English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSettings
Surah The Star [An-Najm] in Dari
وَٱلنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ ﴿1﴾
قسم به ستاره وقتی پنهان شود.
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ ﴿2﴾
(که) هم صحبت شما نه گمراه شده و نه منحرف گشته است.
وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلْهَوَىٰٓ ﴿3﴾
و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید.
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌۭ يُوحَىٰ ﴿4﴾
نیست این کلام مگر پیغام الهی که به او وحی می‌شود.
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلْقُوَىٰ ﴿5﴾
(فرشتۀ) بس نیرومند آن را به او آموخته است.
ذُو مِرَّةٍۢ فَٱسْتَوَىٰ ﴿6﴾
(فرشتۀ نیرومند برای رساندن و حی) راست و برابر ایستاد.
وَهُوَ بِٱلْأُفُقِ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿7﴾
در حالیکه او بر کنارۀ بلند آسمان بود.
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ ﴿8﴾
باز نزدیک شد، پس فرود آمد.
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ ﴿9﴾
تا جایی که فاصله‌اش به اندازۀ دو کمان یا کمتر گردید.
فَأَوْحَىٰٓ إِلَىٰ عَبْدِهِۦ مَآ أَوْحَىٰ ﴿10﴾
پس (الله) آنچه را باید وحی می‌کرد (توسط آن فرشته) به بنده‌اش وحی کرد.
مَا كَذَبَ ٱلْفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ ﴿11﴾
دل (پیغمبر) آنچه را دید دروغ نشمرد.
أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ ﴿12﴾
آیا با او دربارۀ چیزی که می‌بیند جدال می‌کنید؟
وَلَقَدْ رَءَاهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ ﴿13﴾
و البته او (فرشته) را بار دیگر در فرود آمدنش هم دید.
عِندَ سِدْرَةِ ٱلْمُنتَهَىٰ ﴿14﴾
نزد سدرة المنتهى (درختی که علم مخلوقات به آن منتهی می‌شود).
عِندَهَا جَنَّةُ ٱلْمَأْوَىٰٓ ﴿15﴾
که آرامگاه متقیان در بهشت نزد آن درخت است.
إِذْ يَغْشَى ٱلسِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ ﴿16﴾
وقتی که (درخت) سدره را پوشاند آنچه که می‌پوشانید.
مَا زَاغَ ٱلْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ ﴿17﴾
چشم (پیغمبر) منحرف نشد و از حد تجاوز نکرد.
لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلْكُبْرَىٰٓ ﴿18﴾
البته او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگار خود را مشاهده کرد.
أَفَرَءَيْتُمُ ٱللَّٰتَ وَٱلْعُزَّىٰ ﴿19﴾
آیا (بت‌های) «لات» و «عزی» را دیده‌اید؟
وَمَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلْأُخْرَىٰٓ ﴿20﴾
و «منات» آن بت سومی دیگر را؟
أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَلَهُ ٱلْأُنثَىٰ ﴿21﴾
آیا (گمان دارید که) پسر برای شما است و دختر برای او (الله)؟
تِلْكَ إِذًۭا قِسْمَةٌۭ ضِيزَىٰٓ ﴿22﴾
در این صورت این تقسیم ظالمانه است.
إِنْ هِىَ إِلَّآ أَسْمَآءٌۭ سَمَّيْتُمُوهَآ أَنتُمْ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَٰنٍ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهْوَى ٱلْأَنفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلْهُدَىٰٓ ﴿23﴾
این بتها جز نام‌هایی بیش نیستند که شما و پدرانتان آنرا نام نهاده‌اید که الله دربارۀ (حقانیت) آن دلیلی نازل نکرده است؟! جز از گمان و خواهشات نفس پیروی نمی‌کنند در حالیکه از (سوی) پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است.
أَمْ لِلْإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ ﴿24﴾
آیا (گمان دارند که) انسان به هر چه آرزو کند می‌رسد؟
فَلِلَّهِ ٱلْءَاخِرَةُ وَٱلْأُولَىٰ ﴿25﴾
پس آخرت و دنیا برای الله است.
۞ وَكَم مِّن مَّلَكٍۢ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغْنِى شَفَٰعَتُهُمْ شَيْـًٔا إِلَّا مِنۢ بَعْدِ أَن يَأْذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرْضَىٰٓ ﴿26﴾
و چه بسا فرشتگانی در آسمانهاست (ولی) شفاعتشان سودی ندارد مگر بعد از آنکه الله برای هرکس که بخواهد و راضی شود، اجازه شفاعت دهد.
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلْمَلَٰٓئِكَةَ تَسْمِيَةَ ٱلْأُنثَىٰ ﴿27﴾
البته آنان که به روز آخرت ایمان ندارند، فرشته‌ها را بنام دختران نام گذاری می‌کنند.
وَمَا لَهُم بِهِۦ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ ۖ وَإِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغْنِى مِنَ ٱلْحَقِّ شَيْـًۭٔا ﴿28﴾
در حالیکه آنان به آن هیچ علمی ندارند، جز از گمان پیروی نمی‌کنند و به یقین گمان، انسان را از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند.
فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿29﴾
لذا، از کسی روی بگردان که از یاد ما روی گردان شده و جز زندگی دنیوی نمی‌خواهد.
ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ ٱلْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ ٱهْتَدَىٰ ﴿30﴾
این مُنتهای علم و شناخت آنان است، بی‌گمان پروردگارت به کسیکه از راه او گمراه شده داناتر است و او به کسیکه راهیاب شده داناتر می‌باشد.
وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ لِيَجْزِىَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔوا۟ بِمَا عَمِلُوا۟ وَيَجْزِىَ ٱلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ بِٱلْحُسْنَى ﴿31﴾
و آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای الله است تا کسانی را که بدی کرده‌اند به (سزای) آنچه کرده‌اند جزا دهد و تا نیکوکاران را به بهترین وجه پاداش دهد.
ٱلَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلْإِثْمِ وَٱلْفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌۭ فِى بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوٓا۟ أَنفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ ﴿32﴾
آنانی که از گناهان کبیره و زشتی‌ها جز گناهان صغيره اجتناب می‌کنند (بدانند که) البته پروردگارت (نسبت به آنان) آمرزشش وسیع است. او به (حال) شما وقتیکه شما را از زمین آفرید و هنگامی که شما در شکم‌های مادرانتان جنينها بودید داناتر است. پس از پاک بودن خود سخن مگویید. او به پرهیزگاران داناتر است.
أَفَرَءَيْتَ ٱلَّذِى تَوَلَّىٰ ﴿33﴾
پس آیا دیدی آن شخصی را که اعراض کرد؟
وَأَعْطَىٰ قَلِيلًۭا وَأَكْدَىٰٓ ﴿34﴾
و اندکی (از مال) داد و سنگ دل شد (و از دادن آن دست کشید).
أَعِندَهُۥ عِلْمُ ٱلْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ ﴿35﴾
آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟.
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِى صُحُفِ مُوسَىٰ ﴿36﴾
یا به آنچه که در صحیفه‌های موسی آمده، خبر داده نشده است؟.
وَإِبْرَٰهِيمَ ٱلَّذِى وَفَّىٰٓ ﴿37﴾
و (نیز به آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم که (در عهد خود با الله) وفا کرد.
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌۭ وِزْرَ أُخْرَىٰ ﴿38﴾
(مضمون همۀ کتب آسمانی این بود که) هیچ کس بار گناه دیگری را حمل نمی‌کند.
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ﴿39﴾
و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده (نصیب دیگر) نیست.
وَأَنَّ سَعْيَهُۥ سَوْفَ يُرَىٰ ﴿40﴾
و اینکه تلاش و سعی او به زودی دیده خواهد شد.
ثُمَّ يُجْزَىٰهُ ٱلْجَزَآءَ ٱلْأَوْفَىٰ ﴿41﴾
باز جزای کافی به او داده خواهد شد.
وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلْمُنتَهَىٰ ﴿42﴾
و اینکه انتهای همه چیز به‌سوی پروردگار توست.
وَأَنَّهُۥ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ ﴿43﴾
و اینکه اوست که می‌خنداند و می‌گریاند.
وَأَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا ﴿44﴾
و اینکه اوست که می‌میراند و زنده می‌کند.
وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوْجَيْنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلْأُنثَىٰ ﴿45﴾
و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید.
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ ﴿46﴾
از نطفه‌ای که (در رحم) ریخته می‌شود.
وَأَنَّ عَلَيْهِ ٱلنَّشْأَةَ ٱلْأُخْرَىٰ ﴿47﴾
و بر (عهدۀ) اوست آفریدن دوباره.
وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ ﴿48﴾
اوست که غنی می‌سازد و راضی می‌کند.
وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعْرَىٰ ﴿49﴾
و اوست پروردگار ستارۀ شعری.
وَأَنَّهُۥٓ أَهْلَكَ عَادًا ٱلْأُولَىٰ ﴿50﴾
و او عاد اول را نابود کرد.
وَثَمُودَا۟ فَمَآ أَبْقَىٰ ﴿51﴾
و قوم ثمود را (هلاک کرد) و کسی از ایشان را باقی نگذاشت.
وَقَوْمَ نُوحٍۢ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ ﴿52﴾
و (نیز) پیش از این قوم نوح را (هلاک کرد) چون آنان ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند.
وَٱلْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ ﴿53﴾
و (دیار) مؤتفکه (زیر و زبر شدۀ قوم لوط) را سرنگون کرد.
فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ ﴿54﴾
پس آن قریه را (با قهر و غضب خود) پوشانید آنچه پوشانید.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ ﴿55﴾
پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت شک و تردید می‌کنی؟
هَٰذَا نَذِيرٌۭ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلْأُولَىٰٓ ﴿56﴾
این (پیغمبر) بیم دهنده‌ای از بیم دهندگان پیشین است.
أَزِفَتِ ٱلْءَازِفَةُ ﴿57﴾
قیامت نزدیک گردیده است.
لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿58﴾
کسی غیر از الله برطرف کننده‌ای (شدت و سختی آن روز) نیست.
أَفَمِنْ هَٰذَا ٱلْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن الهی تعجب می‌کنید؟
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿60﴾
و می‌خندید و گریه نمی‌کنید.
وَأَنتُمْ سَٰمِدُونَ ﴿61﴾
در حالیکه شما غافليد و هوس رانید؟
فَٱسْجُدُوا۟ لِلَّهِ وَٱعْبُدُوا۟ ۩ ﴿62﴾
پس تنها برای الله سجده کنید و (او را) عبادت کنید.