The Noble Qur'an Encyclopedia

То, син, мим.[1]

Ин оёти китоби равшангар аст

Шояд мехоҳӣ аз [андуҳи] ин ки [мушрикон] имон намеоваранд, худро ҳалок кунӣ

Агар бихоҳем, аз осмон нишонае бар онон нозил мекунем, ки дар баробараш бо фурӯтанӣ сар фуруд оваранд

Ва ҳеҷ панди тозае аз сӯи [Аллоҳи] Раҳмон барои онон намеояд, магар ин ки аз он рӯй гардонанд

Ба ростӣ, онон [даъвати паёмбарон ва азоби қиёматро] дурӯғ ангоштанд, пас, ба зудӣ ахбори он чи масхара мекарданд, ба эшон хоҳад расид

Оё ба замин наменигаранд, ки чи бисёр аз ҳар гуна [гиёҳи] судманде дар он рӯёнидаем?

Бе тардид, дар ин [офариниш] нишонае [аз қудрати Аллоҳ таоло бар меод] аст, вале бештарашон имон намеоваранд

Ва бе тардид, Парвардигорат шикастнопазири меҳрубон аст

Ва [ёд кун аз] ҳангоме ки Парвардигорат Мӯсоро нидо дод, ки: «Ба сӯйи қавми ситамгор бирав

– қавми Фиръавн - [ва ба онон бигӯ] оё [аз куфру саркашӣ] намепарҳезанд?»

[Мӯсо] Гуфт: «Парвардигоро, бим дорам, ки маро дурӯғгӯ ангоранд

Ва [аз куфрашон ношикебо ва] ғамгин гардам. Пас, [Ҷабраилро] ба сӯйи Ҳорун бифрист [то барои ёриам раҳсипораш кунад]

Ва онон [ба гумони хеш қасоси] гуноҳе бар ман доранд, пас, метарсам, ки маро бикушанд»

[Аллоҳ таоло] Фармуд: «Ҳаргиз! Пас бо оёт [ва муъҷизот]-и Мо биравед. Яқинан, [ҳама ҷо] бо шумоем ва [гуфтугӯятонро] мешунавем

Пас, назди Фиръавн биравед ва бигӯед: «Мо фиристодаи Парвардигори ҷаҳониён ҳастем

[Ӯ мефармояд] Ки Бани Исроилро ҳамроҳи мо бифирист»

[Фиръавн] гуфт: «Оё туро дар кӯдакӣ миёни хеш парвариш надодем ва солҳое аз умратро байни мо набудӣ?

Ва кори худро – чунон ки хостӣ – кардӣ [ва он марди қибтиро куштӣ] ва ту [нисбат ба неъматҳои ман] носипосӣ?!»

[Мӯсо] гуфт: «Ман он [кор]-ро замоне анҷом додам, ки гумроҳ будам

Пас, чун аз шумо тарсидам, фирор кардам. Он гоҳ Парвардигорам ба ман дониш бахшид ва маро аз паёмбарон қарор дод

Ва ин [чи] неъматест, ки ту бар ман миннат мегузорӣ, ки Бани Исроилро бардаи худ сохтаӣ?!»

Фиръавн гуфт: «Парвардигори ҷаҳониён кист?»

[Мӯсо] Гуфт: «Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи миёни онҳост. Агар аҳли яқин ҳастед [танҳо ӯро бипарастед]»

[Фиръавн] Ба касоне, ки дар атрофаш буданд [бо тамасхур] гуфт: «Оё мешунавед [чи мегӯяд]?»

[Мӯсо] Гуфт: «[Аллоҳ таоло] Парвардигори шумо ва Парвардигори ниёгони шумост

[Фиръавн] Гуфт: «Ин паёмбаратон, ки ба сӯйи шумо фиристода шудааст, яқинан девона аст»

[Мӯсо] Гуфт: «Агар биандешед, [хоҳед донист, ки Ӯ] Парвардигори машриқ ва мағриб аст ва ҳар он чи миёни он ду қарор дорад»

[Фиръавн] Гуфт: «Агар маъбуде ҷуз ман баргузинӣ, ҳатман, зиндонат мекунам»

[Мӯсо] Гуфт: «Ҳатто агар нишонаи ошкоре [дар мавриди рисолатам] бароят оварда бошам?»

[Фиръавн] Гуфт: «Агар рост мегӯӣ, онро биёвар»

Пас, [Мӯсо] асои худро андохт, ногаҳон [табдил ба] аждаҳое ошкор шуд

Ва дасташро [аз гиребон] берун овард ва ногоҳ дар назари бинандагон сапед [-у равшан] буд

[Фиръавн] ба бузургони перомунаш гуфт: «Ҳаққо, ки ин [мард] ҷодугари доност

[Ӯ] Мехоҳад, бо ҷодуяш шуморо аз сарзаминатон берун кунад, пас, назаратон чист?»

Онон гуфтанд: «[Тасмим дар бораи муҷозоти] ӯ ва бародарашро ба таъхир андоз ва маъмурони ҷамъоварӣ [ҷорзанандагон]-ро ба [ҳамаи] шаҳрҳо бифирист,

то ҳар ҷодугари моҳир [ва] доноеро наздат биёваранд»

Пас, [чунин карданд ва саранҷом] ҷодугарон барои ваъдагоҳи рӯзи муайян гирд оварда шуданд

Ва ба мардум гуфта шуд: «Оё шумо [низ] ҷамъ мешавед, то [бубинем баранда кист]?

Агар ҷодугарон пирӯз шуданд, [ҳамагӣ] аз онон пайравӣ кунем»

Пас, вақте ҷодугарон омаданд, ба Фиръавн гуфтанд: «Агар мо пирӯз шавем, оё подоше хоҳем дошт»?

Ӯ гуфт: «Оре, дар он сурат, ҳатман, аз наздиконам хоҳед буд»

Мӯсо ба онон гуфт: «Ҳар чи [мехоҳед] биафканед, [акнун] биафканед»

Пас, онон ресмонҳо ва асоҳояшонро афканданд ва гуфтанд: «Ба иззати Фиръавн савганд, ки мо, ҳатман, пирӯзем»

Сипас Мӯсо асояшро афканд, ногаҳон [табдил ба аждаҳое шуд ва] он чиро, ки ба дурӯғ сохта буданд, балъид [фуру бурд]

Пас, ҷодугарон ба саҷда дарафтоданд

[Ва] Гуфтанд: «Мо ба Парвардигори ҷаҳониён имон овардем

Парвардигори Мӯсо ва Ҳорун»

[Фиръавн] Гуфт: «Оё пеш аз он ки ба шумо иҷозат диҳам, ба ӯ имон овардед? Бе тардид, ӯ ҳамон бузурги шумост, ки ба шумо ҷоду омӯхтааст. Пас, ба зудӣ хоҳед донист [ки муҷозотатон чист]. Яқинан, дастҳо ва пойҳоятонро баръакс [-и якдигар аз чапу рост] қатъ мекунам ва ҳамагиатонро ба дор меовезам»

Онон гуфтанд: «[Дар ин шиканҷа ва азоб] Ҳеҷ зиёне нест. Бе тардид, мо ба сӯйи Парвардигорамон бозмегардем

Умед дорем, ки Парвардигорамон гуноҳони моро бубахшад, ки мо нахустин касоне ҳастем, ки [аз ин қавм ба Парвардигори Мӯсо] имон овардем»

Ва ба Мӯсо ваҳй кардем, ки: «Бандагонамро шабона [аз Миср] берун бибар; [зеро сипоҳи Фиръавн] ҳатман, ба дунболатон хоҳад омад»

Пас Фиръавн [чун аз моҷаро огоҳ гардид] маъмурони ҷамъоварӣ [неру]-ро ба шаҳрҳо фиристод

[Ва эълон кард] Инҳо [Бани Исроил] иддаи ночизанд

Ва ҷиддан моро ба хашм овардаанд

Ва мо ҳамагӣ комилан [ҳушёру] омодаи пайкорем»

Пас, ононро аз боғҳо ва чашмаҳо [-и сарзамини Миср] берун овардем

Ва аз ганҷҳо ва хонаҳои муҷаллал [дур сохтем]

Инчунин [кардем] ва Бани Исроилро вориси он [сарвату дороӣ] кардем

Пас, [сипоҳи Фиръавн] ҳангоми тулуи офтоб ба таъқиби онон пардохтанд

Ва чун ду гурӯҳ якдигарро диданд, ёрони Мӯсо гуфтанд: «Ҳатман, [дар чанголи фиръавниён] гирифторем»

[Мӯсо] Гуфт: «Ҳаргиз! Бе тардид, Парвардигорам бо ман аст ва маро [ба роҳи наҷот] ҳидоят хоҳад кард»

Пас, ба Мӯсо ваҳй кардем: «Асоятро ба дарё бизан», пас, [Нил] шикофта шуд ва ҳар бахше [аз он] ҳамчун кӯҳе бузург гашт

Ва он гурӯҳи дигар [сипоҳи Фиръавн]-ро ба он ҷо кашондем

Ва Мӯсо ва ҳамаи касонеро, ки ҳамроҳаш буданд, наҷот додем

Ва дигаронро ғарқ намудем

Ҳатман, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст, вале бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

[Эй Паёмбар] Достони Иброҳимро бар онон бозгӯ

Ҳангоме ки ба падар ва қавмаш гуфт: «Чи чизро мепарастед?»

Онон гуфтанд: «Бутҳоеро мепарастем ва пайваста сар бар остонашон дорем»

[Иброҳим] Гуфт: «Оё вақте онҳоро мехонед, [садои] шуморо мешунаванд?

Ё ба шумо суду зиён мерасонанд?»

Онон гуфтанд: «[На] Вале падаронамонро ёфтем, ки чунин мекарданд»

[Иброҳим] гуфт: «Оё дидед [ва донистед] чизҳоеро, ки ҳамвора мепарастидед

- [ҳам] шумо ва [ҳам] падаронатон –

яқинан, [ҳамаи] онҳо душмани [ақидаи тавҳидии] ман ҳастанд. Магар Парвардигори ҷаҳониён

Он [маъбуде], ки маро офарида ва ҳидоятам мекунад

Ва ҳамоне, ки ба ман ғизо медиҳад ва серобам месозад

Ва ҳангоме ки бемор мешавам, Ӯст, ки шифоям медиҳад

Ва касе, ки маро мемиронад ва [дубора] зиндаам мекунад

Ва касе, ки умед дорам рӯзи ҷазо гуноҳонамро бубахшад

Парвардигоро, ба ман донише [дар дин] бубахш ва маро ба шоистагон мулҳақ кун

Ва бароям дар ояндагон овозаи нек қарор бидеҳ

Ва маро аз ворисони биҳишти пурнеъмат бигардон

Ва падарамро биёмурз, [ки] бе тардид, дар зумраи гумроҳон буд

Ва рӯзе, ки [мардум] барангехта мешаванд, маро расво [ва шарманда] насоз

Ҳамон рӯзе, ки молу фарзандон суде намебахшанд

Магар касе, ки бо қалби пок [ва холӣ аз ширку нифоқ ва риё] ба пешгоҳи Аллоҳ таоло биёяд»

Ва [он рӯз] биҳишт барои парҳезкорон наздик мегардад

Ва дузах барои гумроҳон ошкор мешавад

Ва ба онон гуфта мешавад: «Он чи ба ҷои Аллоҳ таоло мепарастидед, [акнун] куҷо ҳастанд?

Оё [онҳо дар баробари азоби илоҳӣ] ёриатон мекунанд ё [ҳатто худ]-ро ёрӣ медиҳанд?»

Пас, онҳо [бутҳо] ҳамроҳи гумроҳон дар он [оташи ҳавлангез] афканда мешаванд

Ва [ҳамроҳи] тамоми лашкариёни Иблис

Дар он ҷо [мушрикон] дар ҳоли ситез [бо маъбудони ботил] мегӯянд:

«Ба Аллоҳ таоло савганд, ки мо дар гумроҳии ошкоре будем»

Он гоҳ ки шуморо бо Парвардигори ҷаҳониён баробар медонистем

Ва моро касе ҷуз муҷримон гумроҳ накард

Пас, [акнун] на ҳеҷ шафоатгаре дорем

Ва на ҳеҷ дӯсти меҳрубоне

Пас, кош бозгаште [ба дунё] доштем ва дар зумраи муъминон қарор мегирифтем»

Ҳатман, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст, вале бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

Қавми Нуҳ паёмбаронро дурӯғгӯ ангоштанд

Он гоҳ ки бародарашон Нуҳ ба онон гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?»

Ба ростӣ, ман барои шумо паёмбари амин ҳастам

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед

Ва ман [дар баробари рисолатам] ҳеҷ подоше аз шумо намехоҳам. Подоши ман танҳо бар [уҳдаи] Парвардигори ҷаҳониён аст

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед»

Онон гуфтанд: «Оё ба ту имон биёварем, дар ҳоле ки [фақат] фурӯмоягон] аз ту пайравӣ кардаанд?»

[Нуҳ] Гуфт: «Ман ба он чи онон [дар гузашта] мекарданд, чи донише дорам?

Ҳисоби онон танҳо бо Парвардигори ман аст. Агар мефаҳмед [чунин сухани газофе нагӯед]

Ва ман [ҳаргиз] муъминонро тард [дур] намекунам

Ман ҷуз бимдиҳандаи ошкор нестам»

Онон гуфтанд: «Эй Нуҳ, агар [аз даъватат] даст барнадорӣ, ҳатман, сангсор мешавӣ»

Ӯ гуфт: «Парвардигоро, қавмам маро дурӯғгӯ ангоштанд

Пас, миёни ману эшон доварӣ кун ва маро ва муъминонеро, ки ҳамроҳам ҳастанд, наҷот бидеҳ»

Пас, ӯ ва афродеро, ки ҳамроҳаш буданд, дар [он] киштии оганда [ пур аз инсону ҳайвон] наҷот додем

Ва боқимондагонро ғарқ кардем

Ҳатман, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст, вале бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

[Қавми] Од паёмбаронро дурӯғгӯ ангоштанд

Он гоҳ ки бародарашон Ҳуд ба онон гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?”

Ба ростӣ, ман барои шумо паёмбари амин ҳастам

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед

Ва ман [дар баробари рисолатам] ҳеҷ подоше аз шумо намехоҳам. Подоши ман танҳо бар [уҳдаи] Парвардигори ҷаҳониён аст

Оё бар ҳар макони баланде биное беҳуда месозед?

Ва қасрҳо ва қалъаҳои муҳкаму устувор бино мекунед, гӯиё [дар дунё] ҷовидонаед

Ва чун [ба касе] ҳамлавар мешавед, [бераҳм ва] золимона ҳамла мекунед

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед

Ва аз касе парво кунед, ки ба шумо [неъматҳое чунон фаровон] ато кардааст, ки худ [онҳоро беҳтар] медонед

Ӯ ба шумо чаҳорпоёну фарзандон [-и бисёр] ато кардааст

Ва боғҳо ва чашмасорҳо

Ба ростӣ, ки ман аз азоби рӯзи бузург бар шумо метарсам”

Онон гуфтанд: “Чи моро панд бидиҳӣ, ё надиҳӣ, бароямон яксон аст [ва аз ту тоат намекунем]

Ин [оини мо ҳамон] равиши пешиниён аст

ва мо [ҳаргиз] азоб нахоҳем шуд»

Пас, онон Ҳудро дурӯғгӯ ангоштанд. Пас, Мо [низ] ҳалокашон кардем. Ҳатман, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст ва бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат шикастнопазири меҳрубон аст

[Қавми] Самуд паёмбаронро дурӯғгӯ ангоштанд

Он гоҳ ки бародарашон Солеҳ ба онон гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?

Ба ростӣ, ман барои шумо паёмбари амин ҳастам

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед

Ва ман [дар баробари рисолатам] ҳеҷ подоше аз шумо намехоҳам. Подоши ман танҳо бар [уҳдаи] Парвардигори ҷаҳониён аст

Оё [мепиндоред, ки] шуморо дар неъматҳое, ки ин ҷост, осуда раҳо мекунанд?

Дар [ин] боғҳо ва чашмасорҳо

Ва [дар канори ин] киштзорҳо ва нахлҳое, ки меваҳояш нарму расидааст?

Ва моҳирона аз кӯҳҳо [барои худ] хонаҳое метарошед

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед»

Ва аз исрофкорон [-и гунаҳгор] пайравӣ накунед

[Ҳамон] Касоне, ки дар замин ба фасод мепардозанд ва [хештанро] ислоҳ намекунанд”

Онон гуфтанд: “[Эй Солеҳ] Ҷуз ин нест, ки ту ҷодушудаӣ

Ту ҷуз башаре ҳаммонанди мо нестӣ, пас, агар рост мегӯӣ, нишонае [бар паёмбариат] биёвар”

[Солеҳ] Гуфт: «Ин модашутурест, ки саҳме аз об [-и чашма] дорад ва [рӯзҳои муайяне низ] шумо саҳме аз об доред

Пас, [камтарин] озоре ба он нарасонед, ки азоби рӯзи бузург шуморо фаро мегирад”

Пас, онро [захмӣ карданд ва] куштанд ва [он гоҳ аз кардаи худ] пушаймон шуданд

Пас, азоб [-и илоҳӣ] ононро фурӯ гирифт. Бе гумон, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст ва бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

Қавми Лут [низ] паёмбаронро дурӯғгӯ ангоштанд

Он гоҳ ки бародарашон Лут ба онон гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?

Ба ростӣ, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед ва мутеи [дастурҳои] ман бошед»

Ва ман [дар баробари рисолатам] ҳеҷ подоше аз шумо намехоҳам. Подоши ман танҳо бар [уҳдаи] Парвардигори ҷаҳониён аст

Аз мардуми ҷаҳон бо мардон меомезед

ва ҳамсаронеро, ки Аллоҳ таоло бароятон офаридааст, раҳо мекунед? Балки шумо гурӯҳи мутаҷовизед

Онон гуфтанд: «Эй Лут, агар [аз ин амру наҳй] даст барнадорӣ, ҳатман, [аз шаҳр] ихроҷ мешавӣ»

[Лут] Гуфт: «Ман душмани [сарсахти] ин коратон ҳастам

Парвардигоро, ман ва хонаводаамро аз [оқибати] он чи [инҳо] анҷом медиҳанд, наҷот деҳ»

Пас, мо ӯ ва ҳамаи хонаводаашро наҷот додем

Магар пиразане, ки дар миёни бозмондагон [дар азоб] буд

Сипас дигаронро нобуд кардем

Ва бар онон бороне [аз санг] боронидем ва борони бимдодашудагон чи бад буд!

Бе гумон, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст ва бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

Асҳоби Айка [низ] паёмбаронро дурӯғгӯ ангоштанд

Он гоҳ ки Шуайб ба онон гуфт: «Оё [аз Аллоҳ таоло] парво намекунед?

Ба ростӣ, ман барои шумо паёмбаре амин ҳастам

Пас, аз Аллоҳ таоло парво кунед [битарсед] ва мутеи [дастурҳои] ман бошед»

Ва ман [дар баробари рисолатам] ҳеҷ подоше аз шумо намехоҳам. Подоши ман танҳо бар [уҳдаи] Парвардигори ҷаҳониён аст

Паймонаро тамом бидиҳед ва камфурӯшӣ накунед

Ва бо тарозуи дуруст вазн кунед

Ва колои мардумро кам надиҳед [ва ҳаққашонро зоеъ накунед] ва дар замин ба фасод [ва табоҳӣ] накӯшед

Ва аз касе, ки шумо ва умматҳои пешинро офарид, парво кунед [битарсед]

Онон гуфтанд: «[Эй Шуайб] Ҷуз ин нест, ки ту ҷодушудаӣ

Ту ҷуз башаре ҳаммонанди мо нестӣ ва мо туро дурӯғгӯ мепиндорем

Пас, агар рост мегӯӣ, порае аз осмонро бар [сари] мо биандоз»

[Шуайб] Гуфт: «Парвардигорам ба он чи мекунед, донотар аст»

Пас, ӯро дурӯғгӯ ангоштанд ва азоби рӯзи абр [-и оташбор] ононро фаро гирифт. Ба ростӣ, ки он [борони оташ] азоби рӯзи ҳавлноке буд

Бе гумон, дар ин [моҷаро] нишонае [барои ибрат гирифтан] аст; ва бештарашон муъмин набуданд

Ва бе тардид, Парвардигорат ҳамон шикастнопазири меҳрубон аст

Ва ба ростӣ, [ин] Қуръон фуруфиристодаи Парвардигори ҷаҳониён аст

Рӯҳу-л-амин [Ҷабраил] онро фуруд овардааст

Бар қалби ту [нозил кардааст], то бимдиҳанда бошӣ

[Қуръонро] Ба забони арабии равшан [нозил намуд]

Ва бе тардид, [башорати нузули] он дар китобҳои пешиниён [низ омада] аст

Оё ҳамин нишона барояшон кофӣ нест, ки уламои Бани Исроил аз [ҳақиқати] Қуръон огоҳанд?

Ва агар онро бар баъзе аз ғайриарабҳо нозил мекардем

Ва [паёмбар] онро барояшон мехонд, ба он имон намеоварданд

[Оре] Ин гуна он [куфру такзиб]-ро дар дилҳои гунаҳгорон ҷой додем

Аммо ба он имон намеоваранд, то он гоҳ ки азоби дарднокро бубинанд

Пас, ногаҳон дар ҳоле ки бехабаранд, ба суроғашон меояд

Пас, [дар он ҳол] мегӯянд: “Оё муҳлате [барои тавба] хоҳем дошт?”

Оё онон азоби моро ба шитоб хосторанд?

Оё донистӣ, ки агар ононро солҳо [аз зиндагии дунё] баҳраманд созем

Сипас он чи ки ба онон ваъда дода шудааст, ба суроғашон биёяд

Ин баҳрамандиашон [аз дунё дар ҳангоми азоб] суде барояшон нахоҳад дошт?

Ва Мо [сокинони] ҳеҷ шаҳреро ҳалок накардем, магар ин ки ҳушдордиҳандагоне [аз паёмбарон] доштанд

То ононро панд диҳанд ва Мо ҳаргиз ситамгор набудаем [ки итмоми ҳуҷҷат накунем]

Ва ин Қуръонро шаётин нозил накардаанд

Онон на дархӯри ин коранд ва на тавонашро доранд

Бе тардид, онон аз шунидани [ваҳй] барканоранд

Пас, [эй паёмбар] ҳеҷ маъбудеро бо Аллоҳ таоло махон, ки азоб хоҳӣ шуд

Ва хешовандони наздикатро [аз азоби илоҳӣ] бим деҳ

Ва бо муъминоне, ки аз ту пайравӣ кардаанд, меҳрубон [-у фурӯтан] бош

Пас, агар аз [фармони] ту сарпечӣ карданд, бигӯ: “Ба ростӣ, ман аз он чи мекунед, безорам”

Ва бар [Аллоҳи] шикастнопазири меҳрубон таваккал кун

Ҳамон ки чун [барои ибодат] бармехезӣ, туро мебинад

Ва ҳаракат [ва нишасту бархости] туро миёни саҷдакунандагон [мебинад]

Бе тардид, Ӯ ҳамон шунавои доност

Оё ба шумо хабар диҳам, ки шаётин бар чи касе нозил мешаванд?

Бар ҳар дурӯғгӯи гунаҳкор

Онон шунидаҳое [-ро, ки дуздона аз малакут гӯш додаанд, ба ҷодугарон ва фолгирон] илқо мекунанд ва бештарашон дурӯғгӯ ҳастанд

Ва [Муҳаммад шоир нест, зеро] шоиронро гумроҳон пайравӣ мекунанд

Оё надидӣ, ки онон дар ҳар лағву беҳудае [ҳайрону] саргаштаанд?

Ва чизеро мегӯянд, ки [худ ба он эътиқод надоранд ва] амал намекунанд?

Магар касоне, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста анҷом додаанд ва Аллоҳро бисёр ёд кардаанд ва пас аз он ки ситам диданд, интиқом гирифтанд [ва бо шеъри худ аз ислому муслимин дифоъ намуданд] ва касоне, ки ситам карданд, ба зудӣ хоҳанд донист, ба чи бозгаштгоҳе бозмегарданд