The Noble Qur'an Encyclopedia

درخواست‌کننده‌ای [به تمسخر] تقاضای عذابی را کرد که وقوعش [در قیامت] حتمی است،

[این عذاب،] برای کافران است [و] هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

از سوی الله [به وقوع می‌پیوندد که دارای عُلُو و] صاحبِ مراتب و درجات والاست.

فرشتگان و روح [= جبرئیل] به سوی او عروج می‌کنند، در روزی ‌که مقدارش [در مقیاس بشری،] پنجاه‌ هزار سال است.

پس تو [ای پیامبر، در برابر تمسخرشان] صبرِ نیکو پیشه کن.

بی‌گمان، آنها آن [روز] را دور می‌بینند

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

[همان] روزی ‌که آسمان چون مسِ گداخته شود،

و کوه‌ها مانند پشم رنگین [متلاشی و پراکنده] شود.

و هیچ دوست صمیمی [و خویشاوندی] از [حال] دوست صمیمی [و خویشاوندش] نمی‌پرسد.

[در حالی ‌که] آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند، گناهکار [دوست دارد و] آرزو می‌کند که فرزندان خود را در ازای [رهایی] از عذاب آن روز بدهد،

و [همچنین] زنش و برادرش را

و قبیله‌اش را که [همیشه] به او جا و پناه می‌داد.

و [همچنین] همۀ کسانی را که روی زمین هستند [فدا کند] تا نجات یابد.

[اما] هرگز چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد]! بی‌گمان، آن شعله‌های [آتشِ] سوزان است

[که] پوست از سر برمی‌کَند.

کسانی را که [به فرمان الله] پشت کردند و [از حق] روی گرداندند، [به سوی خود] فرامی‌خوانَد.

و [نیز کسانی را که] اموال را جمع‌آوری و ذخیره کردند [و حق آن را نپرداختند].

یقیناً انسان، کم‌طاقت [و حریص] آفریده شده است.

هر گاه بدی [و مصیبتی] به او رسد، بی‌تابی می‌کند،

و هر گاه خوبی به او رسد، بازدارنده [و بخیل] می‌گردد.

مگر نمازگزاران؛

همان کسانی ‌که بر نمازهایشان همیشه پایداری می‌کنند.

و کسانی‌ که در اموالشان، حق [معیّن و] معلومی است

برای مستمند و محروم؛

و [همان] کسانی ‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند؛

و کسانی‌ که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

[چرا که] بی‌گمان، از عذاب پروردگارشان نمی‌توان ایمن بود.

و کسانی ‌که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند؛

مگر با همسران و کنیزانی که مالک آنها هستند، که [در این صورت،] سرزنشی بر آنها نیست.

اما هر کس فراتر از اینها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

و کسانی‌ که امانت‌ها و پیمان‌هایشان را رعایت می‌کنند،

و کسانی ‌که به شهادت‌های خود متعهدند،

و کسانی ‌که بر نمازشان پایداری می‌کنند.

اینان در باغ‌های [بهشت] گرامی داشته می‌شوند.

پس [ای پیامبر،] کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

[و] از راست و چپ، گروه‌گروه [بر مخالفت تو جمع می‌شوند و بر تو هجوم می‌آورند؟]

آیا هر کدام از آنها [با آن اعمال ناپسندش] طمع دارد که در بهشت پرنعمت [الهی] درآورده شود؟

هرگز چنین نیست! بی‌گمان، ما آنها را از آنچه [خود‌] می‌دانند آفریده‌ایم.

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که قطعاً ما تواناییم

بر اینکه [کسان دیگری] بهتر از اینان را جایگزین کنیم؛ و ما [برای انجام این کار،] درمانده و ناتوان نیستیم.

پس [ای پیامبر،] آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند، تا به روزی برسند که به آنان وعده داده شده است.

[همان] روزی ‌که شتابان از قبرها خارج می‌شوند؛ گویی به سوی بت‌ها [و معبودانشان] می‌دوند.

[در حالی که] چشم‌هایشان [از شرم و وحشت] به زیر افتاده و ذلت [و خواری،] آنان را پوشانده است. این همان روزی است که به آنان وعده داده می‌شد.