The Noble Qur'an Encyclopedia

[کافران] دربارۀ چه چیزی از یکدیگر سؤال می‌کنند؟

از خبری بزرگ.

همان [خبری] که در مورد آن با هم اختلاف دارند.

چنین نیست [که آنها می‌اندیشند]؛ به زودی خواهند دانست.

باز هم چنین نیست؛ به زودی خواهند دانست.

آیا زمین را بستری [برای آسایش شما] قرار ندادیم؟

و کوه‌ها را میخ‌ها[ی آن قرار ندادیم؟]

و شما را جفت [= نر و ماده] آفریدیم.

و خواب شما را [مایۀ] آرامشتان قرار دادیم.

و شب را پوششی [برایتان] قرار دادیم.

و روز را [وسیلۀ] زندگی و [امرارِ معاش] قرار دادیم،

و بر فراز شما هفت [آسمان] محکم بنا کردیم،

و [خورشید را] چراغی درخشان [و روشنایی‌بخش] آفریدیم،

و از ابر‌های باران‌زا، آبی فراوان فرو‌‌فرستادیم

تا دانه و گیاه بسیار با آن برویانیم.

و باغ‌هایی پردرخت [با آن پرورش دهیم].

بی‌گمان، روز داورى [میان مخلوقات]، وعده‌گاه [ما با شما] است.

روزی ‌که در «صور» دمیده می‌شود و شما گروه‌گروه [به محشر] می‌آیید؛

و آسمان گشوده می‌شود و به صورت درهای متعدد درمی‌آید؛

و کوه‌ها به حرکت درمی‌آید و به صورت سرابی می‌شود؛

و بی‌گمان، جهنم کمینگاهی است

[و] محل بازگشتی برای طغیانگران.

مدت زمانی بی‌پایان در آنجا می‌مانند.

در آنجا نه [چیز] خنکی می‌چشند و نه آشامیدنی [گوارایی خواهند داشت].

جز آبی سوزان و [مایعی که] چرک و خون [جهنمیان است].

[این] کیفری است مناسب و درخور [گناهانشان]؛

همانا آنان از حساب [و کتاب روز قیامت] نمی‌ترسیدند

و آیات ما را به شدت تکذیب کردند؛

و ما همه چیز را [در لوح محفوظ] شمارش و ثبت کرده‌ایم.

پس [کیفرِ اعمال خود را] بچشید که [چیزی] جز عذاب بر شما نمی‌افزاییم.

بی‌گمان، برای پرهیزگاران کامیابی [بزرگی] است.

باغ‌های [میوه] و تاکستان‌ها.

و حوریانی نوجوان و هم‌سن و سال.

و جام‌هایی لبریز و پیاپی [از شراب پاکیزۀ بهشت].

در آنجا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغی.

[این] پاداش، از جانب پروردگار توست، و عطایی از روی حساب

[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه در میان آنهاست؛ [همان الله] رحمان [که] هیچ‌ کس [در آن روز] یارای سخن گفتن با او را ندارد.

روزی ‌که روح [= جبرئیل] و فرشتگان به صف می‌ایستند، [و] هیچ‌ کس سخن نمی‌گوید، جز کسی ‌که [الله] رحمان به او اجازه داده باشد و [او] سخن درست [و صواب] گوید.

آن [روز]، روزِ حق است [و بدون تردید واقع می‌شود]؛ پس هر کس كه بخواهد، [می‌تواند] راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید.

به راستی، ما شما را از عذابی نزدیک بیم دادیم: روزی ‌که انسان آنچه را از قبل با دست‌های خود فرستاده است می‌بیند، و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک بودم [و برای حساب برانگیخته نمی‌شدم»]!