English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah The Pen [Al-Qalam] in Albanian
نٓ ۚ وَٱلْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿١﴾
Nûn. Pasha pendën dhe në atë që shkruajnë ata,
Nun. Pasha lapsin dhe atë çka shkruajnë,
Nun, betohem në pendën dhe në atë çka shkruajnë!
مَآ أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍۢ ﴿٢﴾
ti, me dhuntinë e Zotit tënd, nuk je i marrë;
Ti, me mëshirën e Zotit tënd, nuk je i marrë;
Ti, me dhuratën pejgamber) e Zotit tënd, nuk je i çmendur!
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍۢ ﴿٣﴾
ti, me të vërtetë, do të jesh përherë i shpërblyer
Ti me siguri do të kesh shpërblim të vazhdueshëm,
Dhe se ti, padyshim do të kesh shpërblim të pandërprerë!
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍۢ ﴿٤﴾
dhe, me të vërtetë, ti je me virtyte të mëdha
Sepse ti je, me të vërtetë, me moral; të lartë.
Vërtet, ti je në një shkallë të lartë morali!
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿٥﴾
dhe, ti do të shohësh, por edhe ata (jobesimtarët) do të shohin,
Do ta shohësh edhe ti, a edhe ata do ta shohin,
Më vonë ti do të shohësh, edhe ata do të shohin.
بِأَييِّكُمُ ٱلْمَفْتُونُ ﴿٦﴾
kush nga ju është i marrë.
Cili prej jush është i marrë?
Se cili prej jush është i çmendur?
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ ﴿٧﴾
Zoti yt e di më së miri për atë që e ka devijuar rrugën e tij dhe Ai i di mirë ata që janë në rrugën e drejtë.
Zoti yt e di më së miri se kush ka devijur nga rruga e tij dhe Ai i di mirë të udhëzuarit.
S’ka dyshim se Zoti yt është Ai që e di më së miri se kush është ai që ka humbur prej rrugës së Tij dhe Ai e di më së miri për të udhëzuarit.
فَلَا تُطِعِ ٱلْمُكَذِّبِينَ ﴿٨﴾
Andaj, mos ju përul ti atyre që përgënjeshtrojnë.
Prandaj mos i përfill përgënjeshtarët.
Andaj, ti mos u pajto me gënjeshtarët!
وَدُّوا۟ لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿٩﴾
Ata dëshirojnë që ti të bësh lëshime, e të bëjnë (lëshime) edhe ata,
Ata dëshirojnë që ti të gënjesh e të gënjejnë edhe ata.
Ata kanë dëshirë që ti të bësh lajka.
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍۢ مَّهِينٍ ﴿١٠﴾
dhe mos ju përul ti atyre që betohen (rrejshëm), e që janë të poshtër,
Prandaj, mos dëgjo asnjë betues të nënçmuar,
Mos e respekto askë që betohet shumë dhe është i poshtër!
هَمَّازٍۢ مَّشَّآءٍۭ بِنَمِيمٍۢ ﴿١١﴾
lajkatarit dhe atë që transmeton fjalët për të keq;
Shpifës, që vetëm bart fjalët e huaja,
që është përgojues e ban fjalë ndër njerëz.
مَّنَّاعٍۢ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾
penguesin e të mirav, e kundërvajtësin e mëkatarin e madh;
Penguesin për vepra të mira, mëkatmadhin,
Shumë koprrac ndaj rrugës së mbarë, i pafrenueshëm, mëkatarë,
عُتُلٍّۭ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ ﴿١٣﴾
të ashpërit dhe pos kësaj edhe kopil, -
Zemërprishurin madje edhe kopil,
që është shumë i vrazhdë, më në fund edhe kopil (nuk dihet baba).
أَن كَانَ ذَا مَالٍۢ وَبَنِينَ ﴿١٤﴾
(mos ju përul ti) për shkak se është i pasur dhe ka shumë djemë,
Vetëm se ka pasuri dhe shumë djem.
(Mos e respekto) Vetëm pse ka pasuri e djem!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٥﴾
i cili kur t’i lexohen ajetet Tona (Kur’ani), thotë: “Këto janë vetëm përralla të (popujve të) lashtë!”
E kur i kumtohen ajeet tona, thotë: “Këto janë legjenda të lashta!”
Kur atij i lexohen ajetet Tona, ai thotë: “Legjenda të të parëve!”
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾
Na (së shpejti), do t’ia damkosim hundën atij!
Atë do ta shënojmë në hundë.
Ne do ti dëmkosim atë në turi (në hundë).
إِنَّا بَلَوْنَٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا۟ لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿١٧﴾
Na, do t’i provojmë ata (jobesimtaët), sikundër që i kemi provuar pronarët e kopshtit, të cilët ishin betuar se në mëngjes do t’i marrin frutet;
Ata i kemi vënë në sprovë, siç patëm vënë në sprovë pronarët e kopshtit kur u betuan se me siguri herët në agim do ta vjelin.
Ne i sprovuam ata (mekasit) sikurse i kemi pas sprovuar pronarët e kopshtit. Kur u betuan se do të vjelin atë herët në agim.
وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾
e nuk patën thënë: “Nëse do Zoti!”
Por nuk thanë: “Në dashtë Zoti!”
E nuk thanë (kur u betuan): “Në dashtë All-llahu - inshaell -llahu!”
فَطَافَ عَلَيْهَا طَآئِفٌۭ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَآئِمُونَ ﴿١٩﴾
Dhe, e goditi atë (kopshtin) një fatkeqësi nga Zoti yt, derisa ata flinin
Dher deri sa ata flinin, atë (kopshtin) e vizitoi një grup vizitorësh nga Zoti yt.
E, sa qenë ata fjetur, atë (kopshtin) e goditi një bela nga Zoti yt.
فَأَصْبَحَتْ كَٱلصَّرِيمِ ﴿٢٠﴾
dhe ai (kopshti) gëdhiu i shkretëruar.
Dhe gdhini i vjelur,
Dhe ai gdhiu si të ishte i vjelë.
فَتَنَادَوْا۟ مُصْبِحِينَ ﴿٢١﴾
Kurse, në agim, ata, e thirrën njëri-tjetrin:
Ndërsa ata në agim e thërrisnin njëri-tjetrin,
Ata në mëngjes thërritnin njëri-tjetrin.
أَنِ ٱغْدُوا۟ عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰرِمِينَ ﴿٢٢﴾
“Nxitoni herët në kopshtin tuaj, nëe doni t’i tuboni frutet!”
“hpejtoni te arat tuaja, nëse doni t’i vilni”!
Ngrihuni herët te prodhimet e tuaja, nëse doni t’i vilni!
فَٱنطَلَقُوا۟ وَهُمْ يَتَخَٰفَتُونَ ﴿٢٣﴾
Dhe at au nisën duke biseduar qetësisht:
Dheu nisën duke përshpëritur në mes veti,
Dhe ata vajtënduke pëshpëritur në mes vete (të mos i dëgjojnë kush).
أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا ٱلْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌۭ ﴿٢٤﴾
“Mos të lejojmë që të paraqitet asnjë i vobektë në kopshtin tonë!”
Sot kurrsesi mos t’iu hyjë aty ndonjë i varfër.
Të mos lejojnë të afrohet sot në të asnjë i varfër.
وَغَدَوْا۟ عَلَىٰ حَرْدٍۢ قَٰدِرِينَ ﴿٢٥﴾
Dhe, ata u nisën herët, të bindur se do të mund t’i pengojnë ata (të vobektit),
Dhe shkuan, të vendosur përzbatimin (e asaj që thanë),
Të mos lejojnë të afrohet sot në të asnjë i varfër.
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوٓا۟ إِنَّا لَضَآلُّونَ ﴿٢٦﴾
e kur e panë (kopshtin e shkretëruar), ata thanë: “Na, me të vërtetë, qenkemi të humbur;
Por kur e panë, thanë: “Ne paskeshim dështuar!”
E kur e panë atë, thanë: “S’ka dyshim, ne kemi humbur (rrugën)”.
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾
por, jo, jo, - krejt paskemi mbaruar!”
për më tepër edhe jemi dëmtuar (rjepur).
Jo, (ne nuk kemi humbur rrugën) por pakemi mbetur pa të!
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾
Njëri më i arsyeshëm, prej tyre tha: “A nuk ju thashë unë se duhet ta kujtoni Perëndinë!”
Njëri, si mëi miri i tyre, tha: “A nuk ju kam thënë, përse nuk falenderoni?”
Ai me maturi prej tyre tha: “A nuk ju thahë përse nuk e përmendi Zotin?”
قَالُوا۟ سُبْحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٢٩﴾
“Lavdëruar qoftë Zoti ynë!” – thanë. Na, me të vërtetë, paskemi qentë të padrejtë!”
“Qoftë lartësuar Zoti ynë – thanë, - ne pa dyshim kemi qenë mizorë”!
Atëherë ata thanë: “I pafajshëm është Zoti ynë, ne ishim të padrejtë”
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۢ يَتَلَٰوَمُونَ ﴿٣٠﴾
Dhe, atëherë filluan ta qortojnë njëri-tjetrin.
Dhe pastaj filluan të qortojnë njëri-tjetrin.
Dhe u kthyen e po e qortojën njëri-tjetrin.
قَالُوا۟ يَٰوَيْلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ ﴿٣١﴾
“Sa keq për ne!” thanë ata – ne, me të vërtetë, paskemi qenë të egërsuar;
“Të mjerët ne! – thonin – Ne me të vërtetë kemi qenë të shfrenuar.
Thanë: “Të mjerët ne, vërtet ne ishim jashtë rrugës!”
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًۭا مِّنْهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ ﴿٣٢﴾
Zoti ynë mund të na japë edhe më të mirë se këtë; me të vërtetë, ne mbështetemi te Zoti ynë!”
Zoti ynë mund të na jap më mirë se ajo, ne vetëm te Zoti ynë shpresojmë!”
Shpresohet se Zoti yt do na zëvendsojë me ndonjë edhe më të mirë se ai; ne në të vetëm te Zoti ynë mbajmë shpresën.
كَذَٰلِكَ ٱلْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ ٱلْءَاخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا۟ يَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾
I tillë ka qenë dënimi, e dënimi në jetën tjetër është më i madh, nëse e dinë!
Ashtu ka qenë dënimi, kurse dënimi i botës tjetër është edhe më i madh, ta dinë!
Ja, kështu do të jenë dënimi (i mekasve), ndërsa dënimi i botës tjetër do të jetë shumë më i ashpër, sikur të jenë që e kuptojnë.
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٣٤﴾
Për ata që i druajnë Perëndisë, te Perëndia do të ketë kopshte të dhuntisë, -
Nuk ka dyshim se të devotshmit do të kenë te Zoti i tyre kënaqësi të xhennetit.
Është e sigurt se për të devotshmit do të ketë te Zoti i tyre kopshte të begatshme.
أَفَنَجْعَلُ ٱلْمُسْلِمِينَ كَٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٣٥﴾
Vallë, a do t’i barazojmë muslimanët me njerëzit e këqinj?! –
“A mos sillemi njëlloj me musimanët si me mëkatarët?
A do ti bëjmë krminelët të barabartë me mylimanët?
مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿٣٦﴾
Çka keni ju, si gjykoni ju?!
Çka është me ju, si po gjykoni?”
ç’është me ju, si gjykoni ashtu?
أَمْ لَكُمْ كِتَٰبٌۭ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾
A keni ju ndonjë libër, në të cilin lexoni
A keni, ndoshta, libër prej nga mësoni,
A mos keni ndonjë libër, e prej saj mësoni?
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿٣٨﴾
se do të keni atë që e zgjedhni ju?
Se do të keni ate çka e pëlqeni ju?
E ju do të keni atje çka të dëshironi?
أَمْ لَكُمْ أَيْمَٰنٌ عَلَيْنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿٣٩﴾
Apo, a ka për ju betime të mëdha, që do të vlejnë deri në Ditën e Kijametit, e që do ta keni atë çka e keni caktuar.
Ose ju kemi dhënë besën me asi betimi që vlen deri në ditën e kijametit, se do të keni çka ju e caktoni?
Amos keni ndonjë zotim të fortë prej Nesh që vazhdon deri në kijamet, se do ta rrini atë që dëshironi?
سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ ﴿٤٠﴾
Pyeti ata – kush është garantues për këtë.
Pyeti ata: “kush ua garanton këtë?”
Pyeti ata se cili është prej tyre që u garanton atë?
أَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ فَلْيَأْتُوا۟ بِشُرَكَآئِهِمْ إِن كَانُوا۟ صَٰدِقِينَ ﴿٤١﴾
Ose, a kanë ata bashkëpunëtorë në këtë. E, le t’i sjellin ata bashkëpunëtorët e tyre, nëse flasin të vërtetën.
Ose, mos ata kanë shokë? Po le t’i sjellin shokët e vet nëse flasin të vërtetën!
Apo ata kanë ortakë (zota) që u garantojnë, pra le t’i sjellin ortakët e vet, nëse e thonë të vëtetën?
يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍۢ وَيُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٤٢﴾
(Kujtoju) Ditën e vështirë, kur zbulohen të gjitha dhe ata ftohen (thirrën) që të përulen në tokë (në sexhde), e nuk munden (nuk do të kenë fuqi),
Atë dië kur të shpallet çdo send dhe të thirren për të bërë sexhde e ata nuk do të munden.
(Përkujto) Ditën kur ashpërsohet çshtja deri në kulm (në kijamet), e ata do të ftohen për të bërë sexhde, po nuk mundën.
خَٰشِعَةً أَبْصَٰرُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۭ ۖ وَقَدْ كَانُوا۟ يُدْعَوْنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمْ سَٰلِمُونَ ﴿٤٣﴾
(ata do të jenë) me sy ulur dhe krejtësisht të poshtëruar, - e, me të vërtetë, kanë qenë të ftuar në përulje (sexhde), derisa qenë gjallë dhe shëndoshë.
Me shikime të varura dhe me poshtërsi mbuluar, se kanë qenë të thirrur të bijnë në sexhde deri sa kanë qenë të shëndoshë.
Shikimet e tyre janë të përulura dhe ata i kaplon poshtërimi, kur dihet se ata kanë qenë të ftuar të bëjnë sexhde sa ishin të shëndoshë (e ata - talleshin).
فَذَرْنِى وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٤٤﴾
Prandaj, më lë ti Mua, (Unë) do t’i dënoj ata që e mohojnë këtë Thënie (Kur’anin), Ne ata gradualisht do t’i mashtrojmë (për dënim) në mënyrë të panjohur
Prandaj, më le mua edhe ata, të cilët e mohojnë këtë Fjalë (Kur’an). Ne dalëngadal, do t’i afrojmë te dënimi prej nga nuk presin.
Pra më lë Mua dhe ata që e mohojnë këtë Kur’an. Ne do t’i afrojmë ata dalëngadalë te dënimi prej nga nuk presin.
وَأُمْلِى لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِى مَتِينٌ ﴿٤٥﴾
dhe u japim atyre afat, se, me të vërtetë, mashtrimi Im është i fortë!
Edhe afat do t’u japim, sepse dënimi im është shumë i fortë.
Dhe atyre Unë u jap afat, sepse ndëshkimi Im ëstë shumë i fortë.
أَمْ تَسْـَٔلُهُمْ أَجْرًۭا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍۢ مُّثْقَلُونَ ﴿٤٦﴾
A po kërkon ti shpërblim nga ata, e ata janë të rënduar nga borxhet?
A lyp ti prej tyre shpërblim, e janë të ngarkuar me ndonjë borxh?
A mos kërkon ti prej tyre shpërblim, e ata janë të ngarkuar me dhëniet?
أَمْ عِندَهُمُ ٱلْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿٤٧﴾
E, a ka tek ata dijeni të fshehtë, e ata po i përshkruajnë ato?
Apo ata posedojnë ndonjë fshehtësi që ata e shkruajnë?
A mos te ta është e fshehta (e Lehvi Mahfudhit), e ata prej atu trumbetojnë (se janë të mirë)?
فَٱصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌۭ ﴿٤٨﴾
Duro ti për gjykimin e Zotit tënd dhe mos u bën si peshkatari (Junusi), kur iu lut Zotit të vet, e ai (Junusi) ishte i hidhëruar,
Ti duro deri në caktimin e Zotit tënd dhe mos u bën si ai i peshkut (Junusi) që u lut i zemëruar.
Po ti, bëhu i durueshëm ndaj caktimit të Zotit tënd, e mos u bë si ai peshkut në kohën kur pat thirrur (Zotin) dhe ishte i mllefosur.
لَّوْلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعْمَةٌۭ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُومٌۭ ﴿٤٩﴾
dhe, sikur mos ta arrinte atë mirësi prej Perëndisë, ai do të hudhej në një shkretëtirë e do të ishte i qortuar,
Dhe sikur të mos i mbërrinte mëshirë e Zotit të tij do të isht ehudhur në vend të shkretë dhe i urrejtur,
Sikur të mos i afrohej atij mëshirë nga Zoti i tij, do të hidhej në shkretërirë i demoralizuar.
فَٱجْتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٥٠﴾
por, Zoti i tij e ka zgjedhur dhe e ka bërë atë në grupin e njerëzve të mirë.
Por Zoti i tij e ka zgjedhur dhe e ka bërë një nga ata të mirët.
Po Zoti i tij, e bëri atë të zgjedhur prej të mirëve.
وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَٰرِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا۟ ٱلذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجْنُونٌۭ ﴿٥١﴾
Pothuajse, me të vërtetë, jobesimtarët duan të të rrëzojnë me shikim kur dëgjojnë Kur’anin, duke thënë: “Ai, në të vërtetë, është i marrë!”
Mosbesimtarët gati sa nuk të shafisin me shikimet e tyre, kur dëgjojnë qortimin (Kur’anin) dhe thonë: “Ai me siguri është i marrë”!
E ata që nuk besuan gati sa të zhdukin me shikimet e tyre, kur dëgjuan Kur’anin, e (nga inati) thanë: “Ai është i marrë!”
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌۭ لِّلْعَٰلَمِينَ ﴿٥٢﴾
E, ai (Kur’ani), është këshillë për tërë botën!
Ai nuk është tjetër vetëm se vërejtje për tërë botërat!
Po ai (Kur’ani) nuk është tjetër vetëm se këshillë për botën (e njerëzve e të xhinëve).