English
Chinese
Spanish
Portuguese
Russian
Japanese
French
German
Italian
Hindi
Korean
Indonesian
Bengali
Albanian
Bosnian
Dutch
Malayalam
RomanianSettings
Surah The Dawn [Al-Fajr] in Dari
وَٱلْفَجْرِ ﴿1﴾
قسم به فجر (صبح).
وَلَيَالٍ عَشْرٍۢ ﴿2﴾
و قسم به شب‌های ده‌گانه.
وَٱلشَّفْعِ وَٱلْوَتْرِ ﴿3﴾
و قسم به جفت و طاق.
وَٱلَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿4﴾
و قسم به شب چون سپری شود.
هَلْ فِى ذَٰلِكَ قَسَمٌۭ لِّذِى حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا درین (امر) قسم کافی برای صاحبان خرد نیست؟ (بلی هست!).
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندیدی که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟
إِرَمَ ذَاتِ ٱلْعِمَادِ ﴿7﴾
قوم ارم که صاحب قامت‌های بلند و ستون مانند بودند.
ٱلَّتِى لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿8﴾
که مانند آن در (هیچ‌یک) از شهرها آفریده نشده بود.
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُوا۟ ٱلصَّخْرَ بِٱلْوَادِ ﴿9﴾
و با قوم ثمود؟ آنانی که سنگ‌ها را در وادی (القری) می‌تراشیدند.
وَفِرْعَوْنَ ذِى ٱلْأَوْتَادِ ﴿10﴾
با فرعون؟ که میخ‌ها (برای سزا دادنِ مردم) داشت.
ٱلَّذِينَ طَغَوْا۟ فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿11﴾
(این سه قوم) همان کسانی بودند که در شهرها سرکشی کردند.
فَأَكْثَرُوا۟ فِيهَا ٱلْفَسَادَ ﴿12﴾
پس در آن شهرها فساد بیشتر کردند.
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
لهذا پروردگارت آنان را به عذاب سخت گرفتار کرد.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلْمِرْصَادِ ﴿14﴾
یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه (مراقب اعمال بندگان) است.
فَأَمَّا ٱلْإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكْرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَكْرَمَنِ ﴿15﴾
پس اما انسان هرگاه پروردگارش او را امتحان کند و به او مقام و نعمت دهد، می‌گوید: پروردگارم مرا عزت داد.
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَهَٰنَنِ ﴿16﴾
و اما وقتی که پروردگارش او را امتحان کند و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، می‌گوید: پروردگارم مرا اهانت کرده است.
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ ٱلْيَتِيمَ ﴿17﴾
نه، چنین نیست، بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.
وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلْمِسْكِينِ ﴿18﴾
و همدیگر را بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کنید.
وَتَأْكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكْلًۭا لَّمًّۭا ﴿19﴾
و میراث دیگران را با مال خود خلط نموده (به طریقۀ نادرست) می‌خورید.
وَتُحِبُّونَ ٱلْمَالَ حُبًّۭا جَمًّۭا ﴿20﴾
و مال را بسیار (بیش از حد) دوست می‌دارید.
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلْأَرْضُ دَكًّۭا دَكًّۭا ﴿21﴾
چنین نیست، بلکه وقتی زمین به شدت درهم کوبیده شود.
وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلْمَلَكُ صَفًّۭا صَفًّۭا ﴿22﴾
و پروردگارت بیاید و فرشتگان صف بسته حاضر شوند.
وَجِا۟ىٓءَ يَوْمَئِذٍۭ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍۢ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكْرَىٰ ﴿23﴾
و آن روز دوزخ در میان آورده شود، آن روز انسان (کافر) عبرت می‌گیرد، ولی چنین عبرت گرفتن چه سودی برای او دارد؟!
يَقُولُ يَٰلَيْتَنِى قَدَّمْتُ لِحَيَاتِى ﴿24﴾
می‌گوید: ای کاش برای این زندگی‌ام چیزی قبلاً می‌فرستادم.
فَيَوْمَئِذٍۢ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿25﴾
پس آن روز هیچ کسی چون عذاب الله عذاب نکند.
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿26﴾
و هیچ کسی هم چون الله او را به بند (زنجیرها) نمی‌بندد.
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفْسُ ٱلْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
(و در حالت نزع گفته شود که) ای نفس (شخص) آرام‌گیرنده (به ایمان)!
ٱرْجِعِىٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةًۭ مَّرْضِيَّةًۭ ﴿28﴾
به‌سوی پروردگارت بازگرد، (در حالی که) تو از او راضی و او از تو راضی است.
فَٱدْخُلِى فِى عِبَٰدِى ﴿29﴾
پس در زمره بندگانم داخل شو.
وَٱدْخُلِى جَنَّتِى ﴿30﴾
و در جنت من داخل شو.