English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah The reality [Al-Haaqqa] in Albanian
ٱلْحَآقَّةُ ﴿١﴾
Çasti i të vërtetës!
Momenti i fundit,
Momenti i katastrofës së përgjithshme (kijameti).
مَا ٱلْحَآقَّةُ ﴿٢﴾
Çka është Çasti i të vërtetës?
Ç’është momenti i fundit i (pashmangshëm),
ç’është kijameti?
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْحَآقَّةُ ﴿٣﴾
Kush ta shpjegon ty (plotësisht) Çastin e të vërtetës (Kijametin)?
Çka të tregon se ç’është momenti i fundi?
çka të mësoi ty se ç’është kijameti?
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌۢ بِٱلْقَارِعَةِ ﴿٤﴾
Themudi dhe Adi e kanë përgënjeshtruar Kijametin,
Themud dhe Ad e përgënjeshtruan shkatërrimin e botës,
Themudi dhe Adi përgënjeshtruan tronditjen (kijametin).
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا۟ بِٱلطَّاغِيَةِ ﴿٥﴾
e populli i Themudit është shkatërruar me një ulurimë (britmë) të madhe temrruese,
Prandaj Themud u shfaros me ushtimë,
Sa i përket Themudit, ata u shkatërruan me krismë të tmerrshme.
وَأَمَّا عَادٌۭ فَأُهْلِكُوا۟ بِرِيحٍۢ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍۢ ﴿٦﴾
e populli i Adit është shkatërruar me një furtunë të hatashme,
Kurse Ad është shfarosur me furtunë vërshëlluese,
Ndërsa Adi është shkatërruar me një erë të fortë, të pakufishme.
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍۢ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًۭا فَتَرَى ٱلْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍۢ ﴿٧﴾
të cilën Perëndia ua ka dërguar atyre shtatë netë dhe tetë ditë – parreshtur, e ku mund t’i vërejshe njerëzit e përmbysur si trungjet e hurmeve të kalbura,
Që e leshoi kundër atyre shtatë netë e tetë ditë pa ndërprerë dhe ke parë në te njerëz të lëvarur sikur trupa të trashë hurmash.
Atë Ai e lëshoi kundër tyre shtatë net e tetë ditë rresht, kur shihje njerëzit në to të rrëzuar si të ishi trupa hurmash të zgavëruara.
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٍۢ ﴿٨﴾
e, a po sheh mos ka mbetur kush prej tyre?
A e sheh, ka mbetur kush prej tyre?
A e sheh prej tyre ndonjë që ka mbetur?
وَجَآءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُۥ وَٱلْمُؤْتَفِكَٰتُ بِٱلْخَاطِئَةِ ﴿٩﴾
E, ka ardhur Faraoni, dhe ata para tij, si dhe populli (i Lutit), me gabime të mëdha
Edhe Faraoni dhe ata para tij, mëkatarë, kanë gabuar.
Erdhi faraoni dhe ata që ishin para tij si dhe të përmbysurit (fshatrat e popullit të Lutit), me punë të gabuara.
فَعَصَوْا۟ رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةًۭ رَّابِيَةً ﴿١٠﴾
dhe e kundërshtuan të dërguarin e Zotit të tyre, andaj Perëndia i ka dënuar ata me dënim të ashpër.
Dhe janë ngritur kundër Profetit të Zotit të vet, andaj Ai i dënoi me dënim të rëndë.
Ata kundërshtuan të dërguarin e Zotit të tyre, e Ai i dënoi ata me një dënim edhe më të madh (prej dënimeve të mëparshëm).
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلْمَآءُ حَمَلْنَٰكُمْ فِى ٱلْجَارِيَةِ ﴿١١﴾
Ne, kur vërshoi uji i madh, ju ngarkuam juve në anije,
Ne juve, kur u përmbyti uji, të tërëve u kemi bartë në anije,
Pasi që uji pat vërshuar, Ne ju bartëm në anije.
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةًۭ وَتَعِيَهَآ أُذُنٌۭ وَٰعِيَةٌۭ ﴿١٢﴾
për t’ju bërë këtë juve mësim dhe që të mbajnë mend veshët e atyre njerëzve (të dijshëm),
Për t’ua bërë atë si këshillë që do ta ruajë veshi që dëgjon
Për ta bërë atë (ngjarje) përkujtim për ju dhe për ta ruajtur atë veshët që janë përkujtues.
فَإِذَا نُفِخَ فِى ٱلصُّورِ نَفْخَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿١٣﴾
e kur të fryejë njëherë buria,
Dhe kur të fryhet në sur vetëm një herë.
E kur të fryhet në surë një e fryeme.
وَحُمِلَتِ ٱلْأَرْضُ وَٱلْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةًۭ وَٰحِدَةًۭ ﴿١٤﴾
e toka dhe malet të bartën e të copëtohen nga një shpërthim (eksplodim)
E toka me kodra të ngrihet edhe menjëherë të thërrmohen.
Dhe të ngrihen toka e kodrat e t’i mëshojnë njëra-tjetrës me një të goditur.
فَيَوْمَئِذٍۢ وَقَعَتِ ٱلْوَاقِعَةُ ﴿١٥﴾
atë ditë do të ngjajë Dita e Kijametit,
Atë ditë do të ndodhë momenti i fundit (kijameti).
Në aë kohë ndodh e vërteta (kijameti).
وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِىَ يَوْمَئِذٍۢ وَاهِيَةٌۭ ﴿١٦﴾
dhe do të çahet qielli, e atë ditë do të jetë i thyeshëm,
Edhe qielli do të çahet. Atëherë ai do të jetë i thyeshëm.
E qielli çahet, pse ai atë ditë është i raskapitur.
وَٱلْمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرْجَآئِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍۢ ثَمَٰنِيَةٌۭ ﴿١٧﴾
dhe engjëjt do të rrinë anëve të qiellit, kurse atë ditë – tetë grupe engjëjsh do ta mbajnë Arshin (fronin) e Zotit tënd.
Edhe engjujt, etë, atë ditë do të qëndrojnë në skaje të tij e përmbi vete do të bartin fronin e Zotit tënd.
Dhe engjëjt qëndrojnë në skajet (anët) e tij, e atë ditë, tetë (engjëj) e bartin mbi vete Arshin e Zotit tënd.
يَوْمَئِذٍۢ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌۭ ﴿١٨﴾
Atë ditë do të pyeteni (paraqiteni) ju, dhe asnjë fshehtësi e juaj nuk do të mbetët e pazbuluar:
Atë ditë do të jeni të eksponuar dhe asnjë fshehtësi juaja nuk mbetet e fshehtë.
Atë ditë ju do të ekspozoheni (para Zotit), duke mos mbetur fshehtë asnjë sekret juaji.
فَأَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقْرَءُوا۟ كِتَٰبِيَهْ ﴿١٩﴾
atij që i jepet libri i veprave të tij në dorën e djathtë, do t’ju thotë (të tjerëve): Qe, lexoni librin, tim;
Ai të cilit do t’i jipet libri në dorën e djathtë të tij, do të thotë: “Qe, lexomani librin tim!
Kujt t’i jepet libri i vet nga e djathta e tij, ai do të thotë: “O ju, qe, lexonie librin tim!”
إِنِّى ظَنَنتُ أَنِّى مُلَٰقٍ حِسَابِيَهْ ﴿٢٠﴾
unë kam qenë i bindur se do të paraqes llogari.
Unë kam menduar me kohë se do të jap llogari”.
Unë kam qenë i bindur se do të jap llogarinë time.
فَهُوَ فِى عِيشَةٍۢ رَّاضِيَةٍۢ ﴿٢١﴾
E, ai është në një jetë të këndshme,
dhe ai do të jetë fatlum,
Dhe ai atëherë është në një jetë të kënaqshme.
فِى جَنَّةٍ عَالِيَةٍۢ ﴿٢٢﴾
në një kopsht të mrekullueshëm,
Në një xhenet të lartë,
Në një Xhennet të lartë.
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌۭ ﴿٢٣﴾
frutet e të cilit janë të ulëta (afër duarve).
Frytet e të cilit varen mbi krye.
Pemët e tij i ka krejt afër.
كُلُوا۟ وَٱشْرَبُوا۟ هَنِيٓـًٔۢا بِمَآ أَسْلَفْتُمْ فِى ٱلْأَيَّامِ ٱلْخَالِيَةِ ﴿٢٤﴾
(Ju thuhet atyre): “Ju bafshin mirë ushqimi dhe pijet për veprat që keni punuar, në ditët e kaluara!”
Hani dhe pini, u bëftë mirë, sepse ju në ditët e kaluara e keni fituar këtë.
(E thuhet) Hani e pini shijshëm, ngase në ditët e kaluara ju e përgatitët këtë.
وَأَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيْتَنِى لَمْ أُوتَ كِتَٰبِيَهْ ﴿٢٥﴾
Atij që i jepet libri i veprave të tij në dorën e majtë, do të thotë: “Ah, mos të më ishte dhënë libri im,
Kurse ai të cilit libri i jipet në dorë të majtë, do të thotë: “Ku shtë ai fat të mos m’ishte dhënë fare libri.
Ndërkaq, kujt i jepen librat e veta nga e majta, ai thotë: “O i mjeri unë, të mos më jepej fare libri im.
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ﴿٢٦﴾
dhe mos të kisha ditur për llogarinë time,
Dhe të mos disha çfarë është llogaria ime.
Dhe të mos dijsha fare se çka është llogaria ime.
يَٰلَيْتَهَا كَانَتِ ٱلْقَاضِيَةَ ﴿٢٧﴾
Ah, të kisha qenë i vdekur (të mos isha ringjallur)!
Ku është ai fat të isha shporrur;
Ah, sikur të kishte qenë ajo (vdekja e parë) mbarim i amshueshëm për mua.
مَآ أَغْنَىٰ عَنِّى مَالِيَهْ ۜ ﴿٢٨﴾
Pasuria ime nuk më solli dobi,
Pasuria ime kurrgjë nuk më ndihmon
Pasuria ime nuk më bëri fare dobi.
هَلَكَ عَنِّى سُلْطَٰنِيَهْ ﴿٢٩﴾
dhe falimentoi fuqia ime!
E forca më ka humbur!”
U hoq prej meje çdo kompetencë imja.
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾
(e atyre u thuhet): “Kapni ata dhe lidhni në pranga,
Merrni dhe farkoni
U thuhet zebanive: Kapnie atë, vënja prangat!
ثُمَّ ٱلْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾
pastaj në skëterrë fërgoni,
Atë, pastaj digjne në zjarr,
Pastaj atë shtinie në Xhehennem...
ثُمَّ فِى سِلْسِلَةٍۢ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًۭا فَٱسْلُكُوهُ ﴿٣٢﴾
e mandej lidhni në zingjirë prej shtatëdhjetë kutësh,
E pastaj lidhne me zinxhirë të gjatë shtatëdhjetë kutë,
Mandej, lidhne atë me një zingjirë të gjatë shtatëdhjetë kutë.
إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٣٣﴾
sepse, ai, me të vërtetë, nuk ka besuar Perëndinë e Madhërueshëm,
Sepse ai nuk besonte në All-llahun e madh,
Pse ai ka qenë që nuk besoi All-llahun e madhëruar.
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلْمِسْكِينِ ﴿٣٤﴾
dhe nuk ka nxitur të ushqejë të varfërit e shkretë.
Dhe nuk ka kontribuar për t’u ushqyer varfnjaku.
Ai nuk nxiste për t’i ushqyer të varfërit.
فَلَيْسَ لَهُ ٱلْيَوْمَ هَٰهُنَا حَمِيمٌۭ ﴿٣٥﴾
Prandaj, ai, sot këtu, nuk ka mik të dashur,
prandaj, ai sot këtu nuk ka mi,
Ai sot nuk ka këtu ndonjë mik.
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍۢ ﴿٣٦﴾
as ushim tjetër, përpos qelbësirës;
As ushqim tjetër përveç të lanave,
As ushqim tjetër përveç të të shplarave.
لَّا يَأْكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلْخَٰطِـُٔونَ ﴿٣٧﴾
të cilin e hanë vetëm fajtorët (jobesimtarët).
Që nuk i han kush përveç mëkatarëve.
Që atë nuk e ha kush, pos mëkatarëve.
فَلَآ أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿٣٨﴾
E, Unë betohem me atë çka shihni ju,
Po betohem në atë që e shihni.
Pra Unë betohem në atë që e shihni!
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿٣٩﴾
dhe me atë që nuk shihni,
Ai është, njëmend, fjalë e shpallur e Profetit fisnik,
Edhe në atë që nuk e shihni!
إِنَّهُۥ لَقَوْلُ رَسُولٍۢ كَرِيمٍۢ ﴿٤٠﴾
me të vërtetë, ajo (Kur’ani) është fjala e shpallur Profetit të shenjtë,
Dhe në atë që nuk i shihni,
Se me të vërtetë ai (Kur’ani) është fjalë (e Zotit) që e lexon i dërguari i ndershëm.
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍۢ ۚ قَلِيلًۭا مَّا تُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾
e nuk është fjalë e poetit. Pak ju besoni,
Dhe nuk është fjalë e ndonjë poeti, por ju pak kush besoni!
Ai nuk është fjalë e ndonjë poeti, po ju nuk besoni.
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍۢ ۚ قَلِيلًۭا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿٤٢﴾
e as nuk është fjalë e ndonjë magjistari (falltori), pak po mendoni ju!
Dhe as fjalë të ndonjë magjistari, por ju pak mendoni.
Nuk është as fjalë e ndonji falltori, po ju nuk besoni.
تَنزِيلٌۭ مِّن رَّبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٤٣﴾
(Kur’ani) është i zbritur nga Zotii gjithësisë!
Është shpallje nga Zoti i botërave.
Është zbritje prej Zotit të botëve!
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ ٱلْأَقَاوِيلِ ﴿٤٤﴾
Sikur të kishte trilluar (Muhammedi) diçka prej fjalëve në llogari Tonë,
E sikur të shprehte lloj-lloj fjalësh për ne,
Sikur të trillonte ai (Muhammedi) për Ne ndonjë fjalë!
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِٱلْيَمِينِ ﴿٤٥﴾
Ne do ta kapnim atë ëpr dorën e djathtë,
Do ta kishim kapur për dorën e djathtë,
Ne do ta kapim atë me fuqinë Tonë.
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ ٱلْوَتِينَ ﴿٤٦﴾
dhe do t’ia prenim arterien e zemrës,
E pastaj do t’i pritnim damarin e qafës.
E pastaj do t’ia këputnim atij arterien e zemrës.
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَٰجِزِينَ ﴿٤٧﴾
dhe askush prej jush nuk do të mund ta mbronte prej këtij (dënimi).
Dhe askush prej jush nuk do të mund t’i ndihmojë.
Askush prej jush nuk do të mund të ndërhynte për mbrojtjen e tij.
وَإِنَّهُۥ لَتَذْكِرَةٌۭ لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾
Me të vërtetë, ai (Kur’ani), është, këshillë për ata që dëshirojnë zbatimin e urdhërave dhe të ruhen prej të këqiave,
Ai (Kur’ani) është mësim për të devotshmit,
Ai (kur’ani) është këshillë për të ruajturit.
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿٤٩﴾
por, Ne, me siguri, e dimë, që ka prej jush përgënjeshtrues.
Ndërsa ne e dimë me siguri se në mesin tuaj ka përgënjeshtarë,
S’ka dyshim se Ne dijmë që prej jush ka qe e përgënjeshtrojnë.
وَإِنَّهُۥ لَحَسْرَةٌ عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ ﴿٥٠﴾
Me të vërtetë, ai (Kur’ani), është, fatkeqësi për mohuesit,
Dhe ai është shkak i vuajtjes së mosbesimtarëve,
Ai (Kur’ani) njëmend do të jetë dëshprim për jobesimtarët.
وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلْيَقِينِ ﴿٥١﴾
por, ai (Kur’ani), padyshim, është e vërtetë e pamohueshme.
Kurse ai është e vërtetë e fortë,
Ai është e vërtetë bindëse!
فَسَبِّحْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلْعَظِيمِ ﴿٥٢﴾
Prandaj, falenderohu me emrin e Zotit tënd të Madhërueshëm.
Prandaj, ti lartëso emrin e Zotit tënd të madhërishëm!
Andaj, ti lartësoje nga të metat Zotin tënd të madhëruar!