ‌که یک بار در صور دمیده شود،

و زمین و کوه‌ها از جا کنده شده و یکباره درهم‌کوبیده [و متلاشی] شوند.

در آن روز، واقعۀ [عظیمِ] قیامت به وقوع می‌پیوندد

و آسمان شکافته می‌شود و در آن روز، سست می‌گردد [و فرو می‌ریزد].

و فرشتگان بر کناره‌های آن [= آسمان] قرار می‌گیرند؛ و آن روز، هشت [فرشته] عرش پروردگارت را بر سرِ خود حمل می‌کنند.

در آن روز، شما [همگی برای حسابرسی، به پیشگاه الله] عرضه می‌شوید و هیچ چیز از [کار‌های] شما پنهان نخواهد ماند.

اما کسی‌ که نامۀ [اعمالش] را به دست راستش دهند، می‌گوید: «بیایید نامۀ [اعمال] مرا بخوانید.

من یقین داشتم که با حساب [اعمال] خود مواجه خواهم شد».

پس او در یک زندگی پسندیده [و رضایت‌بخش] خواهد بود؛

در بهشتی برین

که میوه‌هایش [برای چیدن] در دسترس است.

[و به آنها گفته می‌شود: «به [پاداش] آنچه در ایام گذشته پیش فرستاده‌اید، بخورید و بیاشامید؛ گوارایتان باد».

و اما کسی ‌که نامۀ [اعمالش] را به دست چپش دهند، می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه[ی اعمالم] را به من نمی‌دادند،

و نمی‌دانستم حسابم چیست!

ای کاش [با مرگ،] همه چیز تمام می‌شد [و پایان کار بود]!

مال و دارایی‌ام مرا بی‌نیاز نکرد [و سودی نبخشید].

قدرت و فرمانروایی‌ام [نیز] از [دست] من رفت [و به کلی نابود شد]».

[به فرشتگان گفته می‌شود:] «او را بگیرید و در بند و زنجیر کنید.

سپس او را به [آتش] دوزخ بیفکنید.

آنگاه وی را در زنجیری ببندید که طولش هفتاد ذِراع است.

بی‌گمان، او هرگز به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد،

و هرگز [مردم را] بر اطعام بینوا[یان] تشویق نمی‌کرد.

بنابر این، امروز دوست صمیمی [و مهربانی] در اینجا ندارد [که یاری‌اش کند]،

و غذایی جز چرک و خون [جهنمیان] ندارد؛

[غذایی ‌که] جز گناهکاران آن را نمی‌خورند».

سوگند به آنچه می‌بینید

و به آنچه نمی‌بینید.

بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است.

و اینها گفتار شاعری نیست؛ [اما شما کافران] کمتر ایمان می‌آورید.

و [نیز] گفتار کاهنی نیست؛ [اما شما] کمتر پند می‌گیرید.

[این قرآن،] از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

اگر [پیامبر] سخنانی [به دروغ] بر ما می‌بست،

مسلّماً ما او را با قدرت می‌گرفتیم،

سپس [شاه]رگِ قلبش را قطع می‌کردیم،

و هیچ‌یک از شما نمی‌توانست مانع [عذابِ] او گردد.

یقیناً این [قرآن،] پند و تذکری برای پرهیزگاران است.

و ما یقیناً می‌دانیم که برخی از شما، تکذیب‌کنندگان [این کلام الهی] هستید.

و همانا این [قرآن،] بر کافران مایۀ حسرت و ندامت است.

و بی‌گمان، این [قرآن،] حقیقتِ راستین است.

پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.