Settings
Surah The winnowing winds [Adh-Dhariyat] in Uzbek
وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرْوًۭا ﴿1﴾
Чанг тўзитувчи(шамол) лар билан қасам.
Тўзитгувчи (шамол)ларга қасам.
فَٱلْحَٰمِلَٰتِ وِقْرًۭا ﴿2﴾
Юк кўтарувчи(булут)лар билан қасам.
Ташигувчи (булут)ларга қасам.
فَٱلْجَٰرِيَٰتِ يُسْرًۭا ﴿3﴾
Осон юрувчи(кема)лар билан қасам;
Енгил юргувчи (кема)ларга қасам.
فَٱلْمُقَسِّمَٰتِ أَمْرًا ﴿4﴾
Иш тақсимловчи(фаришта)лар билан қасам.
Иш тақсимлагувчи (фаришта)ларга қасам.
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌۭ ﴿5﴾
Албатта, сизга ваъда қилинган нарса ростдир.
Сизларга ваъда қилинаётган нарса ростдир.
وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٌۭ ﴿6﴾
Ва, албатта, қиёмат воқеъ бўлгувчидир.
Ҳисоб-китоб, албатта, рўй бергувчидир.
وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلْحُبُكِ ﴿7﴾
Гўзал, мустаҳкам осмон билан қасам.
Йўллар эгаси бўлган самога қасам.
إِنَّكُمْ لَفِى قَوْلٍۢ مُّخْتَلِفٍۢ ﴿8﴾
Албатта, сиз ихтилофли гапдасиз.
Албатта, сизлар ихтилофли гап ичидасизлар.
يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ ﴿9﴾
У(Қуръон)дан ким бурилса, (бир йўла) буриб қўйилур. (Қуръондан бурилиб, бошқа нарсани тутмоқчи бўлган, ҳеч қачон нажот топмабди. Чунки, бир йўла залолатга бурилиб қолган бўлади.)
Ундан бурилган бурилиб кетаверади.
ٱلَّذِينَ هُمْ فِى غَمْرَةٍۢ سَاهُونَ ﴿11﴾
Улар жаҳолатдаги ғофиллардир.
Улар жаҳолат гирдобидаги ғофиллардир.
يَسْـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ ٱلدِّينِ ﴿12﴾
Улар ҳисоб-китоб куни қачон, деб сўрарлар.
«Ҳисоб-китоб куни қачон?» - деб сўрайдилар.
يَوْمَ هُمْ عَلَى ٱلنَّارِ يُفْتَنُونَ ﴿13﴾
Бу кунда улар оловда азобланурлар.
У улар оловда азобланадиган кундир.
ذُوقُوا۟ فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿14﴾
«Азобингизни татиб кўринг», сиз қачон бўлур? деб шошилган нарса-шу» (дейилур).
Азобингизни татинглар. Сизлар шошилтириб юрган нарса мана шу.
إِنَّ ٱلْمُتَّقِينَ فِى جَنَّٰتٍۢ وَعُيُونٍ ﴿15﴾
Албатта, тақводорлар жаннатлар ва булоқлардадир.
Тақводорлар жаннатлар ва булоқлардадирлар.
ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ ﴿16﴾
Роббилари берган нарсаларни олувчилардир. Чунки улар бундан олдин эҳсон қилувчилардан бўлганлардир.
Парвардигорлари ато этган нарсаларни олганлари ҳолда. Дарҳақиқат, улар ундан олдин муҳсинлар эдилар.
كَانُوا۟ قَلِيلًۭا مِّنَ ٱلَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ﴿17﴾
Улар кечалари оз ухлар эдилар.
Туннинг оз қисмида ухлардилар.
وَبِٱلْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿18﴾
Ва улар саҳарларда истиғфор айтар эдилар.
Саҳарларда истиғфор айтардилар.
وَفِىٓ أَمْوَٰلِهِمْ حَقٌّۭ لِّلسَّآئِلِ وَٱلْمَحْرُومِ ﴿19﴾
Ва молу мулкларида, сўровчи ва бечораларнинг ҳақи бордир.
Уларнинг мол-давлатларида тиланчи ва муҳтожнинг ҳақи бўлар эди.
وَفِى ٱلْأَرْضِ ءَايَٰتٌۭ لِّلْمُوقِنِينَ ﴿20﴾
Ва ер юзида чуқур ишонувчилар учун белгилар бордир.
Заминда ишонувчилар учун белгилар бор.
وَفِىٓ أَنفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿21﴾
Ва ўзларингизда ҳам. Ёки кўрмаяпсизларми?!
Ўзларингизда ҳам. Кўрмайсизларми?!
وَفِى ٱلسَّمَآءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿22﴾
Ва осмонда ризқингиз ҳамда сизга ваъда қилинаётган нарсалар (бор).
Самода ҳам ризқингиз ва сизларга ваъда қилинган нарса бор.
فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ إِنَّهُۥ لَحَقٌّۭ مِّثْلَ مَآ أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ ﴿23﴾
Осмону ернинг Роббиси ила қасамки, албатта, у(гап) мисоли сиз нутқ қилаётганингиздек ҳақиқатдир.
Само ва заминнинг Парвардигорига қасамки, у (қайта тирилиш) сизларнинг сўзлаётганингиз каби ҳақдир.
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَٰهِيمَ ٱلْمُكْرَمِينَ ﴿24﴾
Сенга Иброҳимнинг карамли меҳмонларининг хабари келмадими?
Сизга Иброҳимнинг азиз меҳмонлари ҳақидаги хабар келдими?
إِذْ دَخَلُوا۟ عَلَيْهِ فَقَالُوا۟ سَلَٰمًۭا ۖ قَالَ سَلَٰمٌۭ قَوْمٌۭ مُّنكَرُونَ ﴿25﴾
Улар унинг ҳузурига кириб, «Салом» деганларида, у: «Салом, нотаниш қавмлар», деди.
Ўшанда улар унинг олдига кириб: «Салом», дедилар. Деди: «Салом. Нотаниш қавм-ку».
فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجْلٍۢ سَمِينٍۢ ﴿26﴾
Ва аҳлига бориб, (пиширилган) семиз бузоқни келтирди.
Секин оиласи олдига бориб, бир семиз бузоқни олиб келди.
فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿27﴾
Уни уларга яқинига сурди ва: «Емайсизларми?» деди.
Уни уларга яқин суриб: «Емайсизларми?\"- деди.
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةًۭ ۖ قَالُوا۟ لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٍۢ ﴿28﴾
Улардан хавфсиради. Улар: «қўрқма», дедилар ва унга илмли ўғил башоратини бердилар.
Улардан хавфсирай бошлади. Улар: «Қўрқма», дедилар ва унга бир билимдон ўғил ҳақида хушхабар бердилар.
فَأَقْبَلَتِ ٱمْرَأَتُهُۥ فِى صَرَّةٍۢ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌۭ ﴿29﴾
Хотини қичқириб келди ва ўз юзига шапалоқ тушириб: «Туғмас кампир-а?!» деди.
Бас, хотини қичқирганча келди-да, ўзининг юзига уриб: «Бир туғмас кампир-а?\"- деди.
قَالُوا۟ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلْحَكِيمُ ٱلْعَلِيمُ ﴿30﴾
Улар: «Сенинг Роббинг шундай деди. Албатта, Унинг Ўзи ўта ҳаким ва ўта билувчидир», дедилар.
Дедилар: «Парвардигоринг шундай деди. Албатта, У Ҳаким ва Билгувчи Зотдир».
۞ قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا ٱلْمُرْسَلُونَ ﴿31﴾
У: «Эй элчилар! Сизнинг ишингиз надир», деди.
Деди: «Эй элчилар, нима иш билан келдингизлар?»
قَالُوٓا۟ إِنَّآ أُرْسِلْنَآ إِلَىٰ قَوْمٍۢ مُّجْرِمِينَ ﴿32﴾
Улар: «Албатта, биз жиноятчи қавмга юборилганмиз.
Дедилар: «Биз жиноятчи қавмга юборилганмиз.
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةًۭ مِّن طِينٍۢ ﴿33﴾
Уларнинг устидан лойдан (пиширилган) тошларни ташлаш учун.
Уларнинг устига сополдан бўлган тошни ёғдиришимиз учун.
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ ﴿34﴾
Роббинг ҳузурида исрофчилар учун белгилаб қўйилган(тош)ларни», дедилар.
Парвардигоринг даргоҳида ҳаддан ошганлар учун белгилаб қўйилган (тошни)».
فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿35﴾
Ва Биз у жойдан мўминларни чиқардик.
Бас, биз у ердан мўмин бўлганларини чиқардик.
فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍۢ مِّنَ ٱلْمُسْلِمِينَ ﴿36﴾
У ерда бир хонадондан бошқа мусулмонларни топмадик.
У ерда бир уйдан бошқа мусулмонларни топмадик.
وَتَرَكْنَا فِيهَآ ءَايَةًۭ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ ﴿37﴾
Ва у ерда аламли азобдан қўрқадиганлар учун белги қолдирдик.
Аламли азобдан қўрқадиганлар учун у ерда бир белгини қолдирдик.
وَفِى مُوسَىٰٓ إِذْ أَرْسَلْنَٰهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَٰنٍۢ مُّبِينٍۢ ﴿38﴾
Ва Мусода ҳам. Биз уни Фиръавнга равшан ҳужжат ила юбоганимизда...
Мусода ҳам бор. Ўшанда уни Фиръавнга очиқ ҳужжат билан юборгандик.
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌۭ ﴿39﴾
У юз ўгириб, ишонгани томон юрди ва: «Бу сеҳргар ёки мажнундир», деди.
Куч-қудратига ишониб, юз ўгирди ва: «Бу сеҳргар ёки мажнун», деди.
فَأَخَذْنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذْنَٰهُمْ فِى ٱلْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌۭ ﴿40﴾
Бас, Биз уни ва аскарларини тутиб денгизга ташладик ва у маломатга лойиқ иш қилувчи эди.
Бас, уни ва лашкарини тутдик-да, денгизга отдик. У маломатга лойиқдир.
وَفِى عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلْعَقِيمَ ﴿41﴾
Ва Одда ҳам (белги) бор. Вақтики, Биз уларга туғмас шамолни юбордик. (Одатда, шамол ёмғир ёғишига сабаб бўлади. Од қавмига келган шамол эса уларга ёмғир эмас, бало-офат, ҳалокатни олиб келган, шунинг учун унинг туғмас, яъни бефойда деб сифатланяпти.)
Одда ҳам (эслатма-ибратлар) бор. Ўшанда уларга туғмас (фойдасиз) бўронни юборгандик.
مَا تَذَرُ مِن شَىْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَٱلرَّمِيمِ ﴿42﴾
У қайси нарсага етиб борса, титиб ташламасдан қўймас.
У қайси бир нарсанинг устига келса, уни чириб кетган суяклардек қилмасдан қўймас эди.
وَفِى ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا۟ حَتَّىٰ حِينٍۢ ﴿43﴾
Ва Самудда ҳам (белги) бор. Уларга вақтинчалик маза қилиб туринглар, дейилган вақтда...
Самудда ҳам (ибрат-эслатмалар) бор. Ўшанда уларга: «Вақтинча фойдаланиб тураверинглар», дейилди.
فَعَتَوْا۟ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ ﴿44﴾
Аллоҳнинг амридан бош тортдилар, бас, қараб турган ҳолларида уларни қаттиқ овоз тутди.
Парвардигорларининг амридан ўзларини катта олдилар. Бас, уларни кутиб турган пайтларида ҳайқириқ тутди.
فَمَا ٱسْتَطَٰعُوا۟ مِن قِيَامٍۢ وَمَا كَانُوا۟ مُنتَصِرِينَ ﴿45﴾
Бас, улар ўринларидан туролмадилар ва ёрдам ҳам ололмадилар.
Бас, туролмай ҳам қолдилар. Ёрдам олгувчи ҳам бўлмадилар.
وَقَوْمَ نُوحٍۢ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَوْمًۭا فَٰسِقِينَ ﴿46﴾
Ва бундан аввал Нуҳ қавмини ҳам (ҳалок этганмиз). Албатта, улар фосиқ қавм эдилар.
Ундан олдин Нуҳ қавмини ҳам (ҳалок қилган эдик). Дарҳақиқат, улар фосиқ қавм эдилар.
وَٱلسَّمَآءَ بَنَيْنَٰهَا بِأَيْي۟دٍۢ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿47﴾
Осмонни Ўз қудратимиз ила бино қилдик. Албатта, Биз кенг қилувчимиз.
Самони куч-қудрат ила бино қилдик. Дарҳақиқат, Биз уни кенгайтиргувчимиз.
وَٱلْأَرْضَ فَرَشْنَٰهَا فَنِعْمَ ٱلْمَٰهِدُونَ ﴿48﴾
Ва ерни тўшаб қўйдик. Биз қандоқ ҳам яхши тайёрловчимиз!
Ерни эса тўшаб қўйдик. Биз нақадар яхши жой қилгувчилармиз.
وَمِن كُلِّ شَىْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿49﴾
Ва Биз ҳар бир нарсани жуфт яратдик. Шоядки эсласангиз.
Ҳар бир нарсани жуфт-жуфт қилиб яратдик. Шоядки, эслатма-ибрат олсангизлар.
فَفِرُّوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿50﴾
Бас, фақат Аллоҳгагина қочинг. Албатта, мен сизларга Ундан (келган) очиқ-ойдин огоҳлантирувчиман. (Одатда инсон хавфу хатардан, бало-офатдан қочади. Бу оятда тилга олинган хавф-хатар - динсизлик, ғафлат ва осийликдир, ундан қочиш гуноҳ ва ҳаром ишларни тарк этиб, Аллоҳга илтижо этиш билан бўлади. Аллоҳга қочишда инсон учун улуғ саодат ва мартаба бордир.)
Бас, Аллоҳгагина қочинглар. Дарҳақиқат, мен сизлар учун У Зотдан очиқ огоҳлантиргувчиман.
وَلَا تَجْعَلُوا۟ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ ۖ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌۭ مُّبِينٌۭ ﴿51﴾
Ва Аллоҳга бошқа маъбудни шерик қилманглар. Албатта, мен сизларга Ундан (келган) очиқ-ойдин огоҳлантирувчиман.
Аллоҳ билан бирга бошқа бир худони қилиб олманглар. Албатта, мен сизларни У Зотдан очиқ огоҳлантирувчиман.
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا۟ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿52﴾
Худди шундай, булардан аввалгиларга ҳам ҳар бир Пайғамбар келган вақт, уни, сеҳргар ёки мажнун, деганлар.
Шунингдек, улардан олдин бирон бир пайғамбар келса, уни сеҳргар ёки мажнун, дедилар.
أَتَوَاصَوْا۟ بِهِۦ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌۭ طَاغُونَ ﴿53﴾
Келишиб олганмилар?! Йўқ, улар туғёнга кетган қавмлардир!
Шуни бир-бирларига васият қилганмилар? Йўқ. Балки улар ҳаддан ошган қавмдир.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٍۢ ﴿54﴾
Улардан юз ўгир. Бас, сен маломатга қолувчи эмассан. (Пайғамбарнинг вазифаси Аллоҳнинг амрини етказиш. У зот бу ишни ўз ўрнида адо этдилар. Мушриклар гапга кирмадилар, Пайғамбар алайҳиссалом улардан юз ўгирсалар, у зотга маломат йўқ.)
Бас, улардан юз ўгиринг. Сиз маломат қилингувчи эмассиз.
وَذَكِّرْ فَإِنَّ ٱلذِّكْرَىٰ تَنفَعُ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿55﴾
Ва эслатгин. Албатта, эслатиш мўминларга манфаат берур.
Насиҳат қилинг. Зеро, насиҳат мўминларга фойда беради.
وَمَا خَلَقْتُ ٱلْجِنَّ وَٱلْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿56﴾
Жин ва инсонни фақат Менга ибодат қилиш учунгина яратдим.
Инсу жинни фақат Менга ибодат қилишлари учунгина яратдим.
مَآ أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍۢ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ ﴿57﴾
Мен улардан ризқ хоҳламасман ва Мени тоамлантиришларини ҳам хоҳламасман.
Улардан бирон ризқ истамайман. Улар мени озуқалантиришларини хоҳламайман.
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلْقُوَّةِ ٱلْمَتِينُ ﴿58﴾
Албатта, Аллоҳ Ўзи ризқ берувчи, қувват эгаси, шиддатлидир. (Демак, Аллоҳ таоло инсу жиндан ризқ сўрамайди, балки уларга ризқ беради. Аллоҳнинг бирдан-бир ирода қилгани ибодатдир, инсу жинни яратишдан мақсад ҳам шудир. Лекин ибодатдан кимга фойда бор? Ибодат қилувчининг ўзига. Унга икки дунёнинг бахтини ибодат беради.)
Аллоҳнинг Ўзи Раззоқдир. Куч-қувват соҳиби, қудратлидир.
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ذَنُوبًۭا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَٰبِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ ﴿59﴾
Албатта, зулм қилганларга ўз биродарлари азобичалик азоб бор, шошилмасинлар.
Зулм қилганларнинг гуноҳлари дўстларининг гуноҳларича бор. Бас, Мени шошилтирмасинлар.
فَوَيْلٌۭ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن يَوْمِهِمُ ٱلَّذِى يُوعَدُونَ ﴿60﴾
Кофирларга ваъда қилинаётган кунларида ҳалокат бўлсин.
Куфр келтирганлар учун уларга ваъда қилинган кунларидан ҳалокат бўлсин.