The Noble Qur'an Encyclopedia

ای جامه‌برسرکشیده،

برخیز و بیم ده،

و پروردگارت را بزرگ شمار،

و جامه‌ات را پاکیزه بدار،

و از پلیدی [عبادت معبودان باطل] دوری کن.

به این هدف بذل و بخشش مکن که افزون‌طلبی کنی؛

و برای [رضایت] پروردگارت شکیبا باش.

هنگامی‌ که در «صور» دمیده شود.

آن روز، روزِ سخت [و دشواری] است.

بر کافران آسان نیست.

[ای پیامبر،] مرا با کسی ‌که او را تنها [و بدون اموال و اولاد] آفریده‌ام واگذار؛

[همان کسی که] مال فراوانی برایش قرار دادم،

و فرزندانی که همیشه [در خدمت او و] با او هستند.

و همۀ وسایل [و امکانات] زندگی را در اختیارش قرار دادم.

باز [هم] طمع دارد که [بر آن] بیفزایم.

هرگز، [چنین نخواهد شد.] بی‌گمان، او نسبت به آیات ما دشمنی دارد،

و به زودی او را به مشقّت و سختی می‌اندازم؛

زیرا او [برای مبارزه با قرآن] اندیشید و محاسبه کرد.

پس مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟

باز [هم] مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟

سپس نظر افکند؛

آنگاه چهره در هم کشید و روی ترش کرد،

سپس [به حق] پشت نمود و تکبر ورزید؛

آنگاه گفت: «این [قرآن،] چیزی جز جادویی که [از جادوگران پیشین] نقل شده، نیست؛

و این [چیزی] جز گفتار بشر نیست».

به زودی او را به دوزخ درخواهم آورد.

و تو چه ‌دانی که دوزخ چگونه است؟

[آتش سوزانی است که] نه [چیزی را] باقی می‌گذارد و نه [چیزی را] رها می‌کند.

پوست را [دگرگون کرده و] می‌سوزانَد.

بر آن [آتش،] نوزده [فرشته] گمارده شده است.

ما مأموران دوزخ را فقط از فرشتگان قرار دادیم، و شمار آنها را تنها برای آزمایش کافران معیّن کرده‌ایم تا اهل کتاب [به علت مطابقت قرآن با کتابهایشان در این موضوع] یقین کنند و کسانی ‌که ایمان آورده‌اند بر ایمان خود بیفزایند و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند؛ و تا کسانی‌ که در دل‌هایشان مرض [نفاق] است و [نیز] کافران بگویند: «هدف الله از این مَثل [و توصیف] چیست؟» این‌گونه، الله هر ‌کس را بخواهد، گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد، هدایت می‌کند؛ و [شمارِ] لشکریان پروردگارت را [کسی] جز [خود] او تعالی نمی‌داند؛ و این جز پند و اندرزی برای انسان‌ها نیست.

آری؛ سوگند به ماه [که هرگز اینچنین نیست که آنان تصور می‌کنند].

و [سوگند به] شب، هنگامی ‌که پشت کند.

و به صبح، هنگامی ‌که روشن شود.

که آن [آتش دوزخ،] یکی از [عذاب‌های] بزرگ [و هولناک] است.

برای انسان، بیم‌دهنده است.

برای کسی از شما که بخواهد [با انجام کارهای نیکو] پیش افتد، یا [با ارتکاب گناه] عقب بماند.

هر کس در گروِ اعمال خویش است؛

مگر اصحاب یمین [= مؤمنان]

که در باغ‌های [بهشت] هستند و می‌پرسند

از گناهکاران:

چه چیز شما را به دوزخ درآورد؟

[دوزخیان] می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم

و بینوا[یان] را اطعام نمی‌کردیم

و پیوسته همراه یاوه‌گویان [و اهل باطل] هم‌صدا می‌شدیم.

و همواره روزِ جزا را تکذیب می‌کردیم،

تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد».

پس شفاعتِ شفاعت‌کنندگان سودی به آنها نمی‌بخشد.

آنها را چه شده است که از پند [و تذکر] روی گردانند؟

گویى كه گورخرانى رمیده‌اند

که از [مقابل] شیر گریخته‌اند.

بلکه هر کدام از آنها [توقع دارد و] می‌خواهد که [به او] نامه‌های گشاده [و جداگانه از سوی الله] داده شود.

هرگز چنین نیست [که آنان می‌پندارند]! بلکه آنها از [عذاب] آخرت نمی‌ترسند.

نه، چنین نیست كه آنها مى‌گویند؛ آن [قرآن] یک تذكر و یادآورى است.

پس هر ‌کس که بخواهد، [می‌تواند] از آن پند گیرد.

و یاد نمی‌کنند [و پند نمی‌گیرند] مگر اینکه الله بخواهد. اوست که سزاوار پروا کردن و آمرزیدن است.