The Noble Qur'an Encyclopedia

نام پروردگار بلند مرتبه‌ات را به پاکی یاد کن.

[همان ذاتی] که [انسان را] آفرید و هماهنگ و متعادل ساخت.

و [همان] ذاتی‌ که اندازه‌گیری کرد و [به شایستگی آفرید] و سپس هدایت نمود.

و [آن] ذاتی‌ که چراگاه را [برای تغذیۀ جانداران] رویانید.

سپس آن را خشک و سیاه گردانید.

ما به زودی [قرآن را] بر تو می‌خوانیم؛ پس تو هرگز [آن را] فراموش نخواهی کرد؛

مگر آنچه را که الله بخواهد؛ همانا او آشکار و نهان را می‌داند.

و آسان‌ترین [راه‌] را برایت فراهم مى‌گردانیم.

اگر پند مفید باشد، [مردم را با آیات قرآن] پند ده.

به زودی کسی‌ که [از الله] می‌ترسد، پند می‌پذیرد.

و بدبخت‌ترین [مردم،] از آن دوری می‌گزیند؛

[همان] کسی‌ که در آتش بزرگ [جهنم] درخواهد آمد،

و در آن [آتش] نه می‌میرد و نه زنده می‌مانَد.

یقیناً کسی ‌که خود را [از کفرو گناه] پاک کند، رستگار خواهد شد؛

و [نیز کسی که] نام پروردگارش را یاد کند و نماز بگزارد.

ولی شما [مردم،] زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح می‌دهید؛

در حالی‌ که آخرت، بهتر و پاینده‌تر است.

به راستی این [پندها] در کتاب‌های آسمانی پیشین [نیز] بود؛

کتاب‌های ابراهیم و موسی.