English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah The winnowing winds [Adh-Dhariyat] in Albanian
وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرْوًۭا ﴿١﴾
Pasha ato erëra që çojnë (pluhurin),
Pasha erërat që ngrejnë shumë pluhur,
Për erërat që ngrehin dheun dhe shpërndajnë.
فَٱلْحَٰمِلَٰتِ وِقْرًۭا ﴿٢﴾
dhe të cilat bartin ngarkesat,
Dhe ata që bartin peshë,
Për retë që e bartin shiun e rëndë.
فَٱلْجَٰرِيَٰتِ يُسْرًۭا ﴿٣﴾
dhe ato (erëra) që lundrojnë lehtë,
Dhe ata të cilët notojnë lehtë,
Për anijet që lundrojnë lehtë.
فَٱلْمُقَسِّمَٰتِ أَمْرًا ﴿٤﴾
dhe pasha engjëjt që shpërndajnë urdhërat, -
Dhe përndajnë urdhëra,
Për engjëjt që bëjnë ndarjen e çështjeve.
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌۭ ﴿٥﴾
me të vërtetë, është e sigurt ajo që ju premtohet,
Ajo që u premtohet, njëmend është e vërtetë,
S’ka dyshim se ajo qe u premtohet është e vërtetë e sigurt.
وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٌۭ ﴿٦﴾
dhe çdo shpërblim (i premtuar) do të ndodhë!
Shpërblimi e dënimi do të ndodhin me siguri!
Dhe se shpërblimi (gjykimi për vepra) do të ndodhë pa tjetër.
وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلْحُبُكِ ﴿٧﴾
Pasha qiellin e stolisur me yje,
pasha qiellin me rrugë yjesh,
Për qiellin plot rrugë.
إِنَّكُمْ لَفِى قَوْلٍۢ مُّخْتَلِفٍۢ ﴿٨﴾
ju jeni të larmishëm në fjalë,
Ju nuk i keni fjalët më një,
Ju gjendeni në nje thënie kontradiktore,
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ ﴿٩﴾
prej tij (Pejgamberit ose Kur’anit) është shmangur ai që ka qenë i shmangur (edhe më parë).
Nga ai (besimi) është larguar kush është larguar,
Nga ai (besimi) zbrapset ai që ishte zmbrapsur.
قُتِلَ ٱلْخَرَّٰصُونَ ﴿١٠﴾
U mallkofshin gënjeshtarët!
U shkatërrofshin (lakmuesit)!
Mallkuar qofshin gënjeshtarët!
ٱلَّذِينَ هُمْ فِى غَمْرَةٍۢ سَاهُونَ ﴿١١﴾
Ata që janë thelluar në injorancë (dhe harrojnë ringjalljen).
Të cilët janë mbytur në injorancë,
Ata të cilët janë gafilë në injorancë (në verbëri, në padituri).
يَسْـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ ٱلدِّينِ ﴿١٢﴾
Ata pyesin: “Kur do të jetë Dita e shpërblimit?”
Pyesin: “Kur do të vijë dita e gjykimit?”
E pyesin: “Kur është dita e gjykimit?”
يَوْمَ هُمْ عَلَى ٱلنَّارِ يُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾
(Do të jetë) atë Ditë kur ata do të përcëllohen në zjarr!
Atë ditë kur do të digjen në zjarr,
Dita kur ata digjen në zjarr.
ذُوقُوا۟ فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾
(U thuhet atyre): “Shijoni dënimin tuaj! Ky (dënim) është ai që e nxitojshit!”
Shijone dëniminnnn tuaj – kjo është ajo që e keni kërkuar më shpejt.
Përjetonie dënimin tuaj, ky është ai që kërkonit t’ju shpejtohet.
إِنَّ ٱلْمُتَّقِينَ فِى جَنَّٰتٍۢ وَعُيُونٍ ﴿١٥﴾
Ata që i druajnë Perëndisë, me të vërtetë, do të jenë në kopshte dhe burime,
Të devotshmit, me siguri, do të vendosen në kopshte dhe burime,
Të devotshmit janë në kopshte e burime.
ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ ﴿١٦﴾
duke marrë atë që ua ka dhuruar Zoti i tyre, meqë ata, me të vërtetë, më parë kanë qenë bamirës,
Do të marrin atë çka do t’u dhurojë Zoti i tyre, sepse ata më parë kanë qenë mirëbërës,
Të kënaqur se kanë shtënë në dorë atë që u dha Zoti i tyre, ata edhe më parë (në dynja) ishin mirëbërës.
كَانُوا۟ قَلِيلًۭا مِّنَ ٱلَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾
ata, kanë fjetur pak natën (duke iu lutur Perëndisë)
Vetëm pak, natën, kanë fjetur.
Ata qenë të cilët pak flinin natën.
وَبِٱلْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾
po dhe në agim kërkonin falje,
Kurse në agim janë lutur për falje të mëkateve,
Dhe në syfyr (kah mbarimi i natës) ata kërkonin falje për mëkata.
وَفِىٓ أَمْوَٰلِهِمْ حَقٌّۭ لِّلسَّآئِلِ وَٱلْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾
e, në pasuritë e tyre ka pasur pjesë për lypësit dhe nevojtarët.
Kurse në pasurinë e tyre kanë pjesë edhe ata që lypin edhe ata që nuk lypin.
Dhe në pasurinë e tyre kishin përcaktuar të drejtë për lypësin dhe për të ngratin (që ka nevojë por nuk lyp).
وَفِى ٱلْأَرْضِ ءَايَٰتٌۭ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾
Në Tokë ka argumente (të shumta) për ata që besojnë qëndrueshëm,
Argumentet në tokë janë për të bindurit,
Edhe në tokë ka argumente për ata të bindurit.
وَفِىٓ أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾
po edhe në ju – a nuk shihni vallë?
Si edhe në vet ju, a nuk e shihni?
Po edhe në veten tuaj. A nuk jeni kah e shihni?
وَفِى ٱلسَّمَآءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾
E në qiell është furnizimi dhe premtimi juaj.
Kurse në qiell keni furnizimin dhe atë që u premtohet.
E në qiell është furnizimi juaj dhe ajo që ju premtohet.
فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ إِنَّهُۥ لَحَقٌّۭ مِّثْلَ مَآ أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ ﴿٢٣﴾
Dhe, Pasha Zotin e qiellit dhe të Tokës, kjo është vërtetë e saktë, ashtu si është e vërtetë (aftësia e) të folurit tuaj.
Pasha Zotin e qiellit dhe të tokës, kjo është e vërtetë, ashtu siç është e vërtetë se ju flisni!
Pasha Zotin e qiellit e të tokës, kjo është një e vërtetë, ashtu siç është se ju flisni.
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَٰهِيمَ ٱلْمُكْرَمِينَ ﴿٢٤﴾
A të ka arritur ty lajmi për mysafirët e ndershëm të Ibrahimit?
A të ka arritur rrëfimi për musafirët e nderuar të Ibrahimit,
A ke arritur të dëgjosh ti për rrëfimin e musafirëve të ndershëm të Ibrahimit?
إِذْ دَخَلُوا۟ عَلَيْهِ فَقَالُوا۟ سَلَٰمًۭا ۖ قَالَ سَلَٰمٌۭ قَوْمٌۭ مُّنكَرُونَ ﴿٢٥﴾
Kur ata hynë tek ai, e i thanë: “Selam (Paqë! – shpëtimi u qoftë!)” dhe ai u tha: “Selam (Paqë! Qofshi të shpëtuar!)” Ju jeni – (tha në vetvete) popull i panjohur!”
Kur hynë dhe thanë: “Paqe!” Dhe ai u tha: “Paqe, o njerëz të panjohur!”
Kur patën hyrë te Ai dhe thanë: “Të përshendesin me paqe!” (E më vete tha): “Njerëz të panjohur!”
فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجْلٍۢ سَمِينٍۢ ﴿٢٦﴾
Dhe, pa u hetuar, ai shkoi te njerëzit e shtëpisë dhe solli viç të majmë (të pjekur),
Dhe ai shkoi, pa u hutuar, te familja e vet dhe solli një viç të majmë,
Dhe ai pa u vërejtur shkoi te familja e vet dhe solli një viç të majmë të pjekur.
فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿٢٧﴾
e ua afroi atyre, e u tha: “A s’po hani?”
Ua afroi dhe u tha: “A nuk hani?”
Atë ua afroi atyre e tha: “Përse nuk po hani?”
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةًۭ ۖ قَالُوا۟ لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٍۢ ﴿٢٨﴾
Dhe, ndjeu frikë prej tyre, (e) ata i thanë: “Mos u friko!” dhe e sihariquan atë (se do t’i lindë) një djalë i dijshëm.
Dhe u dridh nga frika prej tyre “Mos u frikëso!”, i thanë, dhe e përgëzuan me një djalosh të dijshëm.
Dhe ndjeu njëfarë frike prej atyre, po ata thanë: “Mos kij frikë!” Mandej i dhanë myzhde për një djalë të dijshëm.
فَأَقْبَلَتِ ٱمْرَأَتُهُۥ فِى صَرَّةٍۢ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌۭ ﴿٢٩﴾
Dhe, u duk gruaja e tij, duke thërritur dhe duke e rrahur fytyrën, e tha: “Vallë, unë plaka, sterile (a mund) të lind?!
Kurse gruaja e tij u paraqit duke klithur e gërvishur fytyrën, “Vallë, a unë – tha një plakë shterpë!”
E gruaja e tij nisi të bërtasë e ri ra shuplakë fyyrës së vet e tha: “Unë jam një plakë që nuk lind!”
قَالُوا۟ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلْحَكِيمُ ٱلْعَلِيمُ ﴿٣٠﴾
Ata thanë: “Kështu ka thënë Zoti yt. Ai, me të vërtetë, është i Gjithëdijshëm dhe i Plotëdijshëm”.
“Ashtu ka thënë Zoti yt, ithanë ata, Ai është i urtë dhe i gjithëdijshëm”.
Ata (engjëjt) thanë: “Keshtu ka thënë Zoti yt, e Ai është i urti, i gjithedijshmi”.
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا ٱلْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾
(Ibrahimi u tha atyre): “Çfarë është obligimi juaj, o pejgamberë?”
“Po çka thuani ju o të deleguar?” – u tha (Ibrahimi),
Ai (Ibrahimi) tha: “E ç’është puna juaj, o ju të dërguar?”
قَالُوٓا۟ إِنَّآ أُرْسِلْنَآ إِلَىٰ قَوْمٍۢ مُّجْرِمِينَ ﴿٣٢﴾
Ata thanë: “Na jemi dërguar te një popull mëkatar,
“Ne jemi dërguar te një popull mizor” i thanë ata,
Ata thanë: “Ne jemi të dërguar te një popull kriminel!”
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةًۭ مِّن طِينٍۢ ﴿٣٣﴾
për të hudhur gurë mbi ta prej (baltës) së forcuar,
T’i mbulojmë ata me gurë – topa dheu,
Që të hedhim mbi ta gurë nga balta (e pjekur)!
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ ﴿٣٤﴾
të shënuar te Zoti yt për ata që e kalojnë kufirin (në të këqia)
I shenjuar te Zoti yt si teprues në të këqia”.
(gurë) Të shënuar te Zoti yt, për ata që i kaluan kufijtë (në mëkate).
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٣٥﴾
Dhe, Ne i nxorëm ata besimtarë që ishin aty (në atë vendbanim) –
Dhe Ne, kush qe aty nga besimtarët, i nxorrëm,
Dhe kush ishte aty nga besimtarët, Ne i nxorrëm (i larguam).
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍۢ مِّنَ ٱلْمُسْلِمِينَ ﴿٣٦﴾
e në të kemi gjetur vetëm një shtëpi muslimane –
Por aty gjetëm vetëm një shtëpi muslimane,
Po nuk gjetëm aty pos një shtëpie myslimane.
وَتَرَكْنَا فِيهَآ ءَايَةًۭ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ ﴿٣٧﴾
dhe, në të – kemi lënë argument (shenjë) për ata që i druajnë dënimit të dhembshëm.
Dhe aty kemi lënë shenj për ata që frikësohen nga dënimi i padurueshëm.
Dhe Ne kemi lënë aty shenjë dënimit të hidhur.
وَفِى مُوسَىٰٓ إِذْ أَرْسَلْنَٰهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَٰنٍۢ مُّبِينٍۢ ﴿٣٨﴾
Dhe, ne kemi sjellë këshillë edhe te Musai kur ia dërguam atë – Faraonit, me argument të qartë,
Edhe te Musa, kur e dërguam te Faraoni me argumente të qarta,
(Kemi lënë shenjë) Edhe në Musain kur Ne e dërguam te faraoni me fakte të forta.
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌۭ ﴿٣٩﴾
e u shmang (Faraoni), duke u mbështetur në pushtetin e vet, dhe tha: “(Ai është) magjistar ose i çmendur!”
E ai, duke shpresuar në forcën e vet, i ktheu shpinën dhe tha: “Është magjistar ose i marrë”!
E ai, me tërë anën (fuqinë) e vet, ia ktheu shpinën dhe tha: “Është magjistar, ose është i çmendur!”
فَأَخَذْنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذْنَٰهُمْ فِى ٱلْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌۭ ﴿٤٠﴾
Dhe, ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det; ai është i qortuar (mëkatar).
Dhe e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe i hudhëm në det. Ai e pat merituar.
E Ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det, dhe ai e bëri veten të jetë i sharë.
وَفِى عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلْعَقِيمَ ﴿٤١﴾
(Dhe, Ne, kemi dhënë këshillë mbi ngjarjen) e Adit, kur e dërguam frymën shkatërruese mbi ta,
Edhe te Ad-i, kur mbi ta lëshuam erën shkatërruese,
Edhe në Adin (kemi lënë shenjë) kur Ne lëshuam kundër tyre erën rrënuese,
مَا تَذَرُ مِن شَىْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَٱلرَّمِيمِ ﴿٤٢﴾
e cila nuk kurseu asgjë ngado që kaloi, e që të mos e ketë bërë si kalbësirë.
Pranë çfarëdo sendi që kaloi, asgjë nuk kurseu, të gjithë i shndërroi në kalbësirë.
E cila nuk la send pa e shënderruar në mbeturinë.
وَفِى ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا۟ حَتَّىٰ حِينٍۢ ﴿٤٣﴾
Edhe për Themudin, kur iu tha atyre: “Kënaquni një kohë!”
Edhe te Themudi, kur iu tha: “kënaquni edhe një kohë!”
Edhe Themudin kur atyre iu pat thënë: kënaquni deri në një kohë.
فَعَتَوْا۟ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ ﴿٤٤﴾
E, u madhështuan ndaj urdhërave të Perëndisë, e pastaj i goditi rrufeja (zëri i tmerrshëm), e ata e shikonin atë (dënimin),
Dhe u treguan kryelartë ndaj urdhërit të Zotit të vet, prandaj i përfshiu vetëtima që e panë me sytë e tyre,
E ata nga kryelartësia nuk respektuan urdhërin e Zotit të tyre, andaj i përfshiu rrufeja me krismë, e ata e shihnin.
فَمَا ٱسْتَطَٰعُوا۟ مِن قِيَامٍۢ وَمَا كَانُوا۟ مُنتَصِرِينَ ﴿٤٥﴾
dhe nuk mundën as të ngritën, as të mbrohen prej dënimit.
Dhe nuk mundën as të ngrihen e as të mbrohen.
Dhe nuk mundën as të ngriten e as t’i kundërvihen.
وَقَوْمَ نُوحٍۢ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَوْمًۭا فَٰسِقِينَ ﴿٤٦﴾
Edhe për popullin e Nuhut, që më parë (i kemi shkatërruar). Me të vërtetë, ata kanë qenë popull mëkatar!
Edhe populli i Nuhit, shumë kohë më parë, ai, njëmend ishte një popull i mbrapsht.
Edhe popullin e Nuhut (e dënuam) që ishte më parë. Ai ishte një popull i prishur.
وَٱلسَّمَآءَ بَنَيْنَٰهَا بِأَيْي۟دٍۢ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾
Ne, e kemi ndërtuar qiellin me pushtetin Tonë, e Ne, me të vërtetë, jemi të pushtetshëm edhe më tepër,
Ne kemi ngritur qiellin me forcën tonë, por me të vërtetë mundemi edhe më tepër.
Ne, me forcën tonë e ngritëm qiellin dhe Ne e zgjërojmë atë.
وَٱلْأَرْضَ فَرَشْنَٰهَا فَنِعْمَ ٱلْمَٰهِدُونَ ﴿٤٨﴾
dhe Tokën e kemi shtruar – sa i mrekullueshëm është Ai që e ka shtruar! –
Edhe tokën e kemi shtruar – çfarë shtruesi i mirë!
Edhe tokën Ne e kemi shtruar, sa shtrues të mirë jemi.
وَمِن كُلِّ شَىْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٤٩﴾
dhe, prej çdo gjëje kemi krijuar çifte, që të meditoni ju!
Dhe prej çdo sendi kemi krijuar nga një çift, ndoshta do të mendoni.
Dhe Ne krijuam prej çdo sendi dy lloje (mashkull e femër) që ju të përkujtoni (madhështnë e Zotit).
فَفِرُّوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿٥٠﴾
Andaj, mbështetuni te Perëndia, se unë, me të vërtetë, jam dërguar te ju – prej Tij, paralajmërues i qartë;
“Prandaj, shpejtoni te All-llahu, unë nga ai jam (i dërguar) t’iu tërheq vërejtjen haptazi.
Pra, ikni e mbështetuni te All-llahu, unë prej Tij jam një qortues i hapët.
وَلَا تَجْعَلُوا۟ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿٥١﴾
Dhe, mos i përshkruani Perëndisë zot tjetër, se unë, me të vërtetë, jam dërguar te ju – prej Tij, paralajmërues i qartë!”
Dhe mos bëni tjetër Zot me All-llahun, unë jam nga ana e Tij t’iu tërheq vërejtjen haptazi!”
E mos i shoqëroni All-llahut edhe ndonjë zot tjetër, edhe për këtë unë jam i dërguar prej Tij që t’ju tërheqë haptazi vërejtjen.
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا۟ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾
Po ashtu, nuk ka ardhur as para tyre asnjë pejgamber, e që të mos thonin (për te): “Është magjistar”, apo: “Është i çmendur!”
Dhe ashtu, as atyre më përpara nuk u ka ardhur asnjë profet e të mos thonë: “Është magjistar ose i marrë!”
Ja, ashtu pra, edhe atyre që ishin më parë nuk u erdhi i dëguar e që nuk i thanë: “Është magjistar ose është i çmendur!”
أَتَوَاصَوْا۟ بِهِۦ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌۭ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾
Vallë, a mos ia kanë rekomanduar këtë njëri-tjetrit? Jo, por ata janë popull rebel,
Ose ia linin njëri-tjetrit me porosi. Jo, por ata janë njerëz që e kanë tepruar,
A mos e porositën njëri-tjetrin me këtë? Jo, por ata janë popull renegat.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٍۢ ﴿٥٤﴾
e, shmangu prej tyre; ti nuk do të qortohesh për këtë,
Prandaj hiqu sish se nuk do të qortohesh,
Andaj ti larohu prej tyre, ti nuk je i qoruar.
وَذَكِّرْ فَإِنَّ ٱلذِّكْرَىٰ تَنفَعُ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٥٥﴾
dhe (vazhdoje) këshillimin, se, me të vërtetë, këshilla u bën dobi besimtarëve.
Dhe vazhdo e këshillo, se këshillimi, me të vërtetë, u bën dobi besimtarëve.
Vazhdo me keshillë, sepse këshilla besimtarëve u bën dobi.
وَمَا خَلَقْتُ ٱلْجِنَّ وَٱلْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾
Xhindët dhe njerëzit i kam krijuar vetëm që të Më adhurojnë,
Kurse exhinët dhe njerëzit nuk i kam krijuar për tjetër vetëm se të më adhurojnë.
Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë.
مَآ أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍۢ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾
Unë nuk kërkoj prej tyre furnizim, as nuk dëshiroj që të Më ushqejnë,
Nuk kërkoj prej tyre furnizim as që dëshiroj të më ushqejnë.
Unë nuk kërkoj prej tyre ndonjë furnizim e as dëshiroj të më ushqejnë ata.
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلْقُوَّةِ ٱلْمَتِينُ ﴿٥٨﴾
furnizimin e jep vetëm Perëndia, i Fuqishmi, i Paluhatshmi!
All-llahu është me të vërtetë furnizuesi më i madh, i fortë i pathyeshëm!
All-llahu është furnizues i madh, Ai fuqiforti.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ذَنُوبًۭا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَٰبِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾
Me të vërtetë, për ata që kanë bërë zullum, kanë pjesë (të dënimit), të ngjashëm pjesës së shokëve të tyre që kanë qenë si ata, e le të mos e nxitojnë atë (dënimin),
Ata të cilët kanë bërë mizori e kanë dënimin siç u takon shokëve të tyre, andaj le të mos më ngutin,
S’ka dyshim se atyre që bënë mizori u përket dënimi si pjesa e dënimit të shokëve të tyre, andaj, të mos e kërkojnë shpejtimin e tij.
فَوَيْلٌۭ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن يَوْمِهِمُ ٱلَّذِى يُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾
sepse, mjerë për mohuesit prej Ditës që u është premtuar!
Të mjerët ata mosbesimtarë për atë ditë që u premtohet!
Të mjerët ata që nuk besuan për atë ditën e tyre të premtuar!