English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSettings
Surah The reality [Al-Haaqqa] in Dari
ٱلۡحَاۤقَّةُ ﴿1﴾
حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی).
مَا ٱلۡحَاۤقَّةُ ﴿2﴾
چیست آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی)؟
وَمَاۤ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَاۤقَّةُ ﴿3﴾
و تو چه می‌دانی که آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی) چیست؟
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ ﴿4﴾
قوم ثمود و عاد آن حادثۀ کوبنده و واقع شدنی را تکذیب نمودند.
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُوا۟ بِٱلطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
اما ثمود به (وسیلۀ) آواز سخت و مرگبار هلاک شدند.
وَأَمَّا عَادࣱ فَأُهۡلِكُوا۟ بِرِیحࣲ صَرۡصَرٍ عَاتِیَةࣲ ﴿6﴾
و اما عاد به (وسیلۀ) تندبادی سرد و سوزنده هلاک شدند.
سَخَّرَهَا عَلَیۡهِمۡ سَبۡعَ لَیَالࣲ وَثَمَـٰنِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومࣰاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِیهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِیَةࣲ ﴿7﴾
که الله آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد آنگاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و گویی تنه‌های پوک درختان خرما‌اند.
فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِیَةࣲ ﴿8﴾
پس آیا می‌بینی که اثری از آنها باقی مانده باشد؟
وَجَاۤءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَـٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهالی قریه‌های زیر و زبر شده (قوم لوط) مرتکب گناه و نافرمانی شدند.
فَعَصَوۡا۟ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةࣰ رَّابِیَةً ﴿10﴾
زیرا آنان از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان نافرمانی کردند، و الله ایشان را به سختی گرفت.
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَاۤءُ حَمَلۡنَـٰكُمۡ فِی ٱلۡجَارِیَةِ ﴿11﴾
البته وقتی که آب (به امر ما) طغیان کرد، شما را در کشتی روان برداشتیم.
لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةࣰ وَتَعِیَهَاۤ أُذُنࣱ وَ ٰعِیَةࣱ ﴿12﴾
تا آن (عذاب) را برایتان پندی قرار دهیم و گوش‌هایی شنوا آن را به خاطر بسپارد.
فَإِذَا نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ نَفۡخَةࣱ وَ ٰحِدَةࣱ ﴿13﴾
پس چون در صور دمیده شود یک دمیدنی.
وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةࣰ وَ ٰحِدَةࣰ ﴿14﴾
و زمین و کوه‌ها برداشته شوند، پس يکباره درهم کوبیده شوند.
فَیَوۡمَىِٕذࣲ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ﴿15﴾
پس در آن روز واقعه (قیامت) رخ دهد.
وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَاۤءُ فَهِیَ یَوۡمَىِٕذࣲ وَاهِیَةࣱ ﴿16﴾
و آسمان (نیز) بشگافد و در آن روز سست گردد.
وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰۤ أَرۡجَاۤىِٕهَاۚ وَیَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ یَوۡمَىِٕذࣲ ثَمَـٰنِیَةࣱ ﴿17﴾
و فرشته‌ها بر اطراف آن (آسمان) خواهند بود و عرش پروردگارت را در آن روز هشت فرشته بالای سر خود حمل می‌کنند.
یَوۡمَىِٕذࣲ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِیَةࣱ ﴿18﴾
در آن روز شما (به بارگاه پروردگارتان) عرضه می‌شوید، هیچ پوشیدۀ شما (که آنرا انجام داده بودید) مخفی نماند.
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ كِتَـٰبَهُۥ بِیَمِینِهِۦ فَیَقُولُ هَاۤؤُمُ ٱقۡرَءُوا۟ كِتَـٰبِیَهۡ ﴿19﴾
پس هر کس که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود (شادی کنان) می‌گوید: بگیرید نامۀ اعمال مرا بخوانید.
إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَـٰقٍ حِسَابِیَهۡ ﴿20﴾
چون من یقین داشتم که البته با حساب خودم روبرو خواهم شد.
فَهُوَ فِی عِیشَةࣲ رَّاضِیَةࣲ ﴿21﴾
پس او در زندگانی خوش و رضایت بخش خواهد بود.
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةࣲ ﴿22﴾
در بهشت (بسیار) بلند خواهد بود.
قُطُوفُهَا دَانِیَةࣱ ﴿23﴾
که میوۀ آن در دسترس است.
كُلُوا۟ وَٱشۡرَبُوا۟ هَنِیۤـَٔۢا بِمَاۤ أَسۡلَفۡتُمۡ فِی ٱلۡأَیَّامِ ٱلۡخَالِیَةِ ﴿24﴾
(گفته می‌شود) گوارا بخورید و بنوشید به (پاداش) آنچه در روزگاران گذشته انجام میدادید.
وَأَمَّا مَنۡ أُوتِیَ كِتَـٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَیَقُولُ یَـٰلَیۡتَنِی لَمۡ أُوتَ كِتَـٰبِیَهۡ ﴿25﴾
و اما کسی که نامۀ اعمالش به دست چپش داده شود، پس می‌گوید: ای کاش نامه‌ام بمن داده نمی‌شد.
وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِیَهۡ ﴿26﴾
و (ای کاش) نمی‌دانستم که حساب من چیست.
یَـٰلَیۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِیَةَ ﴿27﴾
و ای کاش مرگ فیصله کننده و پایان کارم بود.
مَاۤ أَغۡنَىٰ عَنِّی مَالِیَهۡۜ ﴿28﴾
دارایی من هیچ نفعی بمن نرساند.
هَلَكَ عَنِّی سُلۡطَـٰنِیَهۡ ﴿29﴾
قدرت و پادشاهی من از دستم رفت.
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
(گفته می‌شود) او را بگیرید، پس به زنجیرش کشید.
ثُمَّ ٱلۡجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
باز او را در دوزخ داخل کنید.
ثُمَّ فِی سِلۡسِلَةࣲ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعࣰا فَٱسۡلُكُوهُ ﴿32﴾
باز در زنجیری که درازی آن هفتاد گز باشد او را ببندید.
إِنَّهُۥ كَانَ لَا یُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِیمِ ﴿33﴾
چون او به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد.
وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِینِ ﴿34﴾
و (مردم را) بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کرد.
فَلَیۡسَ لَهُ ٱلۡیَوۡمَ هَـٰهُنَا حَمِیمࣱ ﴿35﴾
پس او امروز در این جا هیچ دوست مهربانی ندارد.
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِینࣲ ﴿36﴾
و نه طعامی دارد جز زرداب دوزخیان.
لَّا یَأۡكُلُهُۥۤ إِلَّا ٱلۡخَـٰطِـُٔونَ ﴿37﴾
که جز گنهگاران آن را نمی‌خورند.
فَلَاۤ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ ﴿38﴾
پس قسم به آنچه می‌بینید.
وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ ﴿39﴾
و به آنچه نمی‌بینید.
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولࣲ كَرِیمࣲ ﴿40﴾
که این (قرآن) سخن فرستاده (فرشته) بزرگوار است.
وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرࣲۚ قَلِیلࣰا مَّا تُؤۡمِنُونَ ﴿41﴾
و آن سخن شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید.
وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنࣲۚ قَلِیلࣰا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿42﴾
و (قرآن) گفتۀ غیبگو و کاهن نیست، اندکی عبرت می‌گیرید.
تَنزِیلࣱ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ ﴿43﴾
(بلکه) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.
وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَیۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
و اگر (بالفرض) پیغمبر بعضی از سخنان را به دروغ به ما نسبت می‌کرد.
لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡیَمِینِ ﴿45﴾
البته او را با قدرت می‌گرفتیم.
ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِینَ ﴿46﴾
باز رگ دلش را قطع می‌کردیم.
فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَـٰجِزِینَ ﴿47﴾
پس هیچ کس از شما منع کننده‌ای (جزای ما) از او نیست.
وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةࣱ لِّلۡمُتَّقِینَ ﴿48﴾
البته قرآن برای پرهیزگاران نصیحت و پند است.
وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِینَ ﴿49﴾
و البته ما به یقین می‌دانیم که برخی از شما تکذیب‌کننده‌اید.
وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَـٰفِرِینَ ﴿50﴾
و البته آن (تکذیب) مایۀ حسرت بر کافران است.
وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡیَقِینِ ﴿51﴾
و البته آن (قرآن سخن) حق و یقینی است.
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِیمِ ﴿52﴾
پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن.