The Noble Qur'an Encyclopedia

آنگاه ‌که خورشید درهم پیچیده [و تاریک] گردد،

و آنگاه ‌که ستارگان بی‌فروغ شوند،

و آنگاه ‌که کوه‌ها به حرکت درآید،

و آنگاه ‌که ماده‌شترانِ باردار رها شوند،

و آنگاه ‌که حیوانات وحشی [در کنار انسان] گرد آورده شوند،

و آنگاه ‌که دریا‌ها [جوشان و] برافروخته شود،

و آنگاه ‌که هر کس با همسانِ خود قرین گردد،

و آنگاه ‌که از دختر زنده‌به‌گورشده پرسیده شود

[که] به کدامین گناه کشته شده است،

و آنگاه ‌که نامه‌های [اعمال] گشوده شود،

و آنگاه ‌که پرده از روی آسمان برگرفته شود،

و آنگاه ‌که دوزخ، افروخته [و شعله‌ور] گردد،

و آنگاه ‌که بهشت [برای پرواپیشگان] نزدیک آورده شود.

[در آن هنگام،] هر کس خواهد دانست که چه چیزی [برای آخرت خود] آماده کرده است.

سوگند به ستارگانی که [به جایگاه خود] بازمی‌گردند،

[شتابان] حرکت می‌کنند [و از نظر] پنهان می‌شوند؛

و سوگند به شب، هنگامی ‌که [از تاریکی‌اش کاسته شود و] پشت کند؛

و سوگند به صبح، هنگامی که بدمد؛

بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است؛

[همان فرشته‌ای] که [مقتدر و] نیرومند است و نزد [اللهِ] صاحب‌عرش، مقام والایی دارد؛

[در ملکوت اعلی و عالم فرشتگان] از او فرمان می‌برند و امین [وحی] است.

[ای مردم،] همنشین شما [= محمد] دیوانه نیست؛

و بی‌تردید، [محمد]، او [= جبرئیل] را در افق روشن دیده است.

و او بر [ابلاغِ آنچه از طریق] غیب [به وی وحی می‌گردد] بخیل نیست [و همانند کاهنان نیز مزد نمی‌گیرد].

و این [قرآن] گفتۀ شیطان رانده‌شده نیست.

پس به کجا می‌روید؟

این [قرآن] چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست.

برای هر یک از شما که بخواهد راه راست [حق را] در پیش گیرد.

و شما [چیزی را] نمی‌خواهید، مگر آنکه پروردگار جهانیان [اراده کند و] بخواهد.