Main pages

Surah The Pen [Al-Qalam] in Albanian

Surah The Pen [Al-Qalam] Ayah 52 Location Maccah Number 68

نٓ ۚ وَٱلْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿١﴾

Nun. Pasha lapsin dhe atë çka shkruajnë,

مَآ أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍۢ ﴿٢﴾

Ti, me mëshirën e Zotit tënd, nuk je i marrë;

وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍۢ ﴿٣﴾

Ti me siguri do të kesh shpërblim të vazhdueshëm,

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍۢ ﴿٤﴾

Sepse ti je, me të vërtetë, me moral; të lartë.

فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿٥﴾

Do ta shohësh edhe ti, a edhe ata do ta shohin,

بِأَييِّكُمُ ٱلْمَفْتُونُ ﴿٦﴾

Cili prej jush është i marrë?

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ ﴿٧﴾

Zoti yt e di më së miri se kush ka devijur nga rruga e tij dhe Ai i di mirë të udhëzuarit.

فَلَا تُطِعِ ٱلْمُكَذِّبِينَ ﴿٨﴾

Prandaj mos i përfill përgënjeshtarët.

وَدُّوا۟ لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿٩﴾

Ata dëshirojnë që ti të gënjesh e të gënjejnë edhe ata.

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍۢ مَّهِينٍ ﴿١٠﴾

Prandaj, mos dëgjo asnjë betues të nënçmuar,

هَمَّازٍۢ مَّشَّآءٍۭ بِنَمِيمٍۢ ﴿١١﴾

Shpifës, që vetëm bart fjalët e huaja,

مَّنَّاعٍۢ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾

Penguesin për vepra të mira, mëkatmadhin,

عُتُلٍّۭ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ ﴿١٣﴾

Zemërprishurin madje edhe kopil,

أَن كَانَ ذَا مَالٍۢ وَبَنِينَ ﴿١٤﴾

Vetëm se ka pasuri dhe shumë djem.

إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٥﴾

E kur i kumtohen ajeet tona, thotë: “Këto janë legjenda të lashta!”

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾

Atë do ta shënojmë në hundë.

إِنَّا بَلَوْنَٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا۟ لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿١٧﴾

Ata i kemi vënë në sprovë, siç patëm vënë në sprovë pronarët e kopshtit kur u betuan se me siguri herët në agim do ta vjelin.

وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾

Por nuk thanë: “Në dashtë Zoti!”

فَطَافَ عَلَيْهَا طَآئِفٌۭ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَآئِمُونَ ﴿١٩﴾

Dher deri sa ata flinin, atë (kopshtin) e vizitoi një grup vizitorësh nga Zoti yt.

فَأَصْبَحَتْ كَٱلصَّرِيمِ ﴿٢٠﴾

Dhe gdhini i vjelur,

فَتَنَادَوْا۟ مُصْبِحِينَ ﴿٢١﴾

Ndërsa ata në agim e thërrisnin njëri-tjetrin,

أَنِ ٱغْدُوا۟ عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰرِمِينَ ﴿٢٢﴾

“hpejtoni te arat tuaja, nëse doni t’i vilni”!

فَٱنطَلَقُوا۟ وَهُمْ يَتَخَٰفَتُونَ ﴿٢٣﴾

Dheu nisën duke përshpëritur në mes veti,

أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا ٱلْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌۭ ﴿٢٤﴾

Sot kurrsesi mos t’iu hyjë aty ndonjë i varfër.

وَغَدَوْا۟ عَلَىٰ حَرْدٍۢ قَٰدِرِينَ ﴿٢٥﴾

Dhe shkuan, të vendosur përzbatimin (e asaj që thanë),

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوٓا۟ إِنَّا لَضَآلُّونَ ﴿٢٦﴾

Por kur e panë, thanë: “Ne paskeshim dështuar!”

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾

për më tepër edhe jemi dëmtuar (rjepur).

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾

Njëri, si mëi miri i tyre, tha: “A nuk ju kam thënë, përse nuk falenderoni?”

قَالُوا۟ سُبْحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٢٩﴾

“Qoftë lartësuar Zoti ynë – thanë, - ne pa dyshim kemi qenë mizorë”!

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۢ يَتَلَٰوَمُونَ ﴿٣٠﴾

Dhe pastaj filluan të qortojnë njëri-tjetrin.

قَالُوا۟ يَٰوَيْلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ ﴿٣١﴾

“Të mjerët ne! – thonin – Ne me të vërtetë kemi qenë të shfrenuar.

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًۭا مِّنْهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ ﴿٣٢﴾

Zoti ynë mund të na jap më mirë se ajo, ne vetëm te Zoti ynë shpresojmë!”

كَذَٰلِكَ ٱلْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ ٱلْءَاخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا۟ يَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾

Ashtu ka qenë dënimi, kurse dënimi i botës tjetër është edhe më i madh, ta dinë!

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٣٤﴾

Nuk ka dyshim se të devotshmit do të kenë te Zoti i tyre kënaqësi të xhennetit.

أَفَنَجْعَلُ ٱلْمُسْلِمِينَ كَٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٣٥﴾

“A mos sillemi njëlloj me musimanët si me mëkatarët?

مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿٣٦﴾

Çka është me ju, si po gjykoni?”

أَمْ لَكُمْ كِتَٰبٌۭ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾

A keni, ndoshta, libër prej nga mësoni,

إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿٣٨﴾

Se do të keni ate çka e pëlqeni ju?

أَمْ لَكُمْ أَيْمَٰنٌ عَلَيْنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿٣٩﴾

Ose ju kemi dhënë besën me asi betimi që vlen deri në ditën e kijametit, se do të keni çka ju e caktoni?

سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ ﴿٤٠﴾

Pyeti ata: “kush ua garanton këtë?”

أَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ فَلْيَأْتُوا۟ بِشُرَكَآئِهِمْ إِن كَانُوا۟ صَٰدِقِينَ ﴿٤١﴾

Ose, mos ata kanë shokë? Po le t’i sjellin shokët e vet nëse flasin të vërtetën!

يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍۢ وَيُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٤٢﴾

Atë dië kur të shpallet çdo send dhe të thirren për të bërë sexhde e ata nuk do të munden.

خَٰشِعَةً أَبْصَٰرُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۭ ۖ وَقَدْ كَانُوا۟ يُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمْ سَٰلِمُونَ ﴿٤٣﴾

Me shikime të varura dhe me poshtërsi mbuluar, se kanë qenë të thirrur të bijnë në sexhde deri sa kanë qenë të shëndoshë.

فَذَرْنِى وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٤٤﴾

Prandaj, më le mua edhe ata, të cilët e mohojnë këtë Fjalë (Kur’an). Ne dalëngadal, do t’i afrojmë te dënimi prej nga nuk presin.

وَأُمْلِى لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِى مَتِينٌ ﴿٤٥﴾

Edhe afat do t’u japim, sepse dënimi im është shumë i fortë.

أَمْ تَسْـَٔلُهُمْ أَجْرًۭا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍۢ مُّثْقَلُونَ ﴿٤٦﴾

A lyp ti prej tyre shpërblim, e janë të ngarkuar me ndonjë borxh?

أَمْ عِندَهُمُ ٱلْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿٤٧﴾

Apo ata posedojnë ndonjë fshehtësi që ata e shkruajnë?

فَٱصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌۭ ﴿٤٨﴾

Ti duro deri në caktimin e Zotit tënd dhe mos u bën si ai i peshkut (Junusi) që u lut i zemëruar.

لَّوْلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعْمَةٌۭ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُومٌۭ ﴿٤٩﴾

Dhe sikur të mos i mbërrinte mëshirë e Zotit të tij do të isht ehudhur në vend të shkretë dhe i urrejtur,

فَٱجْتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٥٠﴾

Por Zoti i tij e ka zgjedhur dhe e ka bërë një nga ata të mirët.

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَٰرِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا۟ ٱلذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجْنُونٌۭ ﴿٥١﴾

Mosbesimtarët gati sa nuk të shafisin me shikimet e tyre, kur dëgjojnë qortimin (Kur’anin) dhe thonë: “Ai me siguri është i marrë”!

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌۭ لِّلْعَٰلَمِينَ ﴿٥٢﴾

Ai nuk është tjetër vetëm se vërejtje për tërë botërat!