Settings
Surah Those who drag forth [An-Naziat] in Dari
وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرْقًۭا ﴿1﴾
قسم به فرشتههای که ارواح کافران را به سختی میگیرند.
وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشْطًۭا ﴿2﴾
و قسم به فرشتههای که ارواح مؤمنان را به آسانی میگیرند.
وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبْحًۭا ﴿3﴾
و قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) به سرعت شناورند.
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبْقًۭا ﴿4﴾
پس قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) از یکدیگر سبقت میگیرند.
فَٱلْمُدَبِّرَٰتِ أَمْرًۭا ﴿5﴾
باز قسم به فرشتگانی که همۀ کارها را تدبیر میکنند.
يَوْمَ تَرْجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
روزی که زلزلۀ سخت همه چیز را به لرزه درمیآورد.
تَتْبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ﴿7﴾
به تعقیب آن لرزۀ دیگر واقع شود.
قُلُوبٌۭ يَوْمَئِذٍۢ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
برخی از دلها (در آن روز) ترسان و لرزان است.
أَبْصَٰرُهَا خَٰشِعَةٌۭ ﴿9﴾
(و) چشمهای ایشان پایین افتاده است.
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِى ٱلْحَافِرَةِ ﴿10﴾
میگویند: آیا ما دوباره بازگردانیده میشویم (به حالت نخستین؟)
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًۭا نَّخِرَةًۭ ﴿11﴾
آیا (باز زنده میشویم که) استخوانهای پوسیده شویم؟
قَالُوا۟ تِلْكَ إِذًۭا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌۭ ﴿12﴾
گویند (اگر چنین باشد) آن زندگی زیانبار خواهد بود.
فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿13﴾
(الله در جواب آنها فرمود): جز این نیست که آن تنها آواز بلند است.
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
پس ناگهان در میدان محشر (که جای بیخوابی است) حاضر شوند.
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿15﴾
آیا داستانِ (دعوت) موسی به تو رسیده است؟
إِذْ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
وقتی که پروردگارش او را در وادی پاک طوی صدا کرد.
ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿17﴾
(به او گفت): بهسوی فرعون برو که سرکشی و طغیان کرده است.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ﴿18﴾
پس به او بگو: آیا میخواهی که (از کفر) پاک شوی؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿19﴾
و تو را بهسوی پروردگارت راهنمائی کنم تا (بعد از شناختن پروردگارت) بترسی (و ایمان آوری و سرکشی نکنی).
فَأَرَىٰهُ ٱلْءَايَةَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿20﴾
پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿21﴾
اما او دروغ شمرد و نافرمانی کرد.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿22﴾
باز پشت کرد (از مجلس موسی و برای فساد) سعی مینمود.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿23﴾
پس (ساحران را) جمع کرد و اعلان نمود.
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿24﴾
پس گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم.
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلْءَاخِرَةِ وَٱلْأُولَىٰٓ ﴿25﴾
پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّمَن يَخْشَىٰٓ ﴿26﴾
یقیناً در این (ماجرا) برای کسی که (از عذاب الله) بترسد، عبرت است.
ءَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ ۚ بَنَىٰهَا ﴿27﴾
آیا (دوباره) آفریدن شما سختتر است یا آفریدن آسمانی که او (الله) آن را بنا کرده؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّىٰهَا ﴿28﴾
و بلندی آن را بر افراشت، پس آن را استوار و برابر کرد.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَىٰهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید.
وَٱلْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ﴿30﴾
و بعد از آن زمین را هموار نمود.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعَىٰهَا ﴿31﴾
از آن (زمین) آب و چراگاهش را بیرون کرد.
وَٱلْجِبَالَ أَرْسَىٰهَا ﴿32﴾
و کوهها را (بر زمین) محکم و پابرجا کرد.
مَتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿33﴾
(این همه را پیدا کرد) برای منفعت شما و چهارپایانتان.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿34﴾
پس وقتی که بزرگترین حادثۀ (قیامت) بیاید.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ﴿35﴾
روزی که انسان آن کوشش خود را (در دنیا) به یاد میآورد.
وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿36﴾
و دوزخ برای هر بینندهای آشکار و نمایان شود.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿37﴾
اما هر کسی طغیان و سرکشی کرد
وَءَاثَرَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿38﴾
و زندگانی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داد.
فَإِنَّ ٱلْجَحِيمَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿39﴾
پس یقیناً دوزخ جایگاه اوست.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفْسَ عَنِ ٱلْهَوَىٰ ﴿40﴾
و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش ترسید و نفسش را از هوی و هوس باز داشت.
فَإِنَّ ٱلْجَنَّةَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿41﴾
پس یقیناً جنت جایگاه اوست.
يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ﴿42﴾
دربارۀ قیامت از تو میپرسند که چه وقتی برپا میشود؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ ﴿43﴾
تو را چه خبر از (وقت برپا شدن) آن.
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ﴿44﴾
پایان و سرانجام آن با پروردگار توست.
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَىٰهَا ﴿45﴾
تو تنها بیمدهندۀ کسی هستی که از آن (قیامت) میترسد.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوٓا۟ إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَىٰهَا ﴿46﴾
روزی که آن را میبینند، گویا که آنان جز (به قدر) شب یا چاشتی (در دنیا و برزخ) درنگ نکردهاند.