The Noble Qur'an Encyclopedia

سوگند به سپيده‌دم [صبحگاهان]

و به شب‌های دهگانه [آغاز ذی‌حجه]

و به زوج و فرد [اشیاء]

و سوگند به شب، هنگامی‌ که [حرکت می‌کند و] می‌رود.

آیا در این [چیزها] سوگندی برای صاحب‌خرد نیست [که او را قانع نماید]؟

[ای پیامبر،] آیا ندیدی که پروردگارت با [قوم] عاد چه کرد؟

[همان قبیلۀ] اِرَم که دارای [کاخ‌هایی با] ستونهای بلند بودند

که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود؟

و [نیز قوم] ثَمود، کسانی که صخره‌های سخت را از [کنار] وادی می‌تراشیدند [و خانه برای خودشان می‌ساختند]؟

و فرعون، صاحب سپاه [بزرگ و قدرتمند].

[همان] کسانی که در شهر‌ها طغیان [و سرکشی] کردند

و فسادِ بسیار در آنها به بار آوردند.

آنگاه پروردگارت تازیانۀ عذاب را بر آنان فرود آورد.

یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.

و اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و به او نعمت بخشد، [مغرور می‌گردد و گمان می‌کند که این امر به خاطر کرامتی است که نزد الله دارد]، پس می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است»؛

و اما هنگامی که او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، [دلسرد ‌شده و گمان می‌کند که این امر بدان سبب است که نزد الله، خوار و ذلیل است؛] پس می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

هرگز چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب نمی‌کنید

و میراث را حریصانه می‌خورید [و حق ضعیفان را نمی‌دهید]

و مال و ثروت [دنیا] را بسیار دوست دارید.

هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی ‌که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد]

و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند]

و در آن روز جهنم آورده شود، آن روز است که انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟

وی می‌گوید: «ای کاش [در دنیا] برای [این] زندگی‌ام [اعمال نیک، از] پیش فرستاده بودم!»

در آن روز، هیچ کس همانند عذاب او [= الله] عذاب نمی‌کند،

و هیچ کس همچون بند کشیدن او [= الله]، کسی را به بند نمی‌کشد.

[اما به مؤمن ندا می‌شود:] «ای روحِ آرام‌یافته،

به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که تو [از پاداشِ الله] راضی هستی، و او از [اعمال] تو راضی است.

پس در زمرۀ بندگان [خاصّ] من در آی

و به بهشت من وارد شو».