English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah Those who drag forth [An-Naziat] in Albanian
وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرْقًۭا ﴿١﴾
Betohem në ata (engjëj) që i marrin shpirtërat ashpër (jombesimtarëve)
Pasha ata që me forcë rrëmbejnë,
Pasha ata (engjëj) që marrin shpirtrat me rrëmbim (përmbytshëm)!
وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشْطًۭا ﴿٢﴾
dhe në ata që i marrin butësisht (besimtarëve)
Dhe pasha ata që ngadalë pranojnë,
Dhe ata që marrin shpirtra me lehtësim!
وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبْحًۭا ﴿٣﴾
dhe në ata (engjëj) që notojnë në hapësirë (në mes Tokës e qiellit),
Edhe ata që shpejt notojnë,
Dhe ata që notojnë me shpejtësi!
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبْقًۭا ﴿٤﴾
si dhe në ata (engjëj) që garojnë (për kryerjen e urdhërave),
Edhe ata që fort konkurojnë,
Dhe nxitësit të cilët me shpejtësi në vendin e vet i çojnë!
فَٱلْمُدَبِّرَٰتِ أَمْرًۭا ﴿٥﴾
dhe betohem në ata (engjëj) që i rregullojnë ato që nuk janë të rregulluara,
Dhe pasha ata që të gjitha çështjet i rregullojnë,
Dhe pasha ata që çdo çështje rregullojnë!
يَوْمَ تَرْجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
në Ditën kur Toka do të dridhet nga tërmeti,
Atë ditë kur dridhja të ushtojë
Ditën që vrullshëm bëhet dridhja.
تَتْبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
ps të cilit pason tjetri. –
Edhe tjetra të pasojë
Që pas saj pason tjetra.
قُلُوبٌۭ يَوْمَئِذٍۢ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
Atë ditë, zemrat do të jenë të tronditura,
Atë ditë zemrat do të jenë të shqetësuara,
Atë ditë zemrat janë të tronditura.
أَبْصَٰرُهَا خَٰشِعَةٌۭ ﴿٩﴾
e shikimet e tyre të përulura.
Shikimet të frikësuara,
Shikimet e tyre janë të poshtruara (frikësuara).
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِى ٱلْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾
Ata (jobesimtarët) thonë: “A, me të vërtetë, do të kthehemi ne – në jetë (në gjendjen e mëparshme)?
Thonë: “A thua, njëmend, duhet të bëhemi prapë kështu si jemi?
Ata (idhujtarët në dynja) thonë: “A thua do të bëhemi përsëri kështu si jemi?”
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًۭا نَّخِرَةًۭ ﴿١١﴾
A thua edhe kur të bëhemi eshtra të kalbur?”
E kur të bëhemi eshtra të kalbura?”
A edhe pasi të jemi bërë eshtra të kalbur?”
قَالُوا۟ تِلْكَ إِذًۭا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌۭ ﴿١٢﴾
E thonë: “E atëherë (të kthyerit), do të jemi të humbur.
Thonë: “E ajo është përsëritje shkatrrimtare”.
Ata thanë: “Atëherë, ai kthim do të jetë dëshpërues për ne!”
فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿١٣﴾
E do të jetë ajo (ringjallja) vetëm një thirrje,
Ajo do të jetë vetëm një bërtimë.
Po ajo (ringjallja) nuk do të jetë tjetër pos një thirrje (klithje).
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾
dhe, ja ata përnjëherësh (të gjallë) në Tokë.
Dhe ja, ata – të gjithë, do të vinë.
Dhe ja, ata mbi sipërfaqen e tokës.
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿١٥﴾
A të ka ardhur ty (o Muhammed) lajmi për Musain,
A të ka ardhur rrëfimi për Musaun!
A të ka ardhur ty rrëfimi i Musait?
إِذْ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾
kur Zoti i tij e ka thirrë atë në luginën e shenjtë të Tuvasë:
Kur Zoti i tij e thirri në luginën e shenjtë Tuva.
Kur Zoti i tij e pat thirrur në luginën e bekuar Tuva (rrënzë kodrës Turi Sina).
ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿١٧﴾
“Shko te Faraoni, se ai, me të vërtetë, është tërbuar,
Shko te Faraoni se ai, njëmend, e ka tepruar
Shko te faraoni se vërtet ai e ka tepruar.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
dhe thuaj (Faraonit): ‘A don ti të pastrohesh (nga të këqiat),
Dhe thuaj: “A do të pastrohesh
Dhe thuaj: “E ke ndër mend të pastrohesh?”
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾
dhe të udhëzoj te Zoti yt, që t’i druhesh (për të mos bërë të këqia)?
Dhe të të drejtojë te Zoti yt. Edhe t’i frikësohesh?”
Unë të udhëzoi te Zoti yt e ti t’ia keshë frikën Atij!
فَأَرَىٰهُ ٱلْءَايَةَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾
Dhe, ia tregoi (Musai-Faraonit) mrekullinë më të madhe,
Dhe apstaj i tregoi mrekullinë më të madhe,
Dhe ai ia tregoi mrekullinë e madhe.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾
por ai e mohoi dhe e kundërshtoi,
Por ai përgënjeshtroi dhe nuk e dëgjoi,
Po ai e përgënjeshtroi dhe e kundërshtoi.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
pastaj u kthye,
Pastaj ia ktheu shpinën dhe iku.
Pastaj u kthye prapa dhe iku me të shpejtë.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾
u përpoq dhe i tuboi njerëzit e thirri:
I mblodhi (magjistarët), i thirri
I tuboi (të gjithë të vetët) dhe u mbajti fjalim.
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾
“Unë jam zoti juaj suprem (më i lartë)!
Dhe u tha: “Unë jam zoti juaj më i madhi”!
E u tha: “Unë jam zoti juaj më i lartë!”
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلْءَاخِرَةِ وَٱلْأُولَىٰٓ ﴿٢٥﴾
dhe, Perëndia, ia ekspozoi atij dënimin e kësaj bote dhe të botës tjetër.
Dhe All-llahu e përfshiu me dënim edhe për këtë, edhe të parat,
Atëherë tmerrshëm e dënoi atë, për këtë të fundit dhe për atë të parën.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّمَن يَخْشَىٰٓ ﴿٢٦﴾
Kjo është këshillë për ata që i druajnë Perëndisë.
Në këtë ka mësim për ata që frikësohet.
Në këtë ndëshkim ka përvojë mësimi për atë që frikësohet.
ءَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ ۚ بَنَىٰهَا ﴿٢٧﴾
E, çka është më vështirë: krijimi i juaj apo i qiellit? Ai e ka ndërtuar (qiellin),
A është më rëndë t’ju krijojë juve apo qiellin që e ka ngritur?
A është më i rëndë rëndë krijimi juaj apo ai i qiellit? E Ai e ngriti atë!
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّىٰهَا ﴿٢٨﴾
lart e ka ngritur kupën e tij dhe e ka përsosur,
Ngriti kupën e tij dhe e përsosi.
Ngriti kuoën e tij dhe e përsosi atë.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَىٰهَا ﴿٢٩﴾
dhe netët e tij i ka bërë të errta, kurse ditët të ndritshme,
Natën ia bëri të errët dhe nxori ditën.
Natën ia errësoi e ditën ia ndriçoi.
وَٱلْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ﴿٣٠﴾
e pastaj e rrafshoi (shtriu) Tokën,
E pastaj e rrafshoi tokën.
E pastaj tokën e sheshoi.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعَىٰهَا ﴿٣١﴾
dhe nga ajo (toka) i nxorri ujërat dhe kullosat,
Prej saj nxorri ujë dhe kullosat e saj.
Dhe prej saj nxori ujin e saj dhe kullosat e saj.
وَٱلْجِبَالَ أَرْسَىٰهَا ﴿٣٢﴾
dhe malet i bëri të palëvizshme (i forcoi)
Kurse malet i përforcoi,
Kurse kodrat ia përforcoi.
مَتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٣﴾
për gjallërinë tuaj dhe të bagëtive tuaja.
Për t’u kënaqur ju edhe kafshët tuaja.
Si furnizim për ju dhe për kafshët tuaja.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾
E, kur të arrijë vështirësia më e madhe,
Por kur t’u vijë fatkeqësia më e madhe,
E kur të vijë vala e madhe (kijameti),
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾
Dita kur njeriu e kujton atë çka ka punuar,
Dita kur njeriu do t’i kujtohet çka ka punuar,
Atë ditë njeriu përkujton se çka ka punuar.
وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٣٦﴾
dhe i tregohet skëterra çdokujt që sheh,
Dhe kur t’i shfaqet, atij që sheh, xhehennemi (Xhehim),
E Xhehennemi shfaqet sheshazi për atë që e sheh.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾
atëherë, ai që ka qenë kërcënues,
Edhe atij që e ka tepruar.
E për sa u përket atij që ka tepruar.
وَءَاثَرَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿٣٨﴾
dhe e ka preferuar (dashtë më shumë) jetën e kësaj bote,
E ka zgjedhur dhe këtë botë më shumë e ka dashur.
Dhe i dha përparësi jetës së kësaj bote,
فَإِنَّ ٱلْجَحِيمَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾
pë te, me të vërtetë, vendbanim është skëterra.
Pa dyshim xhehennemi do të jetë strehimore.
Xhehennemi do të jetë vendi i tij.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفْسَ عَنِ ٱلْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾
Kurse, ai që i druan madhërisë së Zotit të tij dhe e frenon vete nga epshet,
Ndërsa ai që është frikësuar të dalë para Zotit të vet dhe e ka përmbajtur veten nga lakmia,
E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve,
فَإِنَّ ٱلْجَنَّةَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾
me të vërtetë, vendbanim i tij është xhenneti.
Me siguri xhennetin do ta ketë strehimore.
Xhenneti është vendi i tij.
يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ﴿٤٢﴾
Të pyesin ty për Kijametin: “Kur do të ndodhë?”
Të pyesin për Ditën e Kijametit: “Kur do të bëhet”?
Ty të pyesin për kijametin: “Kur do të ndodhë ai?!”
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ ﴿٤٣﴾
Çka ka rëndësi për ty ta përmendësh atë?!
Ti nuk di çka të flasësh për të,
Po, në çfarë gjendje je ti t’ua përkutosh atë?
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ﴿٤٤﴾
Vetëm Zoti yt di për te.
përfundimi i tij është te Zoti yt.
Vetëm te Zoti yt është dijenia për të.
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَىٰهَا ﴿٤٥﴾
Ti je vetëm paralajmërues i atyre që i druajnë atij (Kijametit);
Pa dyshim ti do ta qortosh vetëm atë i cili frikësohet atij.
Ti je vetëm qortues i atij që ia ka frikën Atij.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوٓا۟ إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَىٰهَا ﴿٤٦﴾
kurse, atë ditë, që do ta shohin atë (Kijametin), atyre do t’u duket se kanë qëndruar në këtë botë, vetëm një mbrëmje apo një mëngjes (të asaj mbrëmjeje).
Atë ditë kur ta përjetojnë atë do t’u duket sikur kanë jetuar vetëm një mbrëmje ose vetëm një mëngjes.
Ditën kur ta përjetojnë atë, atyre (idhujtarëve) do t’u duket sikur nuk kan jetuar më tepër se një mbrëmje ose një mëngjes të saj.