English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah He Frowned [Abasa] in Albanian
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿١﴾
Ai (Muhammedi) u mrrol e u kthye (me fytyrë)
U vrenjt dhe ktheu shpinën
Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye.
أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾
ngase i erdhi pranë i verbëri.
Se i pat ardhur i verbëri.
Ngase atij i erdh i verbëri.
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ ﴿٣﴾
E kush të dëfton ty – ndoshta ai dëshiron të pastrohet (nga mëkatet),
Ku e di ti, ndoshta do të pastrohet.
E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet.
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ ﴿٤﴾
ose të këshillohet, e t’i sjell dobi atij këshillimi,
Ose të këshillohet dhe këshilla të jetë me dobi.
Apo do të këshillohet dhe këshilla do t’i bëjë dobi!
أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾
e atij që ësthë i pasur (e prezentohet si i panevojshëm për të besuar)
E kush është i pasur,
E ai që nuk ndien nevojë (për Zotin) pse ka pasuri,
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
atij po i kthehesh
Ti atë e pranon.
Ti atij i vë veshin (i drejtohesh)!
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
sepse, ti nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk don të pastrohet (të besojë);
Dhe nëse ai nuk pastrohet, ç’ke ti?
Po ti nuk ke përgjegjësi, pse ai nuk pastrohet.
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
e atij që të vjen ty duke nxituar (për këshillim)
Kurse ai që të vjen me vrap,
Ndërsa ai që nxiton dhe vjen te ti,
وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾
dhe ndien drojë
Ngase ai frikësohet,
Dhe meqë ai frikësohet,
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
e ti atë nuk po e merr në konsiderim.
E ti nuk ia vë veshin atij!
E ti nuk e zë asgjë (dhe nuk ia vë veshin fjalës së tij),
كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ ﴿١١﴾
Mos vepro ashtu! Ato janë këshilla,
Kurrsesi! (ashtu mos bën) Ajo është mësim.
Jo ashtu! Në të vërtetë këto janë këshilla.
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
e, kush të dojë, le të mësojë
Andaj kush do e merr atë mësim (Kur’anin).
Kush do merr mesim nga kjo (nga Kur’ani).
فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ ﴿١٣﴾
në faqet e (Kur’anit të) çmueshme
Është në fletë të respektuara,
Është këshillë në flet të çmueshme.
مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ ﴿١٤﴾
të lartësuara (të madhërueshme), të pastra,
Të lartësuara, të pastruara.
Me vlerë të lartë e të ruajtur.
بِأَيْدِى سَفَرَةٍۢ ﴿١٥﴾
me duart e shkruesve (engjëjve)
Në duar të ambasadorëve (engjujve);
Në duar të udhëtuesve (engjëjve udhëtues mes All-llahut e njerëzve).
كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ ﴿١٦﴾
të ndershëm dhe të drejtë.
Fisnikë e të pagabueshëm.
Të nderuar e të ruajtur.
قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
Mallkuar qoftë njeriu! Sa jomirënjohës që është ai!
Qoftë shkatërruar njeriu! Po sa mohues i madh është!
Qoftë mallkuar njeriu, sa mohues i fortë është ai!
مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
Prej çkahjes e krijoi Ai (Perëndia) atë (njeriun)?!
Prej çka e ka krijuar Ai?
Po prej çkafi e krijoi Ai atë?
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
Prej pikës së farës e krijoi dhe përgatiti për të çdo gjë të dobishme,
Nga pika e farës e ka krijuar dhe e ka aftësuar,
Atë e krijoi prej një pike uji dhe e përgatiti.
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
dhe pastaj ia lehtësoi rrugën (e lindjes),
Pastaj rrugën ia ka lehtësuar,
Pastaj atij ia lehtësoi rrugën.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
pas kësaj, (Ai) ia caktoi vdekjen dhe bëri që të varroset,
Pastaj e vdes dhe e varros
Mandej atë e bëri të vdesë dhe atij i bëri varr (të varrosët).
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
dhe, mandej kur të dojë Ai, e ringjallë.
Dhe kur do e ringjallë.
Pastaj kur të dojë Ai e ringjallë atë.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
Në të vërtetë! Ai – njeriu, ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!
Jo! Ende nuk e ka zbatuar çkai ka urdhëruar Ai.
Jo! Ai nuk zbatoi atë që urdhëroi Ai.
فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ ﴿٢٤﴾
Le të shikojë njeriu në ushqimin e vet:
Le të shikojë njeriu ushqimin e vet
Njeriu le të shikoje ushqimin e vet.
أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا ﴿٢٥﴾
Ne kemi derdhur ujëra (shira) të bollshme,
Ne e kemi njomë me shi të mjaftueshëm.
Ne lëshuam shi të mjaftueshëm.
ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا ﴿٢٦﴾
pastaj e kemi plasaritur tokën me çarje
Pastaj e plasarisim tokën dhe e çajmë,
Pastaj e çamë tokën sipas nevojës së bimës,
فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا ﴿٢٧﴾
dhe bëjmë që nga ajo të rriten drithërat,
Dhe në të rrisim drith,
Dhe bëmë që në të të mbijnë drithëra
وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا ﴿٢٨﴾
dhe rrushi e perimet,
Edhe rrush e tërfojë.
Edhe rrush e perime,
وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا ﴿٢٩﴾
dhe ulliri e palma,
Edhe ullinj dhe pemë,
Edhe ullinj e hurma,
وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا ﴿٣٠﴾
dhe kopshtet e dendura,
Edhe kopshte të dendura,
Edhe kopshte të dendura,
وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا ﴿٣١﴾
dhe pëmët e barishtet,
Edhe pemë dhe kullosa,
Dhe pemë e kullosa,
مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٢﴾
për ju dhe bagëtinë tuaj.
Për nevoja tuaja dhe kafshëve tuaja.
Si mjete gjallërimi për ju dhe për bagëtinë tuaj.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ ﴿٣٣﴾
E, kur të arrijë zëri i madh shurdhues, -
E kur të vijë ushtima shurdhuese:
E kur të vijë ushtima (krisma e kijametit);
يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾
në Ditën kur njeriu ikën nga vëllau i tij
Atë ditë kur njeriu ik nga vëllai i vet
Atë ditë njeriu ikën prej vëllait të vet,
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
dhe nga nëna e babai i tij
Edhe nga nëna edhe nga babai i vet,
Prej nënës dhe prej babait të vet,
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾
dhe nga bashkëshortja e fëmijët e tij;
Edhe nga shoqja e vet dhe djemt e vet,
Prej gruas dhe prej fëmjëve të vet.
لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾
atë Ditë, çdonjëri është i preokupuar me gjendjen e vetvetes,
Atë ditë secilit njeri do t’i mjaftojë çështja e vet.
Atë ditë secilit njeri i mjafton çështja e vet.
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ ﴿٣٨﴾
disa fytyra atë Ditë, shëndrisin,
Atë ditë disa fytyra do të jenë të ndritura,
Atë ditë do të ketë fytyra të shndritura,
ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ ﴿٣٩﴾
të qeshura, të gëzuara,
Të qeshura, të gëzuara,
Të buzëqeshura e të gëzuara.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ ﴿٤٠﴾
kurse disa fytyra, atë Ditë, pluhërosen,
Kurse disa fytyra atë ditë do të jenë të pluhrosura,
Atë ditë do të ketë edhe fytyra të pluhëruara,
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
errësira do t’i kaplojë,
Do t’i mbulojë terri i fortë.
Që i ka mbuluar errësira e zezë,
أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
këta janë jobesimtarët, të korruptuarit.
E ata janë mosbesimtarët e mbrapshtë.
E të tillët janë ata mohuesit, mëkatarët.