English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSetting
Surah The Dawn [Al-Fajr] in Albanian
وَلَيَالٍ عَشْرٍۢ ﴿٢﴾
dhe dhjetë netët,
Pasha dhjetë netët,
Pasha dhjetë netët!
وَٱلشَّفْعِ وَٱلْوَتْرِ ﴿٣﴾
dhe në të gjitha që janë çift e tek,
Pasha çiftin edhe tekët,
Pasha çiftin dhe pasha tekun!
وَٱلَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾
dhe natën që shkon, -
Pasha natën kur kalon,
Pasha natën që shkon!
هَلْ فِى ذَٰلِكَ قَسَمٌۭ لِّذِى حِجْرٍ ﴿٥﴾
vallë, a nuk është ky betim për të mençurin?
A është ky betim për të mençurin?
A janë këto betime për të mençurin?
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
Vallë, a nuk di ti se çka ka bërë Zoti yt me Adin,
A nuk e di se ç’bëri Zoti yt me Ad-in?
A nuk e i ti se ç’bëri Zoti yt me Ad-in?
إِرَمَ ذَاتِ ٱلْعِمَادِ ﴿٧﴾
e me banorët e qytetit Iremes, pronarë të pallatee madhështore,
Banorët e Irem-it, me shtylla (pallatet),
Me banorët e Iremit me ndërtesa të larta?
ٱلَّتِى لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿٨﴾
çfarë nuk ka pasur askund tjetër;
Që nuk ka pasur shoq askund,
Që si ata (populli Ad) nuk është krijuar askush në tokë!
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُوا۟ ٱلصَّخْرَ بِٱلْوَادِ ﴿٩﴾
dhe si i dënoi themudasit, të cilët kanë gëdhendur shkëmbinj në luginë,
Edhe Themud-in të cilët skalitën shkrepat në luginë,
Dhe me Themudin, të cilët shpuan shkëmbinj në luginën (kura),
وَفِرْعَوْنَ ذِى ٱلْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
dhe Faraonin – pronarin e shtyllave,
Edhe me Faraonin që kishte tenda,
Dhe me faraonin i fortifikuar me tenda (ushtarake)!
ٱلَّذِينَ طَغَوْا۟ فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿١١﴾
që kanë bërë zullum pa të drejtë në tokë
Të cilët bënë krime në tokë,
Të cilët e tepruan me krime në tokë.
فَأَكْثَرُوا۟ فِيهَا ٱلْفَسَادَ ﴿١٢﴾
dhe shtonin ngatërresat,
Dhe në të e shtuan shkatërrimin,
Dhe në të shtuan shkatërrimin.
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
andaj Zoti yt, e lëshoi mbi ta kamxhikun e dënimit (lloj-lloj dënimesh),
Andaj Zoti yt i goditi me shufrën e dënimit,
E All-llahu kundër tyre lëshoi lloj-lloj dënimesh.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
sepse, me të vërtetë, Zoti yt i pret ata në pusi (i përcjellë punët e tyre).
Sepse Zoti yt është njëmend në pritë,
Pse Zoti yt është që përcjell (u rri në pritë).
فَأَمَّا ٱلْإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكْرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾
Por, Perëndia kur ta provojë njeriun e ta dhurojë me begati, (ai) thotë: “Zoti im është sjellë në mënyrë bujar endaj meje!”
Ndërsa njeriu, kur do Zoti i tij ta sprovojë, e nderon dhe e shpërblen me dhunti, thot: “Zoti im më ka respektuar”.
E njeriu, kur e sprovon Zoti i tij, e nderon dhe e begaton, ai thotë: “Zoti im më ka nderuar!”
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَهَٰنَنِ ﴿١٦﴾
E, kur ta provojë atë, duke ia munguar furnizimin, atëherë ai thotë: “Zoti im më ka poshtëruar”.
Por kur, për të sprovuar, ia mungon furnizmin e tij, thot: “Zoti im më ka lënë anash (nëçmuar)”
Por, kur për ta sprovuar ia pakëson furnizimin (e varfëron), ai thotë: “Zoti im më ka nënçmuar!”
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ ٱلْيَتِيمَ ﴿١٧﴾
Jo, jo! Por ju nuk po i respektoni bonjakët,
Assesi! Por ju nuk e respektoni bonjakun,
Jo, nuk është ashtu! Por (punoni edhe më zi) ju nuk përfillnit bonjakun,
وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾
dhe nuk po e nxitni njëri-tjetrin për t’i ushqyer të varfërit,
Dhe nuk nxiteni që ta ushqeni varfnjakun,
Nuk cytni njëri-tjetrin për ta ushqyer të varfërin,
وَتَأْكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكْلًۭا لَّمًّۭا ﴿١٩﴾
kurse trashëgiminë, e hani me lakmi të pangopur,
Dhe me grykësi e hani trashëgimin,
Dhe ju e hani me të madhe trashëgimin (padrejtë).
وَتُحِبُّونَ ٱلْمَالَ حُبًّۭا جَمًّۭا ﴿٢٠﴾
dhe dëshironi pasuri të pakufishme.
Dhe për së tepërmi e doni pasurimin.
Dhe pasurinë e doni së tepërmi.
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلْأَرْضُ دَكًّۭا دَكًّۭا ﴿٢١﴾
Por kjo nuk është mirë! Atëherë, kur Toka do të copëtohet në thërmia,
Por, ani! Se kur të dërmohet toka copë e grimë,
Jo, mosni ashtu! Kur të dridhet toka njëpasnjëshëm!
وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلْمَلَكُ صَفًّۭا صَفًّۭا ﴿٢٢﴾
dhe kur do të arrijë urdhëri i Zotit tënd, e engjëjt të rreshtohen radhë pas radhe,
Dhe të vijë Zoti yt edhe engjujt radhë-radhë,
Dhe kur të vijë Zoti yt dhe engjëjt qëndrojnë rradhë-rradhë!
وَجِا۟ىٓءَ يَوْمَئِذٍۭ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍۢ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكْرَىٰ ﴿٢٣﴾
dhe atë Ditë kur afrohet (prezentohet) skëterra; atëherë njeriu do të kujtohet – por ç’dobi?!
Dhe atëherë kur të sillet xhehennemi – atë ditë njeriu do të kujtohet, por ç’i duhet kujtimi?!
Dhe atë ditë sillet Xhehennemi, ditën kur përkujtohet njeriu, e ç’dobi i bën atij përkujtimi?
يَقُولُ يَٰلَيْتَنِى قَدَّمْتُ لِحَيَاتِى ﴿٢٤﴾
dhe thotë: “Ah! Sikur të kisha punuar gjëra të mira në jetën time!”
Do të thotë: “Ku është ai fat të isha përgatitur nëjetën time!”
Thotë: “O, i gjori unë, sikur të isha i parapërgatitur për jetën time!”
فَيَوْمَئِذٍۢ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿٢٥﴾
Atë Ditë, askush nuk mund të dënojë, si Ai (dënimi i Tij),
Atë ditë askush nuk dënon sikur Ai.
Pra, ditën kur nuk dënon si Ai askush.
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿٢٦﴾
dhe, atë ditë, askush nuk lidhë në pranga si Ai!
Dhe askush sikur ai nuk farkon në pranga!
Dhe nuk do të farkojë pranga si Ai askush.
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفْسُ ٱلْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
E ti, o shpirt i besuar (këmbëngulës në besim)
O shpirt i qetësuar,
O shpirt i qetësuar!
ٱرْجِعِىٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةًۭ مَّرْضِيَّةًۭ ﴿٢٨﴾
kthehu te Zoti yt i kënaqur, sepse, edhe Ai është i kënaqur me ty,
Kthehu te Zoti yt si kënaqës e i kënaqur,
Kthehu te Zoti yt i kënaqur (për vehte) e kënaqës (për Zotin)!
فَٱدْخُلِى فِى عِبَٰدِى ﴿٢٩﴾
prandaj, hynnë mes të dashurve të Mi,
Hyr në gjiun e robëve të mi,
Hyr mes robërve të Mi!
وَٱدْخُلِى جَنَّتِى ﴿٣٠﴾
dhe hyn në xhennetin Tim!
Dhe hyr në xhennetin tim!
Dhe hyr në Xhennetin Tim!