The Noble Qur'an Encyclopedia

وای بر کم‌فروشان!

[همان] کسانی‌ که چون [برای خود] از مردم پیمانه می‌کنند، حق خود را کامل می‌گیرند،

و هنگامی ‌که [می‌خواهند] برای آنان پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند.

آیا آنها گمان نمی‌کنند که [قیامت فرا می‌رسد و از قبرها] برانگیخته می‌شوند،

در روزی بزرگ؟

[همان] روزی‌ که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.

هرگز چنین نیست [که کافران پنداشته‌اند]! به راستی که نامۀ [اعمال] بدکاران در سِجّین است.

و تو چه دانی که سِجّین چیست؟

کتابی است که [اعمال بدکاران در آن] نوشته شده است.

در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان!

همان کسانی که روز جزا را [انکار و] تکذیب می‌کنند؛

و جز ستمکارانِ گنهکار، [کسی] آن [روز] را تکذیب نمی‌کند.

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می‌شود، می‌گوید: «[این] افسانه‌های [خیالی] گذشتگان است».

هرگز چنین نیست [که آنها گمان می‌کنند]؛ بلکه [به سبب] آنچه کرده‌اند، بر دل‌هایشان زنگار بسته است.

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]. بی‌گمان، آنان در آن روز از [دیدار] پروردگار‌شان محرومند.

و [بعد از حساب،] مسلماً وارد دوزخ می‌شوند.

آنگاه به آنان گفته می‌شود: «این [آتش،] همان چیزی است که آن را تکذیب می‌کردید».

هرگز چنین نیست [که آنها می‌پندارند]؛ بی‌گمان، نامۀ [اعمال] نیکوکاران در «عِلّیین» است.

و تو چه دانی که «عِلّیین» چیست؟

کتابی است که [اعمال نیکوکاران در آن] نوشته شده است،

که مقرّبان [درگاه الهی] بر آن حاضر می‌شوند [و گواهی می‌دهند].

همانا نیکوکاران در نعمت[های بهشت] هستند.

بر تخت‌ها [تکیه زده و] می‌نگرند.

خرمی و نشاطِ نعمت [بهشت] را در چهره‌هایشان [می بینی و] می‌شناسی.

آنها از شراب نابِ مُهرشده، [نوشانیده و] سیراب می‌شوند.

مُهری که بر آن نهاده شده، از مُشک است، و مشتاقان [رحمت]، در این [شراب و دیگر نعمت‌های بهشتی] باید بر یکدیگر پیشی گیرند.

و آمیزه‌اش از [چشمه] تسنیم است؛

[همان] چشمه‌ای که مقربان [درگاه الهی] از آن می‌نوشند.

همانا کسانی که جرم و گناه مرتکب شدند، پیوسته [در دنیا] بر کسانی‌ که ایمان آورده بودند می‌خندیدند.

و هر گاه [مؤمنان] از کنار‌شان می‌گذشتند، با چشم و ابرو به هم اشاره می‌کردند [و آنان را به سُخره می‌گرفتند]؛

و چون به سوی خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، [به خاطر تمسخرِ مؤمنان] شادمان و خندان بودند؛

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: «بی‌گمان، اینان گمراهانند»؛

در حالی ‌که آنان برای مراقبت [و نگهبانی،] بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.

ولی امروز کسانی ‌که ایمان آورده‌اند، به کافران می‌خندند.

بر تخت‌های [آراسته نشسته و به نعمت‌های الهی که برترین آنها، رؤیت وجه گرامی الله است] می‌نگرند.

آیا کافران [با چشیدن عذاب،] جزای آنچه را که می‌کردند دریافت نموده‌اند؟