English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSettings
Surah The cloaked one [Al-Muddathir] in Khmer
يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
ឱអ្នកដែលដណ្ដប់ភួយ(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)!
قُمْ فَأَنذِرْ ﴿2﴾
ចូរក្រោកឡើង រួចដាស់តឿនព្រមាន(មនុស្សលោក)។
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿3﴾
ហើយចំពោះព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក ចូរអ្នកលើកតម្កើង។
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
ហើយចំពោះសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នក ចូរអ្នកសម្អាត។
وَٱلرُّجْزَ فَٱهْجُرْ ﴿5﴾
ហើយចំពោះរូបបដិមា ចូរអ្នកចៀសឱ្យឆ្ងាយ។
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿6﴾
ហើយចូរកុំឲ្យអ្វីមួយដល់អ្នកដទៃដោយប្រាថ្នាចង់បានការតបស្នងច្រើនមកវិញឲ្យសោះ។
وَلِرَبِّكَ فَٱصْبِرْ ﴿7﴾
ហើយចំពោះ(បទបញ្ជា)ព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នក ចូរអ្នកអត់ធ្មត់។
فَإِذَا نُقِرَ فِى ٱلنَّاقُورِ ﴿8﴾
នៅពេលដែលគេផ្លុំត្រែ(លើកទីពីរ)
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍۢ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿9﴾
ថ្ងៃនោះហើយគឺជាថ្ងៃដែលលំបាកបំផុត
عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍۢ ﴿10﴾
ចំពោះពួកគ្មានជំនឿ ដោយគ្មានភាពងាយស្រួលឡើយ។
ذَرْنِى وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًۭا ﴿11﴾
ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ទុកយើង និងអ្នកដែលយើងបានបង្កើតគេមកតែឯង
وَجَعَلْتُ لَهُۥ مَالًۭا مَّمْدُودًۭا ﴿12﴾
ហើយយើងបានធ្វើឱ្យគេក្លាយជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ
وَبَنِينَ شُهُودًۭا ﴿13﴾
និងមានកូនច្រើនរស់នៅជុំគ្នា
وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمْهِيدًۭا ﴿14﴾
ព្រមទាំងបានប្រទានដល់គេនូវជីវិតរស់នៅដែលស្រណុកសុខស្រួល។
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿15﴾
បន្ទាប់មក គេនៅតែមានភាពលោភលន់ចង់ឱ្យយើងបន្ថែម(ឱ្យគេ)ថែមទៀត។
كَلَّآ ۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِءَايَٰتِنَا عَنِيدًۭا ﴿16﴾
មិនដូច្នោះឡើយ! ពិតប្រាកដណាស់ គេគឺជាអ្នកដែលប្រឆាំងរឹងរូសចំពោះវាក្យខណ្ឌទាំងឡាយរបស់យើង។
سَأُرْهِقُهُۥ صَعُودًا ﴿17﴾
យើងនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មលើគេកាន់តែខ្លាំង។
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾
ជាការពិតណាស់ រូបគេបានរិះគិត និងបានរៀប(ពាក្យចោទប្រកាន់)។
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾
ពិតណាស់ រូបគេត្រូវបានគេដាក់បណ្ដាសា។ តើគេអាចរៀប(ពាក្យចោទប្រកាន់)បានយ៉ាងដូចមេ្ដច?
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾
បន្ទាប់មក រូបគេត្រូវបានគេដាក់បណ្ដាសា។ តើគេអាចរៀប(ពាក្យចោទប្រកាន់)បានយ៉ាងដូចមេ្ដច?
ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾
បន្ទាប់មកទៀត គេបានត្រិះរិះពិចារណា(សាជាថ្មី)។
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾
ក្រោយមក គេធ្វើមុខក្រញូវ ហើយខឹងមួម៉ៅ។
ثُمَّ أَدْبَرَ وَٱسْتَكْبَرَ ﴿23﴾
ក្រោយមកទៀត គេបានបែរចេញ និងបានក្រអឺតក្រទម
فَقَالَ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌۭ يُؤْثَرُ ﴿24﴾
រួចគេនិយាយថា៖ ពិតណាស់ (គម្ពីរគួរអាន)នេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីមន្តអាគមដែលគេទទួលបាន(ពីអ្នកជំនាន់មុន)ប៉ុណ្ណោះ។
إِنْ هَٰذَآ إِلَّا قَوْلُ ٱلْبَشَرِ ﴿25﴾
(គម្ពីរគួរអាន)នេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីពាក្យសម្តីមនុស្សធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿26﴾
យើង(អល់ឡោះ)នឹងបញ្ចូលរូបគេទៅក្នុងនរកសាកើរ។
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾
តើអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ដឹងថា តើនរកសាកើរជាអ្វីនោះ?
لَا تُبْقِى وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾
វាមិនបន្សល់ទុកអ្វី ហើយវាក៏មិនទុកអ្វីចោលដែរ(គឺបំផ្លាញទាំងអស់)។
لَوَّاحَةٌۭ لِّلْبَشَرِ ﴿29﴾
វាឆាបឆេះធ្វើឱ្យស្បែកប្រែ។
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾
នៅលើនរកនោះ មាន(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់)ដប់ប្រាំបួននាក់។
وَمَا جَعَلْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةًۭ ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةًۭ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لِيَسْتَيْقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ وَيَزْدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِيمَٰنًۭا ۙ وَلَا يَرْتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ وَٱلْكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًۭا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهْدِى مَن يَشَآءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِىَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ ﴿31﴾
ហើយយើងមិនបានបង្កើតឆ្មាំនរកក្រៅពីម៉ាឡាអ៊ីកាត់ឡើយ។ ហើយយើងក៏មិនបានបង្កើតចំនួនរបស់ពួកគេ(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់)នោះដែរ លើកលែងតែដើម្បីជាការសាកល្បងចំពោះពួកដែលគ្មានជំនឿប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីឱ្យពួកដែលគេផ្តល់គម្ពីរឲ្យមានការជឿជាក់យ៉ាងច្បាស់ និងដើម្បីឲ្យបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿកាន់តែបន្ថែមនូវសេចក្តីជំនឿថែមទៀត និងដើម្បីកុំឱ្យពួកដែលគេផ្តល់គម្ពីរឲ្យ ព្រមទាំងបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿមានការសង្ស័យ ហើយនិងដើម្បីឱ្យពួកដែលក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេមានជំងឺ និងពួកប្រឆាំងនិយាយថា៖ តើអល់ឡោះមានបំណងអ្វីចំពោះការលើកឧទាហរណ៍នេះ។ ក៏ដូច្នោះដែរ អល់ឡោះទ្រង់ធ្វើឱ្យវង្វេងចំពោះជនណាដែលទ្រង់មានចេតនា និងចង្អុលបង្ហាញចំពោះជនណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងពីចំនួនកងទ័ពនៃព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នកឡើយ។ ហើយវា(ឋាននរក)គ្មានអ្វីក្រៅពីជាការដាស់រំឭកដល់មនុស្សលោកនោះឡើយ។
كَلَّا وَٱلْقَمَرِ ﴿32﴾
មិនដូច្នោះឡើយ។ (អល់ឡោះ)ទ្រង់ស្បថនឹងព្រះចន្ទ។
وَٱلَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾
ហើយទ្រង់ស្បថនឹងពេលយប់នៅពេលដែលវាបានរំលងផុតទៅ។
وَٱلصُّبْحِ إِذَآ أَسْفَرَ ﴿34﴾
ហើយទ្រង់ស្បថនឹងពេលព្រលឹមនៅពេលដែលវាបពោ្ចញរស្មី។
إِنَّهَا لَإِحْدَى ٱلْكُبَرِ ﴿35﴾
ជាការពិតណាស់ វា(ឋាននរក) ជាការសាកល្បងមួយដ៏ធំធេង
نَذِيرًۭا لِّلْبَشَرِ ﴿36﴾
ដើម្បីជាការព្រមានបន្លាចដល់មនុស្សលោក។
لِمَن شَآءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿37﴾
សម្រាប់ជនណាក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលចង់ដើរទៅមុខ(មានជំនឿ) ឬចង់ដើរថយក្រោយ(ប្រឆាំង)។
كُلُّ نَفْسٍۭ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿38﴾
រាល់បុគ្គលគ្រប់រូប គឺទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលរូបគេបានសាង។
إِلَّآ أَصْحَٰبَ ٱلْيَمِينِ ﴿39﴾
លើកលែងតែក្រុមខាងស្តាំ(អ្នកមានជំនឿ)ប៉ុណ្ណោះ។
فِى جَنَّٰتٍۢ يَتَسَآءَلُونَ ﴿40﴾
ពួកគេសួរនាំគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងឋានសួគ៌
عَنِ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿41﴾
អំពីពួកឧក្រិដ្ឋជនទាំងឡាយថា៖
مَا سَلَكَكُمْ فِى سَقَرَ ﴿42﴾
តើមូលហេតុអ្វីទៅទើបគេបញ្ចូលពួកអ្នកទៅក្នុងនរកសាកើរដូចនេះ?
قَالُوا۟ لَمْ نَكُ مِنَ ٱلْمُصَلِّينَ ﴿43﴾
ពួកគេឆ្លើយថា៖ (ដោយសារតែ)ពួកយើងមិនធ្លាប់ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលប្រតិបត្ដិសឡាតឡើយ។
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ ٱلْمِسْكِينَ ﴿44﴾
ហើយពួកយើងក៏មិនធ្លាប់បានផ្ដល់អាហារដល់ជនក្រីក្រនោះដែរ។
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلْخَآئِضِينَ ﴿45﴾
ហើយពួកយើងធ្លាប់និយាយមិនត្រឹមត្រូវជាមួយពួកដែលវង្វេង។
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿46﴾
ហើយពួកយើងធ្លាប់បានបដិសេធថ្ងៃបរលោក
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلْيَقِينُ ﴿47﴾
រហូតដល់សេចក្ដីស្លាប់បានមកដល់ពួកយើង។
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ ﴿48﴾
ហើយការធ្វើអន្ដរាគមន៍ពីបណ្ដាអ្នកធ្វើអន្តរាយទាំងឡាយ គឺគ្មានផ្តល់ជាប្រយោជន៍អ្វីដល់ពួកគេឡើយ។
فَمَا لَهُمْ عَنِ ٱلتَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿49﴾
តើហេតុអ្វីទៅបានជាពួកគេ(ពួកមុស្ហរីគីន)ងាកចេញពីការដាស់រំលឹក(គម្ពីរគួរអាន)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌۭ مُّسْتَنفِرَةٌۭ ﴿50﴾
ពួកគេហាក់បីដូចជាសត្វលាដែលផ្អើលខ្លាំង
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍۭ ﴿51﴾
ដែលវារត់គេចពីសត្វតោ។
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًۭا مُّنَشَّرَةًۭ ﴿52﴾
ផ្ទុយទៅវិញ បុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងចំណោមពួកគេចង់ឱ្យគេផ្តល់ឲ្យនូវគម្ពីរមួយដែលល្បីសុសសាយ។
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلْءَاخِرَةَ ﴿53﴾
មិនដូច្នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមិនខ្លាចថ្ងៃបរលោកឡើយ។
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذْكِرَةٌۭ ﴿54﴾
ពិតប្រាកដណាស់ វា(គម្ពីរគួរអាន)ជាការដាស់រំឭក។
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿55﴾
ដូចនេះ ជនណាដែលចង់ទទួលការដាស់រំលឹក គេនឹងយកវាជាការដាស់រំលឹក។
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ ٱلتَّقْوَىٰ وَأَهْلُ ٱلْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾
ហើយពួកគេមិនយកវាជាការដាស់រំលឹកនោះឡើយ លើកលែងតែអល់ឡោះមានចេតនាប៉ុណ្ណោះ។ ទ្រង់គឺជាអ្នកដែលគេត្រូវកោតខ្លាច និងជាអ្នកដែលអភ័យទោស។