English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah The Poets [Ash-Shuara] in Albanian
تِلْكَ ءَايَٰتُ ٱلْكِتَٰبِ ٱلْمُبِينِ ﴿٢﴾
Këto janë ajetet e Librit të qartë!
Ata janë ajete të Librit të qartë!
Këto janë ajete të librit të (të Kur’anit) qartë!
لَعَلَّكَ بَٰخِعٌۭ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا۟ مُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾
A mos vallë ti (o Muhammed) don ta shkatërrosh veten, ngase ata nuk duan të besojnë?
Ti mbase do ta shkatërrosh veten përse ata nuk janë besimtarë?
A mos do të mbysësh ti veten (Muhammed) pse ata nuk bëhen besimtarë?!
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةًۭ فَظَلَّتْ أَعْنَٰقُهُمْ لَهَا خَٰضِعِينَ ﴿٤﴾
Sikur të donim Ne, do të zbritnim në ta – nga qielli – një mrekulli, para së cilës, ata do të përulnin kokat e tyre.
TË kishim dashur do t’u kishim zbritur atyre një argument nga qielli para të cilit do t’i ulnin kokat.
Silur të duam Ne, do të zbritnim një argument (mrekulli) nga qielli mbi ta, e që qafat e tyre do t’i rrinin përulur atij.
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍۢ مِّنَ ٱلرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا۟ عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿٥﴾
Dhe, atyre, nuk u ka ardhur kurrfarë këshille e re prej Mëshiruesit, e që të mos jenë shmangur nga ajo.
Atyre nuk u ka ardhur asnjë vërejtje e re nga i Gjithmëshirshmi e të mos ia kthejnë shpinën.
Atyre nuk u vjen asnjë këshillë e re nga Mëshiruesi, e që ata mos t’ia kthejnë shpinën.
فَقَدْ كَذَّبُوا۟ فَسَيَأْتِيهِمْ أَنۢبَٰٓؤُا۟ مَا كَانُوا۟ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ ﴿٦﴾
Ata, me të vërtetë, e kanë përgënjeshtruar (këtë këshillë), andaj, do t’i arrijë ata, me siguri përfundimi i asaj, me të cilën janë tallë.
Ata gënjyen, pra do tu vinë pasojat e asaj me çka ata tallen.
Vërtet, ata përgënjeshtruan, por atyre do t’u vijë kobi i asaj me të cilën talleshin.
أَوَلَمْ يَرَوْا۟ إِلَى ٱلْأَرْضِ كَمْ أَنۢبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍۢ كَرِيمٍ ﴿٧﴾
Vallë, a nuk shohin ata që në Tokë, Ne kemi bërë të mbijnë sa e sa lloje çifte bimësh të mrekullueshme?
A nuk e shohin tokën prej së cilës bëjmë të mugullojnë gjithë llojet e bimëve fisnike.
A nuk e shikuan ata tokën se sa shumë loje bimësh të dobishme bëmë të mbijnë në të?
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٨﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument, por shumica e tyre (njerëzve) nuk kanë besuar,
Në këto, vërtet, ka argumente. Megjithatë shumica prej tyre nuk besojnë.
Vërtet, në këto ka fakte (të forta), por megjithatë, shumica e tyre nuk kanë qenë besimtarë.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿٩﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe mëshirues.
Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i dashur dhe i mëshirshëm.
e s’ka dyshim se Zoti yt është Ai i Gjithfuqishmi (t’i ndëshkojë) po edhe i Mëshirshmi.
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئْتِ ٱلْقَوْمَ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴿١٠﴾
(Përkujtoju atyre, o Muhammed) kur Perëndia i thërriti Musait: “Shko te populli zullumqar,
Kur Zoti yt thirri Musaun të shkojë te populli mizor.
(Përkujto) Kur Zoti yt e thirri Musain: “Të shkosh te ai popull zullumqarë!”
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿١١﴾
populli i Faraonit; vallë, a nuk po i druajnë ata Perëndisë?”
Popullit të Faraonit, ndoshta e përmban veten,
Populli i faraonit, a nuk janë duke u frikësuar (dënimit)?
قَالَ رَبِّ إِنِّىٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿١٢﴾
(Musai) tha: “O Zoti im, unë kam frikë se do të më konsiderojnë gënjeshtar,
Ai tha: “O Zot, kam frikë mos më trajtojnë si gënjeshtar.
Ai (Musai) tha: “Zoti im, kam frikë se do të trajtojnë si gënjeshtarë.
وَيَضِيقُ صَدْرِى وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِى فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَٰرُونَ ﴿١٣﴾
e zemra po më ngushtohet, dhe gjuha nuk po më zhvillohet, andaj, dërgoja pejgamberllëkun edhe Harunit!
Se do të më ngushtohet krahërori dhe gjuha do të më lidhet, andaj ma jep edhe Harunin si profet,
Do të më shtrëngohet krahrori (shpirti) im dhe nuk do të më leshohet gjuha ime (të flas rrjedhshëm), anaj dërgoje (bëre pejgamber) Harunin.
وَلَهُمْ عَلَىَّ ذَنۢبٌۭ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾
Unë jam edhe përgjegjës ndaj tyre për një gabim (mbytjen e një Kopti), andaj kam frikë se do të më vrasin.
Se unë atyre u kaj një faj dhe frikohem se po më mbysin”.
Madje unë kam një faj ndaj tyre, e kam frikë se do të më mbysin (për hakmarrje)!”
قَالَ كَلَّا ۖ فَٱذْهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآ ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾
(Perëndia) tha: “Kurrsesi! (Nuk do të vrasin, por) shkoni që të dy me argumentet Tona. Me të vërtetë, Na jemi me ju dhe dëgjojmë.
“Po si jo, - tha Ai, - shkoni të dy me argumentet tona. Ne jemi me ju, ju dëgjojmë.
Ai (All-llahu) tha: “Kurrsesi (nuk do të mbysin), po shkoni ju të dy me argumentet Tona. Ne jemi me ju vështrues tuaj (ju dëgjojmë dhe ju ndihmojmë).
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦﴾
Shkoni te Faraoni dhe i thoni: “Na jemi pejgamberët e Zotit të botërave,
Ejani te Faraoni dhe thuani: “Ne jemi Profetë të Zotit të botërave,
Shkoni dhe faraonit thoni: “Ne jemi të dërguar nga Zoti i të gjitha botëve.
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿١٧﴾
lejoni bijtë e Israelit që të vijnë me ne!”
Lëri Izraelitët të vijnë me ne!”
T’i lejosh beni israilët të vijnë me ne!”
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًۭا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ﴿١٨﴾
(Faraoni) tha: “Vallë, a nuk të kemi rritur ne – në mesin tonë si fëmijë? Dhe, ke qëndruar në mesin tonë shumë vjet të jetës tënde –
“A nuk të kemi rritur, - tha, - në mesin tonë sa ishe fëmijë, dhe, a s’i kalove aq vjet të jetës sate ndër ne?
Ai (faraoni) tha: “A nuk të rritëm ty si fëmijë në mesin e tonë, ku i kalove disa vjet të jetës sate.
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ ٱلَّتِى فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلْكَٰفِرِينَ ﴿١٩﴾
dhe, ke punuar atë veprën (e keqe) tënde, të cilën e ke punuar, e ti madje – je edhe jomirënjohës?”
Dhe ti bëre veprën që e bëre dhe përsëri e mohon”
Dhe ti e bëre atë punën tënde që e bëre, prra ti je mohues (i të mirave që t’i bëmë).
قَالَ فَعَلْتُهَآ إِذًۭا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ﴿٢٠﴾
(Musai) tha: “E kam punuar atë (vepër) kur nuk kam qenë i udhëzuar (para profetnisë),
“Atë e bëra atëherë, - u përgjegj,- kur isha i humbur,
(Musai) Tha: “E bëra atë, atëherë kur isha i pavetëdijshëm.
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِى رَبِّى حُكْمًۭا وَجَعَلَنِى مِنَ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿٢١﴾
e kam ikur prej jush, ngase jam frikësuar prej jush, e Zoti im më dhuroi mençurinë dhe më bëri pejgamber.
Prandaj, ika prej jush sepse u frikësova prej jush, kurse Zoti im më dhuroi urtësi e më bëri një nga profetët.
Andaj, edhe ika prej jush kur u frikësova nga ju, e Zoti im më dhuroi dhe më bëri nga të dërguarit.
وَتِلْكَ نِعْمَةٌۭ تَمُنُّهَا عَلَىَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿٢٢﴾
A është mirësi ajo që po më bëni vetëm mua, ndërsa Israelitët i bëre skllavë?”
Ndërsa, mirësia që po ma përmend, mos është ajo që robërove izraelitët?”
Më përmend atë të mirë që më bëre mua, e ti robërove beni israilët!”
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٢٣﴾
Faraoni pyeti (Musain): “E ç’është Zoti i gjithë botërave?”
“E kush është Zoti i botërave?” – tha Faraoni.
(Faraoni) Tha: “E cili është ai zot i botëve (që ju dërgoj)?”
قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَآ ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٢٤﴾
(Musai) u përgjegjë: “(Ai është Allahu) Zot’i qiejve dhe i Tokës, dhe çka gjendet në mes tyre, nëse besoni?”
“Zoti i qiejve dhe i tokës dhe gjithë çka ka në mesin e tyre, nëse besoni, - i tha (ky).
Ai i tha: “Zoti i qiejve dhe i tokës dhe ç’ka ndërmjet tyre, nëse bindeni!”
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُۥٓ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾
(Faraoni) u tha atyre rredh vetes: “Vallë, a nuk po dëgjoni ju?”
“A po dëgjoni”, - u tha atyre përreth
Ai (faraoni) atyre që ishin përreth, u tha: “A nuk e dëgjoni?!”
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿٢٦﴾
(Musai) tha: “(Ai është Allahu) Zot’i juaj dhe Zot’i të parëve tuaj”.
“Zot i juaj dhe Zoti i prindërve, të parëve tuaj”, (tha Musa).
Ai (Musai) tha: “Zoti juaj dhe i prindërve tuaj të parë!”
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِىٓ أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌۭ ﴿٢٧﴾
(Faraoni) tha: “Me të vërtetë, Pejgamberi i juaj, që u është dërguar, është i çmendur”.
“Me të vërtetë, - tha Faraoni, - Profeti që u është dërguar është i marrë.”
(Faraoni) Tha: “Vërtet, i dërguari juaj që u është dërguar juve, me siguri është i çmendur!”
قَالَ رَبُّ ٱلْمَشْرِقِ وَٱلْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَآ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾
(Musai) tha: “(Ai është Allahu) Zot’i lindjes dhe i perëndimit, dhe asaj që gjendet në mes tyre, nëse mendoni.
“Zoti i lindjes dhe perëndimit dhe gjithë ç’ka në mes tyre, nëse jeni të mençur”, tha (Musa).
(Musai) Tha: “Zot i lindjes dhe i perëndimit dhe ç’ka ndërmjet tyr. po qe se kuptoni!”
قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِى لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ ٱلْمَسْجُونِينَ ﴿٢٩﴾
(Faraoni) tha: “Nëse ti merr për zot tjetër kë, pos meje, unë, me siguri, do të të hedhë në burg!”
“Nëse pranon tjetër Zot, përveç meje, - tha (Faraoni) – do të jesh vërtetë një i burgosur”
(faraoni) Tha: “Nëse ti beson zot tjetër pos meje, do të gjendesh në mesin e të burgosurve!”
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَىْءٍۢ مُّبِينٍۢ ﴿٣٠﴾
(Musai) tha: “Vallë, (e bën atë) edhe pasi të kam sjellë mrekulli të qartë”.
“A edhe nëse të sjell argumente të qarta”, - e pyeti (Musa)
(Musai) Tha: “A edhe nëse të sjell ndonjë argument të qartë!”
قَالَ فَأْتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿٣١﴾
(Faraoni) tha: “E, demonstroje pra, nëse thua të vërtetën!”
Ai tha: “Hajde, sille nëse flet të vërtetën!”
Ai tha: “Sille pra, nëse thua të vërtetën?”
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ ثُعْبَانٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿٣٢﴾
E (Musai) e lëshoi shkopin e vet (në tokë), e ai u shndërrua në gjarpër të vërtetë!
Dhe Musa e hodhi shkopin e vet, kur qe, ai – gjarpër i vërtetë.
Atëherë, (Musai) e hodhi shkopin e vet, i cili u shndërrua në gjarpër të vërtetë.
وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِىَ بَيْضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ ﴿٣٣﴾
E, pastaj, nxorri dorën e vet (nga xhepi), kur ajo, u bë e bardhë para shikuesve!
E luajti dorën, e ajo, për ata që e shikonin, ishte e bardhë.
Nxori dorën prej xhepit, kur qe, ajo në sy të shikuesve flakëronte nga bardhësia.
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٌۭ ﴿٣٤﴾
(Faraoni) u tha parisë së tij, që i kishte përreth: “Ky, me të vërtetë, qenka magjistar i dijshëm,
“Ky vërtet qenka magjistar i ditshëm – i tha parisë që e rrethonte (Faraoni).
(faraoni) Parisë që e rrethonte, u tha: “Vërtet, ky qenka magjistar shumë i aftë!”
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِۦ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾
(i cili) me magjitë e veta don t’ju dëbojë nga toka juaj, e ç’rekomandoni (ju)?”
Me magjitë e tij dëshiron t’iu përzë nga toka juaj, çka po urdhëroni ju?”
Që me magjinë e vet dëshiron t’ju dëbojë nga toka juaj, e ç’më propozoni mua?
قَالُوٓا۟ أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَٱبْعَثْ فِى ٱلْمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ﴿٣٦﴾
(Ata) u përgjegjën: “Lëre këtë dhe vëllain e tij, e dërgoni nëpër qytete që t’i tubojnë,
“Lëre atë me gjithë vëlla dhe dërgo nëpër qytete, të mbledhin.
Paria) Shtyje atë dhe vëlain e tij (çështjen e tyre) për më vonë, e ti dërgo nëpër qytete tubues.
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍۢ ﴿٣٧﴾
të gjithë magjistarët e dijshëm, (e le t’i sjellin ty)”.
Tërë magjistarët e dijshëm, t’i sjellin këtu”,
Që t’i sjellin të gjithë magjistarët e dijshëm këtu.
فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوْمٍۢ مَّعْلُومٍۢ ﴿٣٨﴾
Dhe, u tubuan magjistarët në kohën e ditës së caktuar,
Dhe magjistarët u mblodhën në ditën dhe vendin e caktuar.
Dhe, magjistarët u tubuan në kohën e ditës së caktuar.
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾
e popullit iu tha: “A jeni tubuar
Popullit iu tha: “A jeni të një mendimi, të bashkuar
Edhe popullit iu tha: “Ejani e tubohuni,
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُوا۟ هُمُ ٱلْغَٰلِبِينَ ﴿٤٠﴾
që të shkojmë pas magjistarëve, nëse ata do të jenë fitues!”
Që të jemi me magjistarët, nëse dalin fitimtarë!”
Ashtu që t’i përkrahin magjistarët, nëse ata triumfojnë”.
فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُوا۟ لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ ٱلْغَٰلِبِينَ ﴿٤١﴾
E, kur erdhën, magjistarët i thanë Faraonit: “A, me të vërtetë, do të shpërblehemi ne, nëse bëhemi fitues?”
Kur erdhën magjistarët i thanë Faraonit: “A do të kemi shpërblime nëse dalim ngadhnjimtarë”?
E kur erdhën magjistarët i thanë faaonit: “A do të ketë shpërblim për ne, nëse dalim ngadhnjimtarë?”
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًۭا لَّمِنَ ٱلْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٢﴾
(Faraoni) u përgjegj: “Po, - do të jeni atëherë – edhe ndër të afërmit e mi”.
“Po, - tha ai, - dhe atëherë do të më jeni më të afërt”.
Ai tha: “Po, bile ju do të jeni atëherë prej më të afërmve!”
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلْقُوا۟ مَآ أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿٤٣﴾
Musai u tha atyre: “Hudheni atë që doni ta hudhni!”
Musa u tha: “Lëshone atë që dëshironi ta lëshoni”!
Musai atyre u tha: “Hidhnie atë që keni për ta hedhur!”
فَأَلْقَوْا۟ حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا۟ بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ ٱلْغَٰلِبُونَ ﴿٤٤﴾
Dhe, ata hodhën konopët e tyre dhe shkopinjtë e tyre dhe thanë: “Pasha madhërinë e Faraonit, na, me të vërtetë, do të jemi fitues!”
Dhe ata i lëshuan litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “me madhërinë e Faraonit, ne vërtetë do të jemi fitimtarë”.
E ata i hodhën litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “Për hir të madhërisë së faraonit, ne me sifuri do të jemi ngadhënjyes!”
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿٤٥﴾
Pastaj, Musai hodhi shkopin e tij, e (shkopi i tij) i kapërdiu përnjëherësh, ato që i patën prodhuar ata rrejshëm.
Edhe Musa e lëshoi shkopin e tij, i cili menjëherë përbiu gjithë çka kishin improvizuar ata.
Atëherë edhe Musai e hodhi shkopin e vet, i cili menjëherë gëltiset gjithë çka kishin improvizuar ata.
فَأُلْقِىَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ ﴿٤٦﴾
Dhe, magjistarët ranë (në tokë) duke bërë sexhde,
Magjistarët ranë në sexhde, iu përulën.
Atëherë magjistarët ranë në sexhde (u përulën).
قَالُوٓا۟ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٤٧﴾
dhe thanë: “Na besojmë në Zotin e Gjithësisë,
“Ne i besuam Zotit të gjithpërbotshëm, thanë ata.
E thanë: “Ne i besuam Zotit të botëve,
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ﴿٤٨﴾
Zotin e Musait dhe të Harunit!”
Zotit të Musaut dhe të Harunit”.
Zotit të Musait e të Harunit!”
قَالَ ءَامَنتُمْ لَهُۥ قَبْلَ أَنْ ءَاذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِى عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَٰفٍۢ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٩﴾
(Faraoni) tha: “I besuat atij para se t’ju lejoja juve! – Me të vërtetë, ai është i madhi juaj, i cili u ka mësuar juve magjitë. E, ju do ta dini – unë, në të vërtetë, do t’ju këpusë duart dhe këmbët tuaja tërthorazi dhe do t’ju var të gjithëve!
“I besuat atij, - tha (Faraoni) para se t’u jap unë leje. Ai është mësues juaj i vjetër që u ka mësuar magjinë, por ta dini mirë, do t’ua prejë duart dhe këmbët përkryq, dhe të tërëve do t’iu gozhdoj (do t’u vërë në kryq)”.
Ai (faraoni) tha: “I besuat atij, para se t’ju lejoja unë?!” S’ka dyshim se ai (Musai) është prijësi juaj që ua mësoi juve magjinë, e keni për të marrë vesh më vonë. Unë do t’ua shkurtoi (do t’ua prejë) duart dhe këmbët tuaja të anës së kundër (klithi) dhe që të gjithëve do t’u gozhdoj”.
قَالُوا۟ لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿٥٠﴾
(Magjistarët) thanë: “S’ka gjë! – na do të kthehemi te Zoti ynë.
“S’ka rëndësi – i thanë, - ne do t’i drejtohemi Zotit tonë,
Ata (magjistarët) thanë: “S’ka rëndësi, ne kthehemi Zotit tonë,
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٥١﴾
Na shpresojmë, se Zoti ynë do të na falë mëkatet tona, meqë jemi besimtarët e parë”.
Ne shpresojmë se do të na falë Zoti ynë mëkatet tona, se ne jemi besimtarët e parë”.
Meqë ne jemi besimtarët e parë, shpresojmë se Zoti ynë do të na i falë mëkatet tona!”
۞ وَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِىٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ﴿٥٢﴾
Dhe, Na ia shpallëm Musait: “Ti ecë natën me robërit e Mi (besimtarët), por do të jeni të ndjekur (prej mohuesve)”.
Ne i shpallëm Musaut të dalë natën me njerëzit e mi. Do t’ju pasojnë
Ne e urdhëruam (përmes shpalljes) Musain: “Të udhëtosh natan me robërit e Mij dhe se ju do të ndiqeni (prej faraonit)”.
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِى ٱلْمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ﴿٥٣﴾
Dhe, Faraoni dërgoi njerëz nëpër qytete, tubues (të ushtarëve):
Kurse Faraoni dërgoi nëpër qytete kasnecët
E faraoni dërgoi nëpër qytete për të tubuar njerëz,
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرْذِمَةٌۭ قَلِيلُونَ ﴿٥٤﴾
(duke thënë): “Me të vërtetë, këta jën një grup i vogël, të cilët
Ata, me të vërtetë, janë shumë pak
(Duke u thënë se) Ata janë një grup i vogël (të cilët ikën me Musain).
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَآئِظُونَ ﴿٥٥﴾
na kanë pezmatuar neve,
dhe janë të zemëruar në ne
Dhe se me të vërtetë, ata na kanë zemëruar (dhe ikën pa lejen tonë).
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ ﴿٥٦﴾
por, ne – të gjithë jemi të gatshëm!”
por ne për çdo gjë jei të kujdesshëm
E me të vërtetë, ne duhet të jemi syçelë.
فَأَخْرَجْنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٍۢ وَعُيُونٍۢ ﴿٥٧﴾
Dhe, Na, i kemi dëbuar ata (Faraonin dhe shoqërinë e tij) prej kopshtijeve dhe lumenjve,
dhe ne, i përzumë nga kopshtet dhe krojet,
Dhe Ne (u mbushëm mendjen e) i nxorëm prej kopshteve e burimeve,
وَكُنُوزٍۢ وَمَقَامٍۢ كَرِيمٍۢ ﴿٥٨﴾
nga thesarët dhe nga pallatet e mrekullueshme.
prej pallateve dhe depove të bukura
prej pasurisë në depo dhe prej vendbanimeve të bukura.
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَٰهَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿٥٩﴾
Ja, kështu ka qenë, dhe (këtë) Na ia dhamë trashëgim bijve të Israelit.
Ashtu ishte, dhe Ne ato ua lëmë trashëgim izraelitëve.
Ja ashtu, Ne ua bëmë atë trashëgim beni israilëve.
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿٦٠﴾
Dhe, ata (populli i Faraonit), në mëngjez iu afruan atyre (Israelitëve),
Dhe i arritëm ata me të lindur të diellit,
E ata (të faraonit) i arritën (beni israilët) në kohën e lindjes së diellit.
فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿٦١﴾
e kur e panë njëra-tjetrën shokët e Musait thirrën: “Me të vërtetë, na zunë ushtarët e Faraonit!”
Pasi që e panë njëri-tjetrin, shokët e Musasë thirrën: “na zunë”.
Dhe kur u panë dy grupet, shokët e Musait Thanë: “Me siguri na zunë!”
قَالَ كَلَّآ ۖ إِنَّ مَعِىَ رَبِّى سَيَهْدِينِ ﴿٦٢﴾
(Musai) tha: “Kurrsesi! Me të vërtetë, me mua është Zoti im. Ai – ma tregon rrugën mua”.
“Assesi, - tha (Musa), me mua është Zoti im që do të më udhëzojë”
Ai (Musai) tha: Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë”.
فَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضْرِب بِّعَصَاكَ ٱلْبَحْرَ ۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍۢ كَٱلطَّوْدِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٦٣﴾
Dhe Ne, i shpallëm Musait: “Bjeri me shkopin tënd detit!” (Ai i ra) e (deti) u nda dhe çdo pjes ëe tij u bë si kodër e madhe;
Ne e frymëzuam Musanë t’i bjerë me shkopin e tij detit, ai u shpërnda dhe çdo anë u bë si mal i madh.
Ndërsa Ne Musait i thamë: “Meshkopin tënd bjeri detit”. Deti u nda dhe çdo pjesë u bë si kodër e madhe.
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ ٱلْءَاخَرِينَ ﴿٦٤﴾
dhe Ne – atëherë, aty - i afruam ata të tjerët –
Atje pastaj i afruam të tjerët,
E Ne i afruam atje të tjerët (ata të faraonit).
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجْمَعِينَ ﴿٦٥﴾
e Musain dhe të gjithë ata që ishin me të, i shpëtuam –
Shpëtuam Musanë dhe të gjitëh ata që ishin me të,
Dhe Ne e shpëtuam Musain dhe të gjithë ata që ishin me të.
ثُمَّ أَغْرَقْنَا ٱلْءَاخَرِينَ ﴿٦٦﴾
dhe pastaj, të tjerët i fundosëm.
Kurse të tjerët i mbytëm në ujë.
Kurse të tjerët i përmbytëm në ujë.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٦٧﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë,
Për këto, ka argumente, por shumica nuk besuan,
Vërtet, në këtë (ngjarje) ka fakte, por megjithatë shumica nuk besuan.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿٦٨﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
E Zoti yt është i plotëfuqishëm dhe i mëshirshëm.
Nuk ka dyshim se Zoti yt është i gjithfuqishëm dhe i mëshirshëm.
وَٱتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَٰهِيمَ ﴿٦٩﴾
Dhe, tregoju atyre lajmin për Ibrahimin,
Lexoju historinë e Ibrahimit,
Lexoju (nga ajo që të shpallëm ty Muhammed) atyre ngjarjen e Ibrahimit.
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِۦ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾
kur i tha babës së vet dhe popullit të vet: Çka adhuroni ju?
Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “Çka adhuroni ju”?
Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “çka jeni duke adhuruar?”
قَالُوا۟ نَعْبُدُ أَصْنَامًۭا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ ﴿٧١﴾
Ata u përgjegjën: “Adhurojmë idhujt, dhe përherë u jemi të prirur atyre”.
Ata iu përgjigjen: “Adhurojmë idolin dhe gjithmonë i lutemi”.
Ata i thanë: “Adhurojmë idhuj, vazhdimisht u jemi besnikë atyre!”
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾
(Ibrahimi) tha: “A ju dëgjojnë ata juve kur t’ju luteni,
Ai u tha: “A ju dëgjojnë kur u drejtoheni atyre,
Ai i tha: “A ju dëgjojnë ata juve kur të luteni?”
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾
ose, a mund t’ju sjellin dobi apo dëm?”
A keni prej tyre dobi ose dëm”?
Ose, “a u sjellin juve dobi apo dëm?”
قَالُوا۟ بَلْ وَجَدْنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾
U përgjegjën: “Jo, por i kemi gjetur të parët tanë që vepronin kështu”.
“Jo”, - thanë, - por kështu e dijmë se kanë vepruar të parët tanë”,
Ata thanë: “Jo, por kështu i gjetëm se bënin edhe prindërit tanë!”
قَالَ أَفَرَءَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾
(Ibrahimi) tha: “E, a po vëreni ju, se ç’po adhuroni –
“A i keni parë, - tha, - ata që i adhuroni ju?
Ai tha: “A po shihni se ç’po adhuroni?”
أَنتُمْ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلْأَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾
ju dhe të parët tuaj të lashtë?”
Ju dhe të parët tuaj të vjetër”.
Ju dhe prindërit tuaj të mëparshëm,
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّۭ لِّىٓ إِلَّا رَبَّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٧٧﴾
Me të vërtetë, ata janë armiqët e mi. E, nuk më është armik Zoti i Gjithësisë,
Ata, vërtet, janë armiqtë e mi, përveç Zotit të botërave,
Në të vërtetë, ata (që adhuroni ju) janë armiq të mij. përveç Zotit të botëve (nëse përveç idhujve adhuroni edhe Atë).
ٱلَّذِى خَلَقَنِى فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿٧٨﴾
i cili më ka krijuar dhe më udhëheq në rrugë të drejtë,
I cili më krijoi mua dhe më udhëzoi,
Zoti që më krijoi, Ai më udhëzon mua,
وَٱلَّذِى هُوَ يُطْعِمُنِى وَيَسْقِينِ ﴿٧٩﴾
dhe i cili më ushqen dhe furnizon me ujë,
I cili më ushqen dhe për ujë s’më përmallon,
Dhe Ai që më ushqen dhe më jep të pijë,
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿٨٠﴾
e kur të sëmuhem, Ai më shëron,
I cili kur sëmurem më shëron,
Dhe kur të sëmurem A më shëron,
وَٱلَّذِى يُمِيتُنِى ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿٨١﴾
dhe i cili do të bëjë që të vdes, e pastja do të më ringjallë,
I cili më bën të vdes dhe pastaj më ngjall,
Ai më bën të vdesë e mandej më ngjall,
وَٱلَّذِىٓ أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِى خَطِيٓـَٔتِى يَوْمَ ٱلدِّينِ ﴿٨٢﴾
dhe i cili, shpresoj se ma falë gabimin tim në Ditën e Kijametit!
I cili, shpresoj, se do t’më falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit.
Ai te i cili kam shpresë se do të m’i falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit.
رَبِّ هَبْ لِى حُكْمًۭا وَأَلْحِقْنِى بِٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٨٣﴾
O Zoti im, më dhuro dijeni dhe më rradhit me të mirët,
O Zot, më shpërble me urtësi dhe më shtjer në udhën e të mirëve.!
Zoti im, më dhuro mua urtësi dhe më bashko me të mirët!
وَٱجْعَل لِّى لِسَانَ صِدْقٍۢ فِى ٱلْءَاخِرِينَ ﴿٨٤﴾
dhe bën që të përmendem për të mirë te gjeneratat e ardhshme,
Më bën të përmendem për të mirë te të tjerët,
Më bën përkujtim të mirë ndër ata që vijnë pas,
وَٱجْعَلْنِى مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٨٥﴾
dhe më bën trashëgimtar të xhennetit të dhuntive,
Më bën një nga ata që do ta shpërblesh me xhenete.
Më bn prej trashëgesve të Xhennetit të begatshëm,
وَٱغْفِرْ لِأَبِىٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ﴿٨٦﴾
dhe falja mëkatet babës tim, sepse ai ka qenë njëri nga të humburit,
Më fal edhe babën tim, ai me të vërtetë ishte një nga të humburit,
Dhe fale babaim tim, se ai vërtet ishtë nga ata të humburit,
وَلَا تُخْزِنِى يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾
dhe mos më turpëro në Ditën kur do të ringjallen njerëzit,
Mos më bën merak ditën kur njerëzit ringjallen,
E mos më turpëro në ditën kur do të ringjallen.
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌۭ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾
në Ditën kur nuk do të bëjë dobi as pasuria as djemtë,
Atë ditë kur s’të bën dobi as pasuria e as fëmiu,
Ditën kur nuk bën dobi as malli, as fëmijët.
إِلَّا مَنْ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلْبٍۢ سَلِيمٍۢ ﴿٨٩﴾
por do të bëjë (kenë) dobi (vetëm) ai që vie me zemër të pastër te Perëndia”.
Vetëm ai që vjen te All-llahu me zemër të shëndoshë.
(bën dobi) Vetëm kush i paraqitet Zotit me zemër të shëndoshë.
وَأُزْلِفَتِ ٱلْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٩٠﴾
Dhe, xhenneti do t’u afrohet besimtarëve,
Dhe të devotshmëve do t’u afrohet xhenneti,
E Xhenneti u afrohet atyre që ishin të devotshëm.
وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿٩١﴾
ndërsa, xhehennemi do t’u dëftohet mohuesve,
Kurse xhehennemi do t’u dëftohet të humburve
Ndërsa Xhehennem u dëftohet atyre që ishin të humbur.
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٩٢﴾
dhe do t’ju thuhet atyre: “Ku janë ata që i adhuronit ju;
Dhe, do t’u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit
Dhe atyre u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit ju”,
مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾
e jo Perëndinë? A mund t’u ndihmojnë aty juve, ose a mund t’i ndihmojnë edhe vetes?”
A mund t’iu ndihmojnë juve ose vetes në vend të All-llahut?”
Pos All-llahut? Ata, a mund t’ju ndihmojnë juve o vetes?
فَكُبْكِبُوا۟ فِيهَا هُمْ وَٱلْغَاوُۥنَ ﴿٩٤﴾
E do të hudhen në (zjarr) ata (hyjnitë e tyre), dhe mohuesit,
Pra, ata me bashkmendimtarët e tyre që janë në rrugë të gabuar, do të hidhen në xhehennem.
E ata (idhujt) dhe adhuruesit e tyre, njëri mbi tjetrin hudhën në të,
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾
dhe ushtria e Iblisit, të gjithë së bashku.
Edhe tërë ushtria e djallit,
Dhe të gjithë ushtria (ithtarët) r djallit.
قَالُوا۟ وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾
Dhe, ata – në xhehennem grindeshin në mes vete e thonin:
Ata në xhehennem duke u grindur thonë,
E duke u grindur mes vete në të, ata thonë:
تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِى ضَلَٰلٍۢ مُّبِينٍ ﴿٩٧﴾
“Pasha Perëndinë, me të vërtetë, ne kemi qenë në humbje të qartë,
“Për All-llahun! Ne vërtetë kemi qenë në humbje të sigurt,
“Pasha All-llahun, njëmend ne kemi qenë krejtësisht të humbur”,
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٩٨﴾
kur juve (hyjnive) u kemi barazuar me Zotin e gjithësisë,
Kur u kemi barazuar me Zotin e gjithpërbotshëm,
Kur juve (idhuj) u kemi barazuar me Zotin e botëve.
وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾
e, vetëm mëkatarët na kanë mashtruar neve,
Neve na humbën kriminelët,
Neve nuk na humbi kush tjetër vetëm se kriminelët (prijësit).
فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ ﴿١٠٠﴾
e nuk kemi asnjë ndërmjetësues (te Perëndia)
Andaj, s’kemi as ndërmjetës,
E tash për ne nuk ndonjë ndihmës (ndërmjetësues).
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍۢ ﴿١٠١﴾
as mik të ngushtë, -
As mik të sinqertë;
Nuk ka as ndonjë mik të sinqertë.
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةًۭ فَنَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٢﴾
sikur të ktheheshim përsëri (në jetë), e të bëhemi besimtarë!”
Të ishim kthyer edhe një herë do të bëheshim besimtarë!”
E, sikur të mnud të kthehemi (dynja) edhe njëherë,, do të bëheshim besimtarë.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٠٣﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë,
Në këto ka argumente, por shumica sish s’besuan,
Në këtë (që u përmend) ka argumente të bindshme, po shumica e tyre nuk besuan.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾
e Zoti yt, me të vërtetë është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
E zoti yt është i vërtetë i plotëfuqishëmdhe mëshirëplotë.
Është e vërtetë se Zoti yt është i gjithëfuqishëm dhe i mëshirshëm.
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٠٥﴾
Populli i Nuhut, i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët.
Populli i Nuhit profetët i konsideroi gënjeshtarë.
Edhe populli i Nuhut gënjeu të dërguarit.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾
Kur vëllai i tyre – Nuhu u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
Kur u tha vëllau i tyre, Nuhi, “Kujdes! Frikësohuni (All-llahut)”!
Kur vëllai i tyre (nga gjaku), Nuhu u tha: “A nuk jeni kah frikësoheni?
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌۭ ﴿١٠٧﴾
Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
Unë jam për ju, vërtet, Profet i sigurt,
Unë jam për ju pejgamber besnik.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٠٨﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua!
Keni frikë (dënimit të) All-llahut e më dëgjoni mua.
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٠٩﴾
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë,
për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, se shpërblimin mund të ma japë vetëm Zoti i gjithpërbotshëm.
Unë për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, shpërblimi për mua është vetëm prej Zotit të botëve.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!”
Frikësohuni All-llahut më dëgjoni mua!” –
Pra (edhe njëherë u them) frikësohuni prej All-llahut e më dëgjoni mua!
۞ قَالُوٓا۟ أَنُؤْمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلْأَرْذَلُونَ ﴿١١١﴾
Ata thanë: “Vallë, a të besojmë na ty, kur ty po të pasojnë të ulëtit?”
I thanë: “A të besojmë ty që të pasojnë të ndytët, të mjerët”?
Ata thanë: “E si të besojmë ty, kur ty të besojnë të ultit?”
قَالَ وَمَا عِلْمِى بِمَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾
(Nuhu) tha: “Unë nuk di ç’kanë punuar ata,
“Unë s’di, - tha, - se ç’bëjnë ata”.
Ai tha: “Unë nuk dijë se ç’punuan ata (që ju u thoni të ulët)”.
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّى ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾
llogaria e tyre është vetëm te Zoti im, dinie ju,
“Ta dini se të gjithë, vetëm para Zotit tim, do të japin llogari,
Përgjegjësia e tyre, nëse kuptoni, është vetëm para Zotit tim.
وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٤﴾
e unë nuk do t’i dëbojë besimtarët,
Unënuk i përzë besimtarët.
E unë nuk do t’i përzë besimtarët.
إِنْ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿١١٥﴾
unë jam vetëm paralajmërues i qartë”.
Unë jam vetëm një, i cili ju tërheq vërejtjen haptaz!”
Unë nuk jamë tjetër, por vetëm sa t’u tërheq vërejtjen haptas.
قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمَرْجُومِينَ ﴿١١٦﴾
Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Nuh, me siguri, do të goditesh me gurë”.
“Nëse nuk heq dorë, o Nuh, - i thanë, - me siguri do të shtypesh me gurë”.
Ata i thanë: “O Nuh! Nëse nuk heq dorë (nga ajo që mëson), do të gurëzohesh (do të mbytesh me gurë)”.
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِى كَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾
(Nuhu) tha: “O Zoti im, me të vërtetë, populli im më konsideron për gënjeshtar,
“O Zot, - tha, - populli im më quan gënjeshtar.
Ai tha: “O Zoti im, populli im më pandeh gënjeshtar.
فَٱفْتَحْ بَيْنِى وَبَيْنَهُمْ فَتْحًۭا وَنَجِّنِى وَمَن مَّعِىَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٨﴾
andaj, Ti – gjyko mes meje dhe atyre, dhe më shpëto mua e besimtarët që janë me mua!”
Andaj Ti gjykona mua dhe ata, dhe më shpëto, mua me besimtarët që janë me mua!”
Pra Ti me drejtësinë tënde gjyko ndërmjet meje dhe atyre dhe më shpëto mua dhe besimtarët që janë me mua!”
فَأَنجَيْنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِى ٱلْفُلْكِ ٱلْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾
Dhe, Na, e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në barkën (e ngarkuar) plotë,
Dhe Ne e shpëtuam atë dhe kush ishte me të ngarkuar në anije,
Andaj Ne e shpëtuam atë dhe të gjithë ata që ishin me të në anijen e mbushur plot.
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ ٱلْبَاقِينَ ﴿١٢٠﴾
e pastaj, të tjerët i fundosëm.
Pastaj i mbytëm në ujë ata që mbetën.
Mandej i mbytëm në ujë ata që betën pas tyre.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٢١﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë,
Për këtë ka argumente, por shumica prej tyre nuk besuan,
Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk ishin besimtarë.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٢٢﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
Kurse Zoti yt është, vërtet i fuqishëm dhe mëshirëplotë.
S’ka dyshim se Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.
كَذَّبَتْ عَادٌ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾
Adi i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët.
Edhe Ad-i profetët i quajti gënjeshtarë.
Edhe populli Ad nuk i besoi të dërguarit.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾
Kur vëllai i tyre – Hudi, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
Kur Hudi, vëllau i tyre, u tha: “A s’i frikësoheni (All-llahut)?”
Kur vëllai i tyre, Hudi u tha: “A nuk frikësoheni?”
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌۭ ﴿١٢٥﴾
Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
Unë jam, me sigur, Profeti juaj,
Unë për ju jam i dërguar besnik.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٢٦﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni!
Andaj, keni frikë (dënimit të) All-llahut dhe më dëgjoni mua.
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٢٧﴾
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë.
Për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zotii botërave.
Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, e shpërblimi është vetëm prej Zotit të botëve.
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةًۭ تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾
A mos vallë në çdo kodrinë po ngritni ju godinë (përmendore), për t’u tallë (me kalimtarët),
E ju ngritni çudira në çdo maje kodre, e të tjerët i përqeshni,
A në çdo bregore ngritni ndonjë shtëpi (ndërtesë) sa për lojë?
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾
dhe ngritni pallate (luksoze), thuas edo të jetoni gjithmonë,
Dhe ngritni pallate sikur dot ë jetoni përjetë,
Dhe a i ndërtoni pallatet e fortifikura që të jeni përgjithmonë?
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿١٣٠﴾
e kur dënoni, dënoni si absolut?
Por kur dënoni, dënoni si mizor.
E kur rrëmbeni, rrëmbeni mizorisht.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٣١﴾
Andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua,
Pra, kinie frikë All-llahun dhe në dëgjoni mua!
وَٱتَّقُوا۟ ٱلَّذِىٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿١٣٢﴾
Dhe, druani Atij, i cili u ka dhuruar juve ato që i dini:
Frikësohuni atij, i cili u pajis me çka e dini vet,
Kinie frikë Atë që u pajisi me çka e dinit vet.
أَمَدَّكُم بِأَنْعَٰمٍۢ وَبَنِينَ ﴿١٣٣﴾
e dhuron juve baqëti (pasuri) dhe fëmijë,
U jep gjë të gjallë dhe djem,
U pajisi me mjete gjallërimi e me djem.
وَجَنَّٰتٍۢ وَعُيُونٍ ﴿١٣٤﴾
edhe kopshtije edhe burime.
Edhe kopshte e kroje.
Me kopshte e me burime uji.
إِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍۢ ﴿١٣٥﴾
Unë, me të vërtetë, druaj për ju dënimin e Ditës së madhe”.
Unë, seriozisht, i frikësohem dënimit tuaj në Ditën e madhe”. –
Vërtet, unë i frikësohem dënimit tuaj në një ditë të madhe.
قَالُوا۟ سَوَآءٌ عَلَيْنَآ أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ ٱلْوَٰعِظِينَ ﴿١٣٦﴾
Ata thanë: “Për ne, është njëlloj – na këshillove ti (neve), ose nuk na këshillove.
Ata i thanë: “Ne njëlloj e kemi, këshillove ti apo jo”.
Ata thanë: “Për ne është krejt një, si na këshillove, si nuk na këshillove!”
إِنْ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾
Këto janë vetëm doket e popujve të lashtë,
Kështu ishte edhe me popujt e lashtë,
Kjo (që na këshillon ti) nuk është tjetër vetëm se traditë (mitesh) të popujve të lashtë.
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾
e ne nuk do të jemi të dënuar”.
Dhe ne nuk do të jemi të dënuar.
Se ne nuk kemi për t’u dënaur.
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَٰهُمْ ۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٣٩﴾
Ata – e konsideruan gënjeshtar atë (Hudin), andaj Ne i shkatërruam ata. Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë,
Ata vazhduan të trajtojnë si gënjeshtar, andaj ne i shfarosëm. Ky është një mësim, por shumica prej tyre nuk ishin besimtarë,
Dhe ashtu ata e trajtuan atë (Hudin) gënjeshtarët, e Ne atëhere i shkatërruam. Edhe ky është një fakt, po shumiza e tyre nuk besuan.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
Kurse Zoti yt është, vërtet, i fuqishëm dhe i mëshirshëm.
Vëretet, Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.
كَذَّبَتْ ثَمُودُ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾
Dhe Themudi i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët.
Edhe Themudi profetët i ka konsideruar rrenacakë.
Edhe kabilja Themud nuk i besoi të dërguarit.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
Kur vëllai i tyre – Salihu, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
Kur vëllau i tyre, Salihu, u tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut)?
Kur vëllai i tyre, Salihu u tha: “A nuk frikësoheni?”
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌۭ ﴿١٤٣﴾
Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
Unë jam për ju, pa dyshim, Profet i vërtetë;
Unë për ju jam i dërguar besnik.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾
andaj, druani Perëndisë dh bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Prandaj frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua!
Andaj, kinie frikë (dënimin e) e All-llahut dhe mua më dëgjoni!”
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٤٥﴾
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë.
për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë Zoti i përbotshëm.
Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, shpërblimi im është vetëm prej Zotit të botëve.
أَتُتْرَكُونَ فِى مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ ﴿١٤٦﴾
Vallë, a mendoni ju – se do të lëheni këtu të sigurtë,
A do të mbeteni këtu të sigurtë,
A jeni të sigurt se do të mbeteni në këtë që jeni (përgjithmonë)?
فِى جَنَّٰتٍۢ وَعُيُونٍۢ ﴿١٤٧﴾
në kopshtije dhe pranë burimeve,
Në kopshte dhe ndër kroje e burime,
Në kopshte e në burime.
وَزُرُوعٍۢ وَنَخْلٍۢ طَلْعُهَا هَضِيمٌۭ ﴿١٤٨﴾
në të lashta dhe palme hurmesh, me frute të shijshme?
Në toka të mbjellura, pemishte me fryte të pjekura.
Edhe në të mbjella, e me hurma me frutat e tyre të freskët.
وَتَنْحِتُونَ مِنَ ٱلْجِبَالِ بُيُوتًۭا فَٰرِهِينَ ﴿١٤٩﴾
E, ju po gdhendni shtëpitë në male me mjeshtri të shkathët,
Ju me mjeshtëri të rrallë latoni shtëpi në kodra.
Dhe ju me mjeshtëri po ndërtoni shtëpi nëpër kodra shkëmbore.
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje,
Pra, frikësohuni All-llahut dhe më dëgjoni mua!
Pra, kini frikë All-llahun e më dëgjoni mua.
وَلَا تُطِيعُوٓا۟ أَمْرَ ٱلْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾
dhe mos dëgjoni urdhërat e atyre që e teprojnë në të keqe,
E mos dëgjoni urdhërat e atyre që i teprojnë të këqiat,
E mos shkoni pas atyre që janë të pa frenuar (që e teprojnë me vepra të këqia).
ٱلَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾
të cilët bëjnë ngatërresa në Tokë, e nuk përmirësojnë (asgjë)”.
Të cilët në tokë nuk bëjnë mirë, por, sjellin shkatërrim”.
Të cilët në tokë bëjnë shkatërrime, nuk bëjnë mirë.
قَالُوٓا۟ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾
Ata thanë: “Ti je vetëm njeri – nga të magjepsurit;
Ata i thanë: “Ti je vetëm një i magjepsur.
Ata i thanë: “Ti je vetëm i magjepsur”.
مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌۭ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿١٥٤﴾
ti je vetëm njeri – ashtu si ne, andaj na sjell një mrekulli, nëse thua të vërtetën!”
Ti je njeri, si edhe ne; prandaj sillna një mrekulli nëse je i sinqertë”.
Ti nuk je tjetër vetëm se njeri sikurse edhe ne, e nëse e thua të vërtetën, sille pra ndonjë argument!”
قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٌۭ لَّهَا شِرْبٌۭ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍۢ مَّعْلُومٍۢ ﴿١٥٥﴾
(Salihu) tha: “Ja, kjo është devja (dokument), - për të ka pije (uji) në ditë të caktuara; e për ju – në ditë tjetër të caktuar,
“Qe, kjo është deveja, - tha ai, - në ditë të caktuar do të pijë ajo edhe ju,
Ai tha: “Ja, kjo është devja, kjo do të pijë (ujë) në një ditë të caktuar, kurse ju në një ditë tjetër (jo për një ditë).
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٍۢ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍۢ ﴿١٥٦﴾
dhe mos i bëni kurrfarë të keqe asaj, se ju godet dënimi i Ditës së madhe!
Dhe mos i bëni asnjë të keqe që t’iu përfshijë edhe juve vuajtja e Ditës së madhe!”
Dhe kësaj të mos i bëni ndonjë të keqe, se do t’ju godasë dënimi i ditës së madhe!”
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا۟ نَٰدِمِينَ ﴿١٥٧﴾
Por, ata – e therrën atë, e pastaj u penduan,
Mirëpo, ata e therrën atë e pastaj u penduan,
Po ata e therrën atë, madje u penduan (nga frika).
فَأَخَذَهُمُ ٱلْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾
dhe i goditi dënimi ata. Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë,
Por dënimi i përfshiu. Kjo, vërtet, është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan,
Por ata i zuri ai dënimi i premtuar. Edhe në këtë ka argument, por shumica e tyre nuk u bënë besimtarë.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
Kurse Zoti yt është, me të vërtetë, i fortë dhe i mëshirshëm.
Vërtet Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٦٠﴾
Populli i Lutit i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët.
Edeh populli i Lutit profetët i quante gënjeshtarë.
Populli i Lutit të dërguarit i konsideroi gënjeshtarë.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾
Kur vëllai i tyre – Luti, u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
Kur u tha vëllau i tyre, Luti: “A s’i frikësoheni All-llahut”?
Kur vëllai i tyre, Luti i tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut)?”
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌۭ ﴿١٦٢﴾
Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
Unë jam me siguri Profeti juaj,
Unë jam i dërguar i juaj, jam i besueshëm!
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٦٣﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Prandaj frikësouni All-llahut dhe dëgjomëni mua!
Pra, kini frikë (dënimin) All-llahun dhe më dëgjoni mua!
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦٤﴾
Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë.
për këtë nuk kërkoj prej jush kurrfarë shpërblimi. Mua do të më shpërblejë Zoti i botërave.
Unë krkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është te Zot i botëve.
أَتَأْتُونَ ٱلذُّكْرَانَ مِنَ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦٥﴾
Vallë, ju – pos botës tjetër, u qaseni mashkujve,
A ju, veç tërë botës, çoni dashur me meshkuj,
(Të mjerët ju) A shkoni pas meshkujve të kësaj bote.
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَٰجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾
e i leçitni gratë tuaja, të cilat Zoti i juaj i ka krijuar për ju? Ju, me të vërtetë, jeni popull që kaloni çdo kufi të së keqes”.
E gratë tuaja, që Zoti juaj i krijoi për ju, i lini anash? Ju jeni popull që kaloni çdo kufi”,
E gratë tuaja i leni anash, të cilat Zoti juaj i krijoi për ju! Por ju jeni një popull që kaloni çdo kufij!”
قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُخْرَجِينَ ﴿١٦٧﴾
Ata thanë: “Nëse nuk tërhiqesh nga këto, o Lut, me siguri do të jesh i dëbuar”.
Ata i thanë: “Nëse nuk heq dorë, o Lut, me siguri do të jesh i përzënë”.
Ata i thanë: “O Lut, nëse nuk pushon (nga kjo që na thua), me siguri do të jesh i dëbuar prej nesh!”
قَالَ إِنِّى لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلْقَالِينَ ﴿١٦٨﴾
(Luti) tha: “Unë, me të vërtetë, neveritem për atë që bëni ju!
“Unë, - tha, - jam prej urrejtësve të veprimeve tuaja.
Ai tha: “Unë jam kundër veprimit tuaj!
رَبِّ نَجِّنِى وَأَهْلِى مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾
O Zoti im, më shpëto (nga dënimi), mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!”
“O Zot, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që bëjnë ata!”
Zoti im, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që ëjnë ata!”
فَنَجَّيْنَٰهُ وَأَهْلَهُۥٓ أَجْمَعِينَ ﴿١٧٠﴾
Dhe Ne – e shpëtuam atë dhe familjen e tij – të gjithë,
Dhe ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij,
Ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij,
إِلَّا عَجُوزًۭا فِى ٱلْغَٰبِرِينَ ﴿١٧١﴾
pos plakën (gruas së Lutit, e cila mbeti) me të tjerët,
Përveç plakës e cila mbet me ata,
Përpos një plake (gruas së tij) që mbeti me atë (në dënim).
ثُمَّ دَمَّرْنَا ٱلْءَاخَرِينَ ﴿١٧٢﴾
e pastaj, të tjerët i shkatërruam
E pastaj të tjerët i shfarosëm.
E më pas i zhdukëm ata të tjerët.
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًۭا ۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلْمُنذَرِينَ ﴿١٧٣﴾
dhe në ta lëshuam shi (të tmerrshëm – gurësh), e sa shi i shëmtuar që është ai, për ata që janë paralajmëruar!
U lëshuam një shi, shi i tmerrshëm për ata të cilëve u është tërhequr vërejtja;
E Ne u lëshuam atyre një shi të jashtëzakonshëm (gurë nga qielli), e sa i keq ishte ai shi për ata të cilëve iu pat tërhequr vërejtja.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٤﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë,
Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan.
Edhe në këtë kishte argument (për të mbledhur mend), po shumica e tyre nuk qenë besimtarë.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٧٥﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
Ndërkaq Zoti yt është i mëshirshëm dhe fuqiplotë.
E Zoti yt, padyshim është Ai i plotfuqishmi dhe i mëshirëshëmi.
كَذَّبَ أَصْحَٰبُ لْـَٔيْكَةِ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٧٦﴾
(Edhe) banorët e Ejketit – i konsideronin gënjeshtarë pejgamberët.
Edhe banorët e Ejkës profetët i trajtonin gënjeshtarë.
Edhe populi i Ejkës të dërguarit i konsiderojnë gënjeshtarë.
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾
Kur Shuajbi, u tha atyre: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
Kur u tha Shuajbi: “Si nuk frikësoheni?
Kur Shuajbi atyre u tha: “a nuk ruheni?”
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌۭ ﴿١٧٨﴾
Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
Unë jam, pa mëdyshje, Profet i vërtetë,
Unë jam i dërguar te ju, jam i besueshëm!
فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٧٩﴾
andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
Prandaj, frikësohuni All-llahut dhe dëgjomëni mua!
Pra kini frikë (dënimin nga) All-llahun dhe më dëgjoni mua!
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٨٠﴾
Për këtë unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë.
Unë jam me siguri profet i juaj.
Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është prej Zotit të botëve!
۞ أَوْفُوا۟ ٱلْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا۟ مِنَ ٱلْمُخْسِرِينَ ﴿١٨١﴾
Plotësonie matjen dhe mos u bëni nga ata që mungojnë (në matje)
Peshoni drejt dhe mos e lini mangut!
Plotësoni matjen, e mos u bëni prej atyre që lënë mangu!
وَزِنُوا۟ بِٱلْقِسْطَاسِ ٱلْمُسْتَقِيمِ ﴿١٨٢﴾
dhe peshoni me terezi të drejtë,
Edhe në peshojë matni me drejtësi,
Dhe matni me peshojë (terezi) të saktë (precize).
وَلَا تَبْخَسُوا۟ ٱلنَّاسَ أَشْيَآءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا۟ فِى ٱلْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿١٨٣﴾
dhe mos ua pakësoni njerëzve gjërat e tyre, dhe mos bëni ngatërresa në Tokë,
As njerëzve mos ua cenoni të drejtat e tyre dhe mos bëni krime e shkatërrime në tokë,
Dhe ata leni mangu sendet e njerëzve, e mos bëni shkatërrime në tokë.
وَٱتَّقُوا۟ ٱلَّذِى خَلَقَكُمْ وَٱلْجِبِلَّةَ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٨٤﴾
dhe druani Atij, që u ka krijuar juve dhe gjeneratat e mëparshme!
Frikësohuni atij, i cili, u ka krijuar juve dhe popujt e lashtë!”
Frikësohuni Atij që u krijo juve dhe breznitë e para.
قَالُوٓا۟ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرِينَ ﴿١٨٥﴾
Ata thanë: “Ti je vetëm njeri – nga të magjepsuarit,
Ata i thanë: “Ti je vetëm një njeri i magjepsur”,
Ata thanë: “Sdyshim se ty të ka zënë magjia!”
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌۭ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلْكَٰذِبِينَ ﴿١٨٦﴾
edhe ti je – vetëm njeri, si ne. Na ty, me të vërtetë, të konsiderojmë gënjeshtar;
Edhe ti je njeri si ne; dhe për ne ti je, vërtet, gënjeshtar,
Ti nuk je tjetër, por njeri si edhe ne, dhe ne nuk të konsiderojmë tjetër vetëm se gënjeshtarë!
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًۭا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿١٨٧﴾
andaj, lëshoje mbi ne – një copë nga qielli (si dënim) nëse thua të vërtetën!
Por ti nëse flet të vërtetën lëshona nga qielli një dënim!”
E nëse je nga të vërtetit, atëherë lëshoje mbi ne një copë nga qielli (si dënim)!
قَالَ رَبِّىٓ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾
(Shuajbi) tha: “Zoti im, di më së miri atë që punoni ju”.
Zoti im tha, - e di mirë se ç’bëni ju!
Ai tha: “Zoti im e di më së miri për atë që ju veproni!”
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ ٱلظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾
Dhe, ata vazhduan ta përgënjeshtrojnë atë, e i goditi ata dënimi i resë (së tmerrshme), me të vërtetë, ky ishte dënimi i një Ditës së madhe.
Dhe ata vazhduan ta trajtojnë si gënjeshtar, prandaj i përfshiu dënimi nga retë; ai dënim ishte një ditë e tmerrshme.
Dhe ata e përgënjeshtruan ate, andaj i goditi dënimi i hijes. Vërtet, ai ishte dënimi i një dite të llahtarshme.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۭ ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾
Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë,
Ky është mësim, por shumica prej tyre nuk besuan,
Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk u bënë besimtarë.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٩١﴾
e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
Kurse Zoti yt është, vërtetë, i Gjithfuqishëm dhe Mëshirëplotë.
E Zoti yt, pa dyshim është Ai i plotfuqishmi dhe i mëshirshmi.
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٩٢﴾
Dhe me të vërtetë, ai (Kur’ani), është Shpallja e Zotit të gjithësisë,
Kur’ani është, pa dyshim, shpallje e Zotit të gjithë botërave
E edhe ai (kur’ani) është shpallje (zbritje) e Zotit të botëve.
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلْأَمِينُ ﴿١٩٣﴾
atë e ka sjellë Shpirti i besueshëm (Xhebraili)
E solli i besuari Xhebrail
Atë e solli shpirti besnik (Xhibrili).
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلْمُنذِرِينَ ﴿١٩٤﴾
në zemrën tënde që të bëhesh nga ata që paralajmërojnë,
Në zemrën tënde, të bëhesh thirrës, lajmëtar,
(E solli) në zemrën tënde, për të qenë ti prej atyre që tërheqin vërejtjen (pejgamber).
بِلِسَانٍ عَرَبِىٍّۢ مُّبِينٍۢ ﴿١٩٥﴾
në gjuhën e qartë arabe.
Në një gjuhë të qartë arabe.
(Të shpallëm) Me gjuthëtë kulluar arabe.
وَإِنَّهُۥ لَفِى زُبُرِ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٩٦﴾
Dhe, me të vërtetë, ai (Kur’ani) është përmend në librat e (pejgamberëve) të mëparshëm, -
Ai është përmendur në librat e profetëve të mëparshëm.
Dhe se ai (Kur’ani) është i përmendur edhe në librat e mëparshëm.
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ ءَايَةً أَن يَعْلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُا۟ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿١٩٧﴾
vallë, a nuk ka qenë dëshmi për ta (ajo) – atë që e kanë ditur dijetarët e bijve të Israelit?
Vallë! A nuk iu mjafton atyre fakti se për këtë dinë dijetarët izraelitë?
A nuk ishte për ata (për jobsimtarët mekas) argument, se atë e dinin dijetarët (ulemaja) e beni israilëve?
وَلَوْ نَزَّلْنَٰهُ عَلَىٰ بَعْضِ ٱلْأَعْجَمِينَ ﴿١٩٨﴾
E, sikur t’ia shpallnim atë (Kur’anin) edhe ndonjë joarabi,
Po t’ia shpallim edhe ndonjë tjetri joarab,
E sikur t’ia shpallin atë (Kur’anin) ndonjë joarabi,
فَقَرَأَهُۥ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا۟ بِهِۦ مُؤْمِنِينَ ﴿١٩٩﴾
e t’jua lexonte ai – ata përsëri nuk do të kishin besuar.
E ai t’ua lexojë, atyre, prapë ata nuk do t’i besonin.
e ai t’ua lexonte atyre, ata nuk do t’i besonin atij.
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَٰهُ فِى قُلُوبِ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٢٠٠﴾
Ja kështu, Na – ua kemi shpie (mohimin) në zemrat e mëkatarëve,
Ja, ashtu ne e fuqim në zemrat e mëkatarëve.
Dhe kështu, Ne u futëm atë (dyshimin) në zemrat kriminelëve,
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ ﴿٢٠١﴾
ata, nuk do të besojnë atë, përderisa të mos e shijojnë dënimin e dhembshëm,
Ata nuk do të besojnë në të derisa nuk përjetojnë dënimin e padurueshëm,
E ata nuk i besojnë atij (Kur’anit) derisa ta shohin dënimin e dhembshëm,
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةًۭ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾
e do t’ju vie (dënimi) atyre papritmas, e ata nuk do ta hetojnë (ardhjen e dënimit),
Që do t’u vijë papritmas, atëherë kur ata nuk e presin,
Dhe t’ju vijë befas, duke mos e hetuar.
فَيَقُولُوا۟ هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾
e do të thonë: “A do të na jepet afat?”
Dhe do të thonë: “A do të kemi pak afat”?
e atëherë të thonë: “A thua do të na jepet afat?”
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾
A mos vallë, ata – po e shpejtojnë dënimin Tonë!?
A e shpejtojmë dënimin tonë,
E si ata kërkojnë shpejtimin e dënimit tonë (kur ithanë pejgamberit sillnie dënimin).
أَفَرَءَيْتَ إِن مَّتَّعْنَٰهُمْ سِنِينَ ﴿٢٠٥﴾
E, çka mendon ti, nëse Ne u japim atyre, që të kënaqen disa vjet,
A e pe, po nëse i lëmë edhe ca vite të tëra,
Po më thuaj se edhe nëse Ne u jpim të jetojnë vite me rradhë,
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُوا۟ يُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾
e pastaj, t’i godet ata, ajo që u është premtuar (dënimi),
E pastaj t’i gjejë ajo me çka u kërcënohet,
e pastaj t’u vijë atyre ajo me çka u tërhiqet vërejtja,
مَآ أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا۟ يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾
nuk do t’ju vlejë asgjë atyre, ajo, me të cilën janë kënaqur.
Çka do të kenë dobi nga ato kënaqësi të jetës.
çka do t’u vlejë atyre ajo jetë që gëzuan?
وَمَآ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾
E, Ne – nuk e kemi shkatërruar asnjë vendbanim e që të mos ketë pasur paralajmërues –
Ne nuk kemi shembur asnjë fshat para se t’u vijnë ata të cilët u kanë tërhequr vërejtjen,
Ne nuk kemi ndëshkuar asnjë fshat (vendbanim), e ai të mos ketë pasur pejgamber.
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٢٠٩﴾
këshillë për ta (që të kthehen në rrugën e drejtë); e Ne – nuk kemi qenë të padrejtë.
T’ua përkujtojmë; Ne nuk kemi qenë mizorë.
Që ju përkujtojë (përfundimin e punës së keqe). Ne nuk bëmë të padrejtë.
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ ﴿٢١٠﴾
Atë (Kur’anin) nuk e kanë sjellë djajtë,
Kur’anin nuk e sjellin djajtë,
Atë (Kur’anin) nuk e sollën djajt (si fallin falltorëve).
وَمَا يَنۢبَغِى لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾
as që u përket ai – atyre, as që mundën atë,
Nuk ta merr mednja që ta bëjnë ata këtë. Ata s’kanë mundësi.
Atyre as nuk u takon e as që kanë mundësi.
إِنَّهُمْ عَنِ ٱلسَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾
ata (djajtë), me të vërtetë, janë të larguar nga të dëgjuarit (e Shpalljes).
Ata nuk munden assesi as ta dëgjojnë.
Pse ata jnë të penguar edhe për ta dëgjuar!
فَلَا تَدْعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾
Andaj, pos Perëndisë mos adhuro tjetër zot, e të bëhesh nga ata që do të dënohen!
Përveç All-llahut, prandaj, mos iu lut tjetër Zoti e të jesh nga ata që do të jenë të maltretuar!
Pra, përpos All-llahut, mos lut zot tjetër e të bëhesh prej të dënuarëve.
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ ٱلْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾
Dhe, paralajmëroje farefisin tënd më të afërm,
Tërheqi vërejtjen familjes sate më të afërt,
Dhe tërhiqju vërejtjen farefisit tënd më të afërt.
وَٱخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾
dhe bënu i butë ndaj besimtarëve, që të pasojnë ty!
Dhe jij më i afërt ndaj besimtarëve që të pasojnë!
E të jeshë i butë ndaj besimtarëve që të pranuan ty.
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّى بَرِىٓءٌۭ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾
E, nëse nuk të dëgjojnë ty, thuaju: “Unë jam i pastër nga ato që punoni ju”.
Po nëse nuk të dëgjojnë, ti thuaju: “Unë s’kam asgjë me ato çka veproni ju”,
E nëse ata (jobesimtarët) të kundërshtojnë, ti thuaj: “Unë jam i pastër nga ajo që punoni ju”.
وَتَوَكَّلْ عَلَى ٱلْعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ ﴿٢١٧﴾
Dhe, mbështetu në të Plotëfuqishmin dhe Mëshiruesin,
dhe ki mbështetje në të Fuqishmin, të Gjithmëshirshmin,
Dhe mbështetu në të plotfuqishmin, Mëshiruesin.
ٱلَّذِى يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾
i cili të sheh kur ti rri në këmbë (në namaz)
I cili të sheh kur ngrihesh,
I cili të sheh kur të ngritesh në këmbë.
وَتَقَلُّبَكَ فِى ٱلسَّٰجِدِينَ ﴿٢١٩﴾
dhe (i cili sheh) përkuljen tënde në mesin e atyre që bëjnë sexhde,
Të kryesh faljne, namazin, me të tjerët
(E të sheh) Edhe lëvizjen tënde në mesin e atyre që falen.
إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾
sepse, Ai – me të vërtetë, i dëgjon të gjitha dhe di të gjitha.
Sepse, Ai, vërtet, sheh dhe dëgjon çdo gjë.
Në të vërtetë, Ai është dëgjuesi, i dijshmi.
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ ﴿٢٢١﴾
A doni t’ju tregoj se kujt i vjen djalli?
A t’iu tregoj unë se kujt i vijnë djajtë?
A t’u tregojj unë se kujt i vijnë djajt?
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍۢ ﴿٢٢٢﴾
Ata, i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari,
Ata i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari.
Ata i vijnë çdo gënjeshtari mëkatari.
يُلْقُونَ ٱلسَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَٰذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾
ata përgjojnë, - e të shumtën (e rasteve) janë gënjeshtarë.
Ata përgjojnë dhe më së shumti gënjejnë,
(U vijnë) Dhe hedhin dëgjimin, shumica e tyre gënjejn.
وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلْغَاوُۥنَ ﴿٢٢٤﴾
E, vjershëtarët – i pasojnë të humburit.
Kurse poetët, ata kanë ithtarë të mbyturit në mëkate.
E për sa u përket poeteve (që Muhammedi nuk është i tillë), ata i ndjekin të humbrit (nga e vërteta).
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِى كُلِّ وَادٍۢ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾
Vallë, a nuk sheh ti, që ata bredhin në çdo luginë (lëshohen në gjithëfare lloj bisedash)
A nuk sheh se ata bredhin luginave.
A nuk sheh se ata hidhen në çdo anë (sa lavdërojnë, sa përqeshin).
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾
dhe që flasin atë që nuk e punojnë,
Flasin atë çka s’e bëjnë
Dhe ata janë që flasin atë çka nuk punojnë.
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُوا۟ ٱللَّهَ كَثِيرًۭا وَٱنتَصَرُوا۟ مِنۢ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا۟ ۗ وَسَيَعْلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓا۟ أَىَّ مُنقَلَبٍۢ يَنقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾
pos atyre (vjershëtarëve) që kanë besuar, që punojnë vepra të mira, e përmendin shumë Perëndinë e që ndihmohen – pasi u është bërë padrejtësi. E, me të vërtetë, zullumqarët – do ta dinë se në çfarë mundimi do të kthehen (pas vdekjes).
Me përjashtim të atyre që besojnë dhe vepra të mira punojnë, dhe që e përmendin All-llahun shpesh, dhe dalin ngadhnjimtar pas padrejtësisë që u bëhet. Mizorët do të marrin vesh se në çfarë humnere po hyjnë.
Me përjashtim të atyre që besuan, bënë vepra të mira, që e përmendën shumë All-llahun dhe që u mbrojtën pasi që atyre iu bë e padrejtë. E ata që bënë zullum do ta kuptojnë se ç’përfundim i shkojnë (ç’dënim të ashpër ose ç’vendi në Xhehennem do t’i nënshtrohen).