Surah The winnowing winds [Adh-Dhariyat] in Albanian

Pasha erërat që ngrejnë shumë pluhur,

Dhe ata që bartin peshë,

Dhe ata të cilët notojnë lehtë,

Dhe përndajnë urdhëra,

Ajo që u premtohet, njëmend është e vërtetë,

Shpërblimi e dënimi do të ndodhin me siguri!

pasha qiellin me rrugë yjesh,

Ju nuk i keni fjalët më një,

Nga ai (besimi) është larguar kush është larguar,

U shkatërrofshin (lakmuesit)!

Të cilët janë mbytur në injorancë,

Pyesin: “Kur do të vijë dita e gjykimit?”

Atë ditë kur do të digjen në zjarr,

Shijone dëniminnnn tuaj – kjo është ajo që e keni kërkuar më shpejt.

Të devotshmit, me siguri, do të vendosen në kopshte dhe burime,

Do të marrin atë çka do t’u dhurojë Zoti i tyre, sepse ata më parë kanë qenë mirëbërës,

Vetëm pak, natën, kanë fjetur.

Kurse në agim janë lutur për falje të mëkateve,

Kurse në pasurinë e tyre kanë pjesë edhe ata që lypin edhe ata që nuk lypin.

Argumentet në tokë janë për të bindurit,

Si edhe në vet ju, a nuk e shihni?

Kurse në qiell keni furnizimin dhe atë që u premtohet.

Pasha Zotin e qiellit dhe të tokës, kjo është e vërtetë, ashtu siç është e vërtetë se ju flisni!

A të ka arritur rrëfimi për musafirët e nderuar të Ibrahimit,

Kur hynë dhe thanë: “Paqe!” Dhe ai u tha: “Paqe, o njerëz të panjohur!”

Dhe ai shkoi, pa u hutuar, te familja e vet dhe solli një viç të majmë,

Ua afroi dhe u tha: “A nuk hani?”

Dhe u dridh nga frika prej tyre “Mos u frikëso!”, i thanë, dhe e përgëzuan me një djalosh të dijshëm.

Kurse gruaja e tij u paraqit duke klithur e gërvishur fytyrën, “Vallë, a unë – tha një plakë shterpë!”

“Ashtu ka thënë Zoti yt, ithanë ata, Ai është i urtë dhe i gjithëdijshëm”.

“Po çka thuani ju o të deleguar?” – u tha (Ibrahimi),

“Ne jemi dërguar te një popull mizor” i thanë ata,

T’i mbulojmë ata me gurë – topa dheu,

I shenjuar te Zoti yt si teprues në të këqia”.

Dhe Ne, kush qe aty nga besimtarët, i nxorrëm,

Por aty gjetëm vetëm një shtëpi muslimane,

Dhe aty kemi lënë shenj për ata që frikësohen nga dënimi i padurueshëm.

Edhe te Musa, kur e dërguam te Faraoni me argumente të qarta,

E ai, duke shpresuar në forcën e vet, i ktheu shpinën dhe tha: “Është magjistar ose i marrë”!

Dhe e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe i hudhëm në det. Ai e pat merituar.

Edhe te Ad-i, kur mbi ta lëshuam erën shkatërruese,

Pranë çfarëdo sendi që kaloi, asgjë nuk kurseu, të gjithë i shndërroi në kalbësirë.

Edhe te Themudi, kur iu tha: “kënaquni edhe një kohë!”

Dhe u treguan kryelartë ndaj urdhërit të Zotit të vet, prandaj i përfshiu vetëtima që e panë me sytë e tyre,

Dhe nuk mundën as të ngrihen e as të mbrohen.

Edhe populli i Nuhit, shumë kohë më parë, ai, njëmend ishte një popull i mbrapsht.

Ne kemi ngritur qiellin me forcën tonë, por me të vërtetë mundemi edhe më tepër.

Edhe tokën e kemi shtruar – çfarë shtruesi i mirë!

Dhe prej çdo sendi kemi krijuar nga një çift, ndoshta do të mendoni.

“Prandaj, shpejtoni te All-llahu, unë nga ai jam (i dërguar) t’iu tërheq vërejtjen haptazi.

Dhe mos bëni tjetër Zot me All-llahun, unë jam nga ana e Tij t’iu tërheq vërejtjen haptazi!”

Dhe ashtu, as atyre më përpara nuk u ka ardhur asnjë profet e të mos thonë: “Është magjistar ose i marrë!”

Ose ia linin njëri-tjetrit me porosi. Jo, por ata janë njerëz që e kanë tepruar,

Prandaj hiqu sish se nuk do të qortohesh,

Dhe vazhdo e këshillo, se këshillimi, me të vërtetë, u bën dobi besimtarëve.

Kurse exhinët dhe njerëzit nuk i kam krijuar për tjetër vetëm se të më adhurojnë.

Nuk kërkoj prej tyre furnizim as që dëshiroj të më ushqejnë.

All-llahu është me të vërtetë furnizuesi më i madh, i fortë i pathyeshëm!

Ata të cilët kanë bërë mizori e kanë dënimin siç u takon shokëve të tyre, andaj le të mos më ngutin,