The Noble Qur'an Encyclopedia

سوگند به آسمان و سوگند به ستارۀ شبگرد.

و تو چه می‌دانی که ستارۀ شبگرد چیست؟

[همان] ستارۀ فروزان است.

هیچ کس نیست، مگر اینکه نگهبانی [از فرشتگان] بر او[گماشته شده] است.

انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است:

از یک آب جهنده آفریده شده

که از میان [استخوانِ] پشت [مرد] و سینۀ [زن] بیرون می‌آید.

بی‌گمان، الله بر بازگرداندن او [پس از مرگ] تواناست.

روزی ‌که [تمام] رازها فاش شود،

[در آن روز،] انسان هیچ توان و یاوری ندارد.

سوگند به آسمان پرباران

و سوگند به زمینِ پرشکاف [که گیاهان از آن سر برمی‌آورند].

[که] بی‌گمان، این قرآن، سخن جداکنندۀ حق از باطل است

و [سخنِ] هزل و بیهوده نیست.

آنان [= کافران] پیوسته حیله و نیرنگ می‌کنند

و من [نیز] حیله [و تدبیر] می‌کنم؛

پس به کافران مهلت بده [و] اندکی رهایشان کن [تا غرق گناه باشند].