The Noble Qur'an Encyclopedia

Yemin olsun kıyamet gününe.

Yemin olsun kendini kınayan nefse.

İnsan, kemiklerini bir araya getiremeyeceğimizi mi sanıyor?

Evet, onun parmak uçlarını bile yaratıp, düzenlemeye gücümüz yeter.

Oysa, insan önündekini yalanlamak ister de.

Kıyamet günü ne zaman? diye sorar.

Göz dehşetlekamaştığı zaman

Ay tutulduğu;

Güneş ve Ay bir araya getirildiği zaman;

(O gün) insan: Bugün kaçacak yer nerede? der.

Hayır! Asla kaçacak bir yer yoktur.

O gün varıp durulacak yer, sadece Rabbinin katıdır.

O gün insana, ileri götürdüğü ve geri bıraktığı ne varsa bildirilir.

Doğrusu insan kendi şahsı aleyhine bir hüccettir.

İsterse özür beyan etsin.

Onu (vahyi) çarçabuk almak için dilini kımıldatma.

Hiç şüphesiz onu (kalbinde) toplamak ve onu (diline salarak) okumak bize aittir.

Onu okuduğumuz zaman onun okunuşuna tabi ol.

Sonra onu açıklamak yine bize aittir.

Hayır! Siz, acil olanı/dünyayı seviyorsunuz.

Ahireti bırakıyorsunuz.

O gün, parıldayan yüzler vardır.

Rabbine bakar.

O gün asık yüzler de vardır.

Bellerini bükecek bir felakete uğrayacağını anlayacak.

Hayır! Ruh köprücük kemiğine dayanmış.

Yok mu okuyup (şifa isteyen)? denmiş.

Anlar ki, bu bir ayrılış.

Bacakları birbirine dolaşmıştır.

O gün sevk, Rabbinedir.

Tasdik etmemiş, namaz kılmamış.

Fakat yalanlamış, yüz çevirmiş.

Sonra da çalım satarak ailesine gitmişti,

Helak olsun sana helak.

Sonra sen buna layıksın!

İnsan kendisini başı boş bırakılacağını mı sanar?

O, akıtılan bir meni damlası değil miydi?

Sonra “alaka” olmuş, Allah, onu yaratmış ve düzenlemişti.

Ondan da iki eşi, erkek ve dişiyi var etmişti.

Bunu yapanın ölüleri diriltmeye gücü yetmez mi?