Surah Sad [Sad] in Albanian

Sad. Pasha Kur’anin e nderuar.

Ata që mohojnë janë arrogantë e mendjemëdhenj.

Sa popuj përpara atyre i kemi shfarorus! Ata u lutën për ndihmë, por ishte vonë.

Ata habiteshin që u erdh një njeri nga mesi i tyre t’u tërheqë vërejtjen dhe thanë mosbesimtarët: “Ky shtë magjistar rrenacak”.

A t’i bëjë zotërat një zot të vetëm? Kjo është, njëmend, punë shumë e çuditshme!

dhe paria e tyre u nisën: “Shkoni dhe me durim vazhdoni adhurimin e zotërve tuaj. Kjo është punë që na duhet”!

Ne për këtë nuk kemi dëgjuar as te popujt tjerë, kjo s’është gjë tjetër përveçse gënjeshtër e kurdisur:

“Mu atij, nga mesi ynë, t’i dërgohet Kur’ani!?” Ata dyshojnë në vërejtjen time pasiqë nuk e kanë shijuar dënimin tim.

Mos i kanë ata depotë e mëshirës së Zotit tënd, të Gjithfuqishmit dhe Bujarit?

A mos kanë pushtetin në qiej dhe në tokë dhe në çka ka ndërmjet tyre? Pra le të rreken me shkaqet!

Një ushtri komplotiste e cila atje do të jetë e munduar.

Edhe para tyre, populli i Nuhit dhe Ad edhe Faraoni, pronar i ndërtesave të mëdha, përgënjeshtruan,

Edhe Themud, edhe populli i Lutit, edhe banorët e Ejkes; ata janë aleatë (kundër profetëve).

Të gjithë ata i kanë përgënjeshtruar profetët dhe i goditi dënimi im.

Prandaj edhe këta nuk presin tjetër veçse një zë që nuk ka nevojë të përsëritet,

Dhe të thonë: “O Zoti ynë, shpejtona dënimin para ditës kur do të jepet llogari”.

Ti duro ata çkado që thonë dhe përkujtoje robin tonë Davudin, të bindur në fe, i cili përherë i drejtohej All-llahut.

Ne i kemi nënshtruar malet që bashkë me të të lartësojnë All-llahun në muzg dhe në agim.

Edhe shpendët e tubuar, të gjithë, atij i drejtohen.

Dhe ia përforcuam mbretërinë dhe i dhamë mençuri e aftësi të gjykojë.

A të arriti lajmi për të akuzuarit që e patën kaluar murin e faltores?

Kur hynë te Davudi dhe ai u frikësua prej tyre: “Mos u frikëso, i thanë. Ne jemi dy palë në konflikt. I kemi bërë dëm njëri-tjetrit, andaj ti na gjyko me drejtësi, mos iu shmang, dhe drejtona në rrugë të drejtë.

Ky miku im, i ka, me siguri nëntëdhjetë e nëntë dhen, kurse unë vetëm një, edhe për këtë më tha “ma je mua”! dhe në këtë më mundi.

“Njëmend ta ka bërë me të padrejtë me që ka kërkuar delën tënde t’ua bashkojë dhenve të veta. Shumë bashkëpunëtorë i bëjnë padrejtësi njëri-tjetrit, përveç atyre të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira, por të atillë ka pak”. Mirëpo Davudi e kuptoi se e kemi vënë në sprovë andaj kërkoi falje nga Zoti i vet, ra me fytyrë në tokë dhe u pendua.

Dhe ne atë ia falëm dhe ai njëmend është i afërt te Ne dhe ka pozitë shumë të mirë.

O Davud! Ne të kemi bërë mëkëmbës në tokë, prandaj gjyko me drejtësi te njerëzit dhe mos u jep pas ndjenjës se të shmangë nga rruga e All-llahut. Ata që shmangin prej rrugës së All-llahut, me siguri, i pret dënim i rëndë për shkak se kanë harruar ditën kur jepet llogaria.

Ne nuk i kemi krijura me pahir qiellin dhe tokën edhe çka ka ndërmjet tyre; ashtu mendojnë mosbesimtarët, por mosbesimtarët janë të mjerë në zjarr!

A mos do të veprojmë me ata, të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira, njëlloj si me ata që bëjnë ngatërresa në tokë, apo do të sillemi njëlloj me ata që i largohen mëkatit si me mëkatarët?

Librin që ta kemi shpallur është i bekuar që ata të mendojnë për argumentet e tij kurse ata që kanë mend, të nxjerrin mësim.

Ndërsa, Davudit i falëm Sulejmanin, njeri fantastik, dhe shumë është penduar,

Kur një mbrëmje iu paraqitën atij atllarë që rrinin në tri këmbë,

Ai th: “Unë shfaqa dashuri ndaj pasurisë sipas vërejtjes së zotëriut tim”; derisa humbën sysh.

“M’i ktheni ata!” dhe filloi t’i lëmojë kah qafa dhe këmbët.

Ne e vumë n sprovë Sulejmanin dhe e mbajtëm në post vetëm si figurë (të palëvizshme) e pastaj u shërua.

“O Zoti im, - tha: më fal dhe më dhuro pushtet që nuk do ta ketë askush përveç meje! Ti, me të vërtetë, shpërblen shumë!”

Dhe ne ia nënshtruam erën që të lëviste leht sipas urdhërit të tij dhe kah dëshironte ai,

Edhe djajtë, gjithfarë ndërtuesish dhe zhytësish.

Edhe të tjerë, mbërthyer në pranga.

Ky është shpërblimi ynë, e ti ose liroj ose mbaj, për këtë nuk jep llogari.

Ai është, njëmend, i afërt te Ne dhe ka pozitë shumë të mirë.

Dhe përkujtoje robin tonë Ejjubin, kur iu lut Zotit të vet: “Djalli më ka mbërthyer me mundime e lodhje!”

“Silli tokës me këmbë – ja ujë të ftohtë për larje e pije!”

Dhe nga mëshira jonë ia shpërblyem familjen e tij dhe të tjerët me ata, si mësim për të kuptueshmit.

Ti merre me dorën tënde një tufë thuprash dhe bjeri me të e betimin mos e prish! Ne e kemi ditur se ai është i durueshëm. Ka qenë njeri shumë i mirë, është penduar.

Përkujtoi edhe robërit tanë: Ibrahimin, Is-hakun e Jakubin. Të gjithë të bindur në fe dhe largpamës.

Ne ata i kemi pajisur me një virtyt, gjithmonë e kishin ndërmjent botën tjetër,

Dhe ata, njëmend, te Ne janë të zgjedhur nga njerëzit më të mirë.

Dhe kujtoje Ismailin dhe Eljesin edhe Dhulkiflin. Të gjithë janë nga më të mirët.

Ky është përkujtim, ndërsa ata që ruhen prej mëkateve kanë pozitë të mirë,

Kopshte të Adnit, me dyer të hapura për ata;

Aty do të pushojnë dhe do të disponojnë me pemë e pije të llojllojshme.

pranë tyre hyritë kokëulura, me moshë të njëjtë.

Kjo u premtohet për ditën kur jepet llogari,

Me të vërtetë ajo është dhunti e jona e pafund.

Ja, kaq! Kurse ata që bëjnë keq i pret pozitë edhe më e keqe.

Xhehennemi, ku do të digjen. Sa shtrojë e tmerrshme!

Ja, kaq! Pra, le të shijojnë ujin e valë dhe të qelbur.

Dhe mundime të tjera të ngjashme si këto të shumfishta.

Ky grumbull bashkë me ju do të hyjë në zjarr pa komoditet, me siguri do të digjen.

“Ju, - do t’u thonë ata – mos paçi qetësi! Ju na e keni përgatitur këtë. Sa vendbanime të tmerrshme!”

“O Zoti ynë, - do të thonë: - Kush na e bëri këtë, shufishoja vuajtjen në zjarr”,

Dhe do të thonë: “Çka u bë me njerëzit të cilët i konsideronim të këqinj që nuk i shohim,

dhe që i kemi përqeshur. Mos na kanë humbur sysh?”

Është e vërtetë e madhe se banuesit e xhehennemit do të polemizojnë ndërmjet vet.

Thuaj: “Unë vetëm tërheq vërejtjen, nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, të vetmit dhe të fortit.

Zot i qiejve dhe i tokës dhe i asaj që gjendet ndërmjet tyre, të fortit që falë shumë”.

Thuaj: “Ky është lajm i madh.

Kurse ju ia ktheni shpinën.

Unë nuk kam ditur kurrgjë për kundërshtimet e engjujve të madhërishëm,

Mua më shpallet vetëm që jam qortues i hapët”.

Kur Zoti yt u tha engjujve: “Unë jam krijues i njeriut nga balta,

E pasi e kam përsosur dhe i kam dhënë nga jeta ime, ju përuluni (bini në sexhde)!”

Engjujt, të gjithë së bashku, ranë në sexhde,

Përveç Iblisit; ai shfaqi mendjemadhësi dheu bë mosbesimtar.

“O Iblis, - i tha ai, - çka të pengoi që mos t’i përulesh atij të cilin e krijova vetë unë? A po bën mendjemadhësi apo tregon madhëri?”

“Jam më i mirë se ai – iu përgjigj ky – mua më krijove nga zjarri, kurse atë prej balte”.

“Atëherë, pra, largohu sish! – i tha Ai – ti je i mallkuar!

Mallkimi im do të përcjellë deri në ditën e gjykimit!”

“Zoti im – tha ai, - më jep afat deri atë ditë kur të ringjallen”

“Po, gjithsesi të jap afat, - i tha Ai,

Deri në ditën e caktuar”.

“Pasha madhërinë tënde – tha ai – me siguri të gjithë do t’i shpjerë në rrugë pa krye,

Përveç robërve të Tu të sinqertë nga mesi i tyre”.

“Është e vërtetë, - tha, - dhe të vërtetën e flas.

Gjithsesi do ta mbush ferrin me ty dhe gjithë ata që do të pasojnë ty së bashku”.

Thuaj: “Unë për këtë nuk kërkoj prej jush shpërblim dhe unë nuk jam artificial,

Ai është, pa dyshim, këshillë për tëra botërat.