Main pages

Surah He Frowned [Abasa] in Assamese

Surah He Frowned [Abasa] Ayah 42 Location Makkah Number 80

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰۤ ﴿1﴾

তেওঁ বিৰক্ত প্ৰকাশ কৰিলে আৰু মুখ ঘূৰাই ল’লে,

أَن جَاۤءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ ﴿2﴾

তেওঁৰ ওচৰলৈ অন্ধ ব্যক্তিজন অহাৰ কাৰণে।

وَمَا یُدۡرِیكَ لَعَلَّهُۥ یَزَّكَّىٰۤ ﴿3﴾

কিহে তোমাক জনাব যে, হয়তো সি পৰিশুদ্ধ হ’ব,

أَوۡ یَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰۤ ﴿4﴾

অথবা উপদেশ গ্ৰহণ কৰিব আৰু সেই উপদেশ তাৰ বাবে লাভজনক হ’ব।

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ ﴿5﴾

আনহাতে যিয়ে নিজকে অমুখাপেক্ষী বুলি ভাবে,

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿6﴾

তুমি তাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিছা।

وَمَا عَلَیۡكَ أَلَّا یَزَّكَّىٰ ﴿7﴾

অথচ সি পৰিশুদ্ধ নহ’লেও তোমাৰ কোনো দায়িত্ব নাই,

وَأَمَّا مَن جَاۤءَكَ یَسۡعَىٰ ﴿8﴾

আনহাতে যিয়ে তোমাৰ ওচৰলৈ দৌৰি আহিল,

وَهُوَ یَخۡشَىٰ ﴿9﴾

আৰু সি (আল্লাহক) ভয়ো কৰে,

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ ﴿10﴾

তাৰ প্ৰতি তুমি উদাসীন হ’লা।

كَلَّاۤ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ ﴿11﴾

কেতিয়াও নহয়, নিশ্চয় এইখন হৈছে উপদেশ বাণী,

فَمَن شَاۤءَ ذَكَرَهُۥ ﴿12﴾

গতিকে যিয়ে ইচ্ছা কৰিব সিয়েই ইয়াক স্মৰণ ৰাখিব,

فِی صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ ﴿13﴾

এইখন মৰ্যাদাসম্পন্ন ছহীফাত লিপিবদ্ধ।

مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ ﴿14﴾

সমুন্নত, পৱিত্ৰ,

بِأَیۡدِی سَفَرَةࣲ ﴿15﴾

লেখক বা দূতসকলৰ হাতত।

كِرَامِۭ بَرَرَةࣲ ﴿16﴾

(যিসকল) মহাসন্মানিত, পূণ্যৱান।

قُتِلَ ٱلۡإِنسَـٰنُ مَاۤ أَكۡفَرَهُۥ ﴿17﴾

মানুহ ধ্বংস হওক, কিমান যে অকৃতজ্ঞ!

مِنۡ أَیِّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥ ﴿18﴾

তেওঁ তাক কি বস্তুৰে সৃষ্টি কৰিছে?

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿19﴾

শুক্ৰবিন্দুৰ পৰা। তেওঁ তাক সৃষ্টি কৰিছে, পিছত তাৰ পৰিমিত বিকাশ সাধন কৰিছে,

ثُمَّ ٱلسَّبِیلَ یَسَّرَهُۥ ﴿20﴾

তাৰ পিছত তাৰ বাবে পথ সহজ কৰি দিছে;

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ ﴿21﴾

তাৰ পিছত তেৱেঁই তাক মৃত্যু প্ৰদান কৰে আৰু কবৰস্থ কৰে।

ثُمَّ إِذَا شَاۤءَ أَنشَرَهُۥ ﴿22﴾

ইয়াৰ পিছত তেওঁ যেতিয়া ইচ্ছা কৰিব তাক পুনৰ্জীৱিত কৰিব।

كَلَّا لَمَّا یَقۡضِ مَاۤ أَمَرَهُۥ ﴿23﴾

কেতিয়াও নহয়, তেওঁ তাক যি আদেশ কৰিছিল সেয়া সি এতিয়াও পূৰণ কৰা নাই।

فَلۡیَنظُرِ ٱلۡإِنسَـٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦۤ ﴿24﴾

এতেকে মানুহে নিজৰ খাদ্যৰ প্ৰতি লক্ষ্য কৰা উচিত।

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَاۤءَ صَبࣰّا ﴿25﴾

নিশ্চয় আমি প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানী বৰ্ষণ কৰোঁ,

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا ﴿26﴾

তাৰ পিছত আমি পৃথিৱীক যথাযথভাৱে বিদীৰ্ণ কৰোঁ;

فَأَنۢبَتۡنَا فِیهَا حَبࣰّا ﴿27﴾

তাৰ পিছত আমি তাত উৎপন্ন কৰোঁ শস্য;

وَعِنَبࣰا وَقَضۡبࣰا ﴿28﴾

আঙুৰ আৰু শাক-পাচলি,

وَزَیۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا ﴿29﴾

যায়তুন আৰু খেজুৰ গছ,

وَحَدَاۤىِٕقَ غُلۡبࣰا ﴿30﴾

ঘন গছ-গছনি বিশিষ্ট উদ্যান,

وَفَـٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا ﴿31﴾

ফল-মূল আৰু তৃণ-ঘাঁহ,

مَّتَـٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَـٰمِكُمۡ ﴿32﴾

এইবোৰ হৈছে তোমালোকৰ আৰু তোমালোকৰ ঘৰচীয়া জন্তুবোৰৰ বাবে জীৱনোপকৰণ।

فَإِذَا جَاۤءَتِ ٱلصَّاۤخَّةُ ﴿33﴾

এতেকে যেতিয়া তীক্ষ্ণ (বিকট) শব্দ আহিব,

یَوۡمَ یَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِیهِ ﴿34﴾

সেইদিনা মানুহে পলায়ন কৰিব তাৰ ভাতৃৰ পৰা,

وَأُمِّهِۦ وَأَبِیهِ ﴿35﴾

আৰু তাৰ মাক-বাপেকৰ পৰা,

وَصَـٰحِبَتِهِۦ وَبَنِیهِ ﴿36﴾

তাৰ স্ত্ৰী আৰু সন্তানৰ পৰা,

لِكُلِّ ٱمۡرِئࣲ مِّنۡهُمۡ یَوۡمَىِٕذࣲ شَأۡنࣱ یُغۡنِیهِ ﴿37﴾

সেইদিনা সিহঁত প্ৰত্যকৰে হ’ব এনে এক গুৰুতৰ অৱস্থা, যি অৱস্থাই তাক সম্পূৰ্ণৰূপে ব্যস্ত ৰাখিব।

وُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ ﴿38﴾

সেইদিনা কিছুমান চেহেৰা হ’ব উজ্জ্বল,

ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ ﴿39﴾

হাঁহিৰে ভৰা, আনন্দত উৎফুল্লিত,

وَوُجُوهࣱ یَوۡمَىِٕذٍ عَلَیۡهَا غَبَرَةࣱ ﴿40﴾

আনহাতে সেইদিনা কিছুমান চেহেৰা হ’ব ধূলিৰে মলিন,

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾

ক’লা আৱৰণে আৱৰি ধৰিব।

أُو۟لَـٰۤىِٕكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ ﴿42﴾

ইহঁতেই হৈছে কাফিৰ, অত্যন্ত পাপী।