The Noble Qur'an Encyclopedia

بخوان به نام پروردگارت که [هستی را] آفرید؛

[همان پروردگاری که] انسان را از خونِ بسته آفرید.

بخوان و پروردگارت [از همه] بزرگوار‌تر است.

[همان] ذاتی ‌که به وسیلۀ قلم [نوشتن] آموخت.

به انسان آنچه را که نمی‌دانست [به تدریج] آموخت.

چنین نیست [که شما می‌پندارید]؛ حقا که انسان طغیان [و سرکشی] می‌کند

[بعد] از اینکه خود را بی‌نیاز [و توانگر] ببیند.

یقیناً بازگشت [همه] به سوی پروردگار توست.

[ای پیامبر،] آیا دیده‌ای آن کسی [= ابوجهل] را که [از عبادت الله] باز می‌دارد

بنده‌ای [= محمد] را هنگامی که [کنار کعبه] نماز می‌خواند.

به من خبر بده اگر این [بنده بازداشته‌شده] بر [راه] هدایت باشد

یا [مردم را] به پرهیزگاری فرمان دهد، [سزای کسی‌ که چنین بنده‌ای را بیازارد چیست؟]

به من خبر بده اگر این [شخص سرکش، حق را] تکذیب کند و رویگردان شود [آیا سزاوار عذاب نیست؟].

آیا نمی‌داند که بی‌تردید، الله [همه اعمالش را] می‌بیند؟

چنین نیست [که او گمان می‌کند]؛ اگر باز نیاید [و دست از شرارت برندارد،] قطعاً موی پیشانی [او] را به شدّت خواهیم گرفت [و به سوی دوزخ خواهیم کشاند]؛

موی پیشانیِ [همان] دروغگوی خطاکار را.

پس باید هم‌مجلسانش را [به کمک] بخواند.

ما [نیز] آتشبانان [دوزخ] را فرا خواهیم ‌خواند.

چنین نیست [که او می‌پندارد]؛ هرگز او را اطاعت مکن و سجده کن، و [به الله] تقرّب جوی.